Ciekawie wykreowany świat, bardzo kreatywnie, ale jest to jednak książka dla młodszych czytelników.

Ciekawie wykreowany świat, bardzo kreatywnie, ale jest to jednak książka dla młodszych czytelników.

Super! Bardzo podoba mi się wykreowany Jaar. Losy Kate również mnie ciekawią. Jedynym minusem, jakiego mogę się dopatrzeć, jest dość infantylny styl pisania. Ale jest to akurat rzecz, na którą autor - bez większego treningu - nie ma wpływu.

Super! Bardzo podoba mi się wykreowany Jaar. Losy Kate również mnie ciekawią. Jedynym minusem, jakiego mogę się dopatrzeć, jest dość infantylny styl pisania. Ale jest to akurat rzecz, na którą autor - bez większego treningu - nie ma wpływu.

Kroniki Jaaru. Księga luster.
Brałam się za tą książkę chcąc pokonać mały zastój czytelniczy i powieść podziałała idealnie. Historia opowiada o młodej dziewczynie która wiedzie normalne nastoletnie życie, niestety do pewnego czasu. Gdy któregoś dnia udaje się to nietypowego sklepu, dostaje w nim Księge Luster od której wszystko się zaczyna. Kate, bo tak ma na imię główna bohaterka, trafia do magicznej krainy. Na pierwszy rzut oka, wszystko wydaje się piękne, lecz prawdziwe kłopoty dopiero nadviągają. Ta książka naprawde mnie odprężyła i pochłonęła. Wspaniała kraina pełna niesamowitych stworzeń, a do tego niebezpieczeństwo i tajemnica, wszystko napisane lekko i przyjemnie. Czyta ją się nadwyraz szybko i mimo, że wiele się dzieje, nie czuje się przytłuczenia, a wręcz chce się więcej. Super pozycja, nie tylko dla młodszych odbiorców.

Kroniki Jaaru. Księga luster.
Brałam się za tą książkę chcąc pokonać mały zastój czytelniczy i powieść podziałała idealnie. Historia opowiada o młodej dziewczynie która wiedzie normalne nastoletnie życie, niestety do pewnego czasu. Gdy któregoś dnia udaje się to nietypowego sklepu, dostaje w nim Księge Luster od której wszystko się zaczyna. Kate, bo tak ma na imię główna...

Wspaniała, magiczna opowieść, lekka i spójna.
Rzeczywiście można natknąć się na analogie do Harrego Pottera, ale nie warto porównywać jednego uniwersum z drugim.
Jestem zachwycona, jako dorosła baba i z przyjemnością przeczytam cały cykl Kronik Jaaru!

Wspaniała, magiczna opowieść, lekka i spójna.
Rzeczywiście można natknąć się na analogie do Harrego Pottera, ale nie warto porównywać jednego uniwersum z drugim.
Jestem zachwycona, jako dorosła baba i z przyjemnością przeczytam cały cykl Kronik Jaaru!

Lepiej bym się bawił jedząc szkło.

Lepiej bym się bawił jedząc szkło.

Coś mi w niej nie siadło, ale zaufam wyższym ocenom innych tomów i pociągnę dalej.
Tyle ile jest błędów w druku... No nie zliczę.

Coś mi w niej nie siadło, ale zaufam wyższym ocenom innych tomów i pociągnę dalej.
Tyle ile jest błędów w druku... No nie zliczę.

Zawsze tym co pierwsze nam się rzuca w oczy w książce jest okładka, tak więc to od niej właśnie zacznę. Może już wiecie, że uwielbiam śliczne okładki, bo chyba każdy lubi kiedy książka, którą czyta ma ładne okładkę. A okładki tej serii są przecudne, co jedna to piękniejsza i jeśli mam być szczera, to kiedy byłam kiedyś w księgarni, to właśnie te okładki przyciągnęły moją uwagę i wzbudziły zainteresowanie tymi książkami. A teraz już do rzeczy.

Jeśli jesteście miłośnikami grubych książek fantasy, gdzie możecie się zatopić w opasłych tomach z fascynującą historią, to to jest seria dla was. Łącznie jest sześć tomów i każdy z nich ma około 500-600 stron, ale nie zniechęcajcie się dużą ilością kartek. Może i się wydaje, że to sporo stron do przeczytania, ale gwarantuje, że jak już się wciągniecie, to nawet nie zauważycie, kiedy dotrzecie do końca książki i będziecie pragnąć więcej.

