[PRZEDPREMIEROWO – PREMIERA 27.09.2017]

Kocham takie książki i jednocześnie ich nienawidzę. Kocham, ponieważ są wybitne. Nienawidzę, bo boleśnie zdaję sobie sprawę z tego, że nigdy nie napiszę czegoś tak wspaniałego.

Jakub Małecki, rocznik ’82, Wielkopolanin. Oprócz rzeczonej „Rdzy” popełnił wiele opowiadań i głośnych powieści (za „Ślady” został nominowany do Nike 2017). Podobno, jak wyczytałam wśród wielu opinii, z książki na książkę jest coraz lepszy pisarsko, dlatego na pewno sięgnę po jego pozostałe dzieła. Podejrzewam jednak, że „Rdza” ze swoją piękną okładką będzie już moją ulubioną książką tego autora.

Tytułowa rdza, czyli efekt korozji metali, podobnie jak słowa „wszystko będzie dobrze” towarzyszą bohaterom właściwie przez cały czas trwania utworu. Rdza brudzi ręce, pojawia się na maszynach rolniczych, bohaterowie pocieszają się wzajemnie wyżej wspomnianymi słowami…
Punkt wyjściowy książki skupia się na feralnym dniu, gdy w wypadku samochodowym giną rodzice siedmioletniego Szymka i odtąd zostaje zmuszony dzielić życie z babcią.
Równolegle, w retrospekcji, poznajemy losy owej babci. Tu akcja rozgrywa się w czasie II wojny światowej.
Dalej już poznajemy innych bohaterów wsi Chojny. Każdy ma swoją historię, każdy jest poznaczony głębokimi ranami, każdy musi uporać się z konsekwencjami podjętych w ciągu życia decyzji. Ich dzieje są wielokrotnie smutne. Dodatkowo Autor w mistrzowski sposób oddaje nastrój rzeczonego przytłoczenia – jest w tej książce wiele zdań, które wprost żądlą czytelnika, zadają głębokie cięcia, które jeszcze długo po przewróceniu ostatniej strony powieści nie chcą się zabliźnić.

Pisarz postawił na motyw wiejski, którego jestem absolutną fanką. Właściwie w powieści występuje mnóstwo motywów, lecz ten przebija się na pierwszy plan.
W zapowiedzi napisano, iż jest to lektura o „wielkiej przyjaźni i marzeniu, które staje się ciężarem”. Ja bym powiedziała, że troszeczkę ta tylna okładka wprowadza w błąd, bo według mnie to książka o utracie, o poszukiwaniu, o tęsknocie, o złych wyborach i ich konsekwencjach, o zwyczajnych ludziach, którzy gubią się w swoich rozterkach – istny kalejdoskop.
Małecki napisał książkę o ludziach, których zresztą świetnie wykreował. Każdy z bohaterów jest „jakiś” (i jakoś pachnie ;)). Uwiódł mnie bogatą leksyką i absolutnie po mistrzowsku prowadzoną narracją. Czasami zastanawiałam się, czy naprawdę jeszcze czytam młodego, polskiego, współczesnego pisarza, czy to już Myśliwski albo jakiś klasyk literatury. Czyta się bardzo szybko, cały czas chcesz więcej i się nie nudzisz, nie rozczarowujesz. Jakub Małecki umiejętnie przeplata ze sobą dwa światy głównych bohaterów łącząc teraźniejszość z przeszłością, co także wpływa na odbiór i zaciekawia jeszcze bardziej.

Jak już wspomniałam, dla mnie „Rdza” to „lżejsza wersja” prozy Myśliwskiego. Jestem ogromną szczęściarą, że mogłam czytać tę książkę jako jedna z pierwszych czytelników, czyli przed oficjalną premierą. A mogło się tak stać, dzięki uczestnictwu we wspaniałym projekcie, do którego dołączenia serdecznie zapraszam. Wszystkiego dowiecie się na: czytampierwszy.pl

27 września 2017 roku o godzinie 18:00 we wrocławskiej „Renomie” (w Empiku) odbędzie się spotkanie autorskie z Jakubem Małeckim. Obecność obowiązkowa! :)

[PRZEDPREMIEROWO – PREMIERA 27.09.2017]

Kocham takie książki i jednocześnie ich nienawidzę. Kocham, ponieważ są wybitne. Nienawidzę, bo boleśnie zdaję sobie sprawę z tego, że nigdy nie napiszę czegoś tak wspaniałego.

Jakub Małecki, rocznik ’82, Wielkopolanin. Oprócz rzeczonej „Rdzy” popełnił wiele opowiadań i głośnych powieści (za „Ślady” został nominowany do Nike 2017)....