Tylko prawdziwe sławy, mając dystans, piszą o sobie.

Z wielu wydanych książek Schmitta, czytałam zaledwie kilka. I choć w czytelniczych planach zawarłam ich większość, zawsze na drodze staje jakaś inna, z wyższą rangą. Z tematyką religijną, jak i wywodami filozoficznymi, nie do końca mi po drodze, ale z przenikaniem się światów czy niewiarygodnymi zdarzeniami, już bardziej.

Augustin – squatter, stażysta w brukowcu – widzi więcej. Na przykład małą dziewczynkę która ciągle się gubi. Kiedy bierze udział w terrorystycznym zamachu, nagle znajduje się w centrum wydarzeń. Interesuje się nim policja, jego żądny sławy szef i sędzia Poitrenot, która odwiedza go o różnych porach dnia i nocy.

W toku śledztwa, z wykorzystaniem redakcyjnej popularności postanawia przeprowadzić wywiad z É.-E. Schmittem. Redakcja chce aby sławny pisarz wydał krótką notatkę opisująca reakcję na zamach. „-Mówi się o nim, ze jest pisarzem rozmiłowanym w metafizyce i religiach. Jego pasją jest zrozumienie innych, nawet tych, których nie znosi albo nie pochwala ich zachowania”. W trakcie wywiadu Augustin zdradza pisarzowi swoją nietypową zdolność – widzenie umarłych, dzięki czemu zawiązuje się między nimi nietypowa więź. Schmitt od razu chwyta temat i „aranżuje” spotkanie z Wielkim Okiem.

Wielkie Oko zdradza w jaki sposób powstawały Trzy Księgi, tak ważne dla całej ludzkości. Rozmawiają o życiu i śmierci, wolnej woli, wojnach. „-Przecież jest pan Bogiem! – Tak, ale wy jesteście ludźmi! To znaczy, ze jesteście wolni. Nie będę deptał waszej wolnej woli, waszej zdolności deliberowania, waszego prawa wyboru.”

Całość czyta się zaskakująco dobrze. Trudny współczesny temat jakim są zamachy terrorystyczne, został zestawiony z nieprawdopodobną historią przenikania się życia i śmierci. Bóg został przedstawiony jako całkiem przystępny „pan”, autor trzech ważnych ksiąg, który przy okazji „steruje” całym światem. Fanom Schimtta – polecam, z pewnością wyłowią smaczki w postaci cytatów. Dla pozostałych – ciekawa historia, z ważnym przesłaniem.

Miłą odskocznią od religijnych tematów i filozoficznych rozważań jest postać redakcyjnej sprzątaczki Umm Kulsum. Nadużywający alkoholu mężczyzna, który tak naprawdę czuje się kobietą – ubiera barwne sukienki i maluje oczy, faktycznie rządzi w redakcji, podpierając się miotłą, nuci arabskie melodie. Nieoczekiwane zdarzenia sprawią, że będzie on-ona niemym świadkiem rozmowy Augustina z Wielkim Okiem. Fragmenty z Umm należą do moich ulubionych.

*Wszystkie cytaty pochodzą z: „Człowiek, który widział więcej” Éric-Emmanuel Schmitt

Tylko prawdziwe sławy, mając dystans, piszą o sobie.

Z wielu wydanych książek Schmitta, czytałam zaledwie kilka. I choć w czytelniczych planach zawarłam ich większość, zawsze na drodze staje jakaś inna, z wyższą rangą. Z tematyką religijną, jak i wywodami filozoficznymi, nie do końca mi po drodze, ale z przenikaniem się światów czy niewiarygodnymi zdarzeniami, już...