Na początku akcja rozwija się nieco powoli, ale z czasem się rozkręca i nabiera tempa, po czym leci jak huragan. Przyznam szczerze, że uwielbiam Jarr i nawet nie wiedziałam w którym momencie dochodziłam do końca tych opasłych tomów i leciałam do biblioteki po kolejne. Historia była naprawdę bardzo wciągająca, ciekawa i pełna akcji. Nigdy nie było widomo co się zaraz wydarzy, a wydrążenia śledziło się z zapartym technem. Bohaterów też ciężko nie lubić, bo jakoś udaje im się pozyskać naszą sympatię, nawet nie widomo dokładnie w którym momencie. Akcja nie jest pisana tylko z punktu widzenia bohaterki, rozwija się tam dużo akcji jednocześnie w różnych miejscach z różnymi bohaterami, więc raczej na nudę nie będziecie narzekać, bo co chwilę jesteśmy wrzucani w nowe wydarzenia. Dla mnie najgorsze było to, że jak już się wciągnęłam w jeden wątek, to dochodziłam do nowego rozdziału, gdzie akcja znów się przenosiła w inne miejsce. Można by pomyśleć, że skoro tyle jest tyle wątków jednocześnie może zacząć się to wszystko mieszać, ale wcale tak nie jest, bo każda rzecz ma tam swoje miejsce. Książki są naprawę czarujące i wspaniałe, pełne magii i mają swój niepowtarzalny urzekający klimat.

Zawsze tym co pierwsze nam się rzuca w oczy w książce jest okładka, tak więc to od niej właśnie zacznę. Może już wiecie, że uwielbiam śliczne okładki, bo chyba każdy lubi kiedy książka, którą czyta ma ładne okładkę. A okładki tej serii są przecudne, co jedna to piękniejsza i jeśli mam być szczera, to kiedy byłam kiedyś w księgarni, to właśnie te okładki przyciągnęły moją...

Dobra, jak coś ma na okładce: Harry Potter - to ja jestem kupiona. Sądziłam, że pierwszy tom Kronik Jaaru przypadnie mi do gustu na tyle, że zapragnę przeczytać całość od razu. Niestety, ale wstęp do serii był bardzo nudny.
Kate Hallander to nastolatka mieszkająca w Londynie u ciotki. Jej rodzice dla jej lepszego wykształcenia uznali, że liceum w stolicy będzie lepsze. Kate prowadzi normalne życie. Ma swoje zawody miłosne, problemy szkolne oraz rodzinę, której nie do końca rozumie. Pewnego dnia dociera do sklepu, który jest pełen czarodziejskich przedmiotów. W nim otrzymuje Księgę Luster. Kate postanawia za jej pomocą rzucić czar na Jonathana, ale okazało się, że zadziałał zupełnie inaczej niż powinien. Kate trafia do Jaaru, gdzie dowiaduje się o sobie prawdy, a także poznaje swojego Fera - baśniową istotę, który jest dość buntowniczy i z tego powodu Fion wprowadza w świat magii wielki zamęt. Jak Kate - wiedźma bez żadnej wiedzy poradzi sobie w Jarze?
Kiedy spojrzymy na wydanie książki to można się zachwycić. Pięknie wydana. Widać dopracowanie każdego detalu - zarówno zewnętrznego (okładka) jak i wewnętrznego (obwoluta i początki rozdziałów). Nie jedna okładkowa sroka z pewnością straciła dla niej głowę. Ja sięgnęłam po nią, bo oczekiwałam dobrej zabawy i że w przyszłości będę mogła ją pokazać młodszemu pokoleniu. Niestety, ale walory estetyczne nie uratowały tej książki w moich oczach.
Kate ma siedemnaście lat, ale jej zachowanie wcale na to nie wskazuje. Podejmuje decyzje, które wcale nie są dla niej dobre. Brakuje jej chociaż podstaw analitycznego myślenia. Ktoś daje jej magiczną księgę, a ona przyjmuje ją bez zastanowienia. Kompletnie nie analizuje tego, co ją spotyka. Idzie w ciemno i podąża za tym, co ją w danej chwili najdzie i nie jest to ważne, że może doprowadzić to do niebezpieczeństwa.
Sama akcja również jest nudna jak flaki z olejem. Jaar jest bardzo słabo dopracowany. Czytając o nim nie byłam w stanie sobie wyobrazić jak on wygląda. Brakowało mi też jakiegokolwiek wprowadzenia do tego jak powstał Jaar. Fion - fer który zajmuje się Kate - czasem coś wspomniał o jakiejś legendzie, ale nie rozwija swoich myśli.
Owszem czyta się książkę szybko, ale to zasługa dużej czcionki i bardzo prostego języka. NIe ma tym zasługi ciekawej akcji. Myślę, że Kroniki Jaaru miały potencjał, ale nie został on w pełni wykorzystany. Porównania do Harrego Pottera są mocno na wyrost. Harry Potter ma magię i wiele istotnych kwestii jest już wyjaśnionych w pierwszym tomie.
Przeczytam jeszcze jeden tom, ale nie sądzę żeby zmienił moje zdanie na temat tej serii. Nie sądzę, żeby rozwinęła się w dobrym kierunku. Dla mnie duże rozczarowanie.

