Nie łatwo pisać o raku,śmierci i oddziale onkologii dziecięcej oraz o heroicznej walce rodziców o życie dziecka.
Listopad to najmniej lubiany miesiąc, a RAK wygrywa w kategorii najbardziej znienawidzonych słów. Każdy chciałby żyć tak ,żeby nigdy nie zahaczyć o to słowo, nie otrzeć się o nie, a już na pewno nie wymawiać go w kontekście kogoś bliskiego.
Człowiekowi wydaje się, że jest odporny na śmierć, że jest objęty ochroną chociaż inni umierają.

"Apteka marzeń" jest ogromnie trudną i wstrząsającą lekturą. Emocje jakie towarzyszą rodzicom po usłyszeniu diagnozy, że 2 letnia córka ma raka są dla czytelnika niezwykle trudne do odebrania. Histeria, a potem moment oswajania (guz przerzuty, krwotok, onkologia, ból przeszczep, chemia, nowotwór). Choroba pokazała, że w życiu nie ma nic pewnego. Obudziła wielkie lęki i obawy. Człowiek zostaje wyjałowiony ze wszystkich zmysłów. Nie wie nawet czy coś jest ostre czy mdłe. To niesamowite jak w ułamku sekundy może zmienić się cały świat. Jeszcze wczoraj świeciło słońce. Jeszcze wczoraj owoce miały smak, a kawę popijano z prawdziwą przyjemnością.

"KTO UKRADŁ ZWYCZAJNE ŻYCIE?"

"Kiedy czasem coś się nie układa, zawsze myślisz, że gdzieś na świecie istnieją ludzie, którzy mają gorzej. A teraz sama jestem w takiej sytuacji, że nie bardzo jest jakieś "GORZEJ". Nie mam się do czego odwołać.Sama nie mam się jak pocieszyć. Boję się chemii, ale wiem, że tak trzeba. A jeśli na miłość matki składa się właśnie ta trwoga".

Lektura uświadamia nam jak ważne w życiu są marzenia. Bo marzyć to przecież znaczy żyć. Onkologiczne dzieci szukają radości i marzą aby : zapowiedzieć w telewizji pogodę, spotkać ulubiona piosenkarkę, mieć w ogródku różowy domek, zmienić się w magika, zostać policjantem czy tez znaleźć dawcę szpiku. Spełnianie ich marzeń wypiera lęk, wypełnia pustkę i w sumie jest lepsze niż wszystkie tabletki, syropy i czopki.

Lektura obowiązkowa dla każdego. Poruszająca, napisana z wyczuciem , wrażliwością i empatią.Sprawia, że po jej przeczytaniu przestaniemy przejmować się błahostkami, narzekać na codzienność, na brak podwyżki, na deszcz i pomyślimy o tym co naprawdę jest ważne. Docenimy czym jest życie.

Przecież wszyscy biegniemy do tej samej mety, tylko niektórzy po prostu dobiegną szybciej. To jedyny wyścig, w którym wygrywa ten, kto przybiegnie ostatni.

Polecam.

Nie łatwo pisać o raku,śmierci i oddziale onkologii dziecięcej oraz o heroicznej walce rodziców o życie dziecka.
Listopad to najmniej lubiany miesiąc, a RAK wygrywa w kategorii najbardziej znienawidzonych słów. Każdy chciałby żyć tak ,żeby nigdy nie zahaczyć o to słowo, nie otrzeć się o nie, a już na pewno nie wymawiać go w kontekście kogoś bliskiego.
Człowiekowi wydaje...