Dobra, jak coś ma na okładce: Harry Potter - to ja jestem kupiona. Sądziłam, że pierwszy tom Kronik Jaaru przypadnie mi do gustu na tyle, że zapragnę przeczytać całość od razu. Niestety, ale wstęp do serii był bardzo nudny.
Kate Hallander to nastolatka mieszkająca w Londynie u ciotki. Jej rodzice dla jej lepszego wykształcenia uznali, że liceum w stolicy będzie lepsze....

ak w opisie książki przeczytałam, że Kate jest nastolatką mieszkająca u Ciotki w Londynie od razu pomyślałam o Harrym Potterze. Bo przecież Kate mieszka u Ciotki i zapewne jej rodzice nie żyją. 🤔I tutaj Was uspokoję. Rodzice Kate żyją, mają się dobrze chociaż są po rozwodzie. Nasza główna bohaterka został wysłana do Ciotki, aby kształcić się w lepszej szkole. Pewnego dnia niewierząca w magię Kate udała się do sklepu pani Selene, aby sprawdzić co sprzedaje koleżanka jej ciotki. Ten dzień wywraca jej życie do góry nogami. Po tym jak główna bohaterka dostaje od właścicielki sklepu Księgę Luster rzuca miłosny urok na Jonathana- pierwszą jej miłość dzieją się dziwne rzeczy. Kate ma wizję. Poprzez księgę przenosi się do krainy Jaaru, gdzie poznaje przypisanego jej Fera o imieniu Fion, jego rodzinę oraz jednorożca 🦄 o imieniu Jawis.
Czemu Kate akurat w tym momencie swego życia trafiła do Jaaru?
Jak potoczą się jej losy w magicznej krainie?
Na te i wiele innych pytań znajdziecie odpowiedź na 450 stronach tej wspaniałej książki.
Czytając książkę dzięki idealnej długości opisów można poczuć magię Jaaru oraz uczucia bohaterów. Pomimo około 80 pierwszych stron , które jak dla mnie były troszkę nudne z czystym sumieniem stwierdzam, że Pan Adam Faber używając lekkiego pióra stworzył dzieło, które samo się czyta. Nie można oderwać się od książki.
Mam nadzieję, że kolejne części są równie interesujące.

ak w opisie książki przeczytałam, że Kate jest nastolatką mieszkająca u Ciotki w Londynie od razu pomyślałam o Harrym Potterze. Bo przecież Kate mieszka u Ciotki i zapewne jej rodzice nie żyją. 🤔I tutaj Was uspokoję. Rodzice Kate żyją, mają się dobrze chociaż są po rozwodzie. Nasza główna bohaterka został wysłana do Ciotki, aby kształcić się w lepszej szkole. Pewnego dnia...

Bardzo dobra książka. Niezła fabuła i spoko bohaterowie, tylko czasem irytował mnie styl pisania autora, np. pisanie, że osoba pokręciła głową i powiedziała "tak...". Można przecież napisać, że potaknęła lub pokiwała głową.

Bardzo dobra książka. Niezła fabuła i spoko bohaterowie, tylko czasem irytował mnie styl pisania autora, np. pisanie, że osoba pokręciła głową i powiedziała "tak...". Można przecież napisać, że potaknęła lub pokiwała głową.