Dla młodszych czytelników, ale pomysłowość docenią też starsi. Ja doceniam.

Dla młodszych czytelników, ale pomysłowość docenią też starsi. Ja doceniam.

Kilka dni po swoich dwunastych urodzinach Filippa Bloom ginie pod kołami autobusu. Jakże wielkiej jest jej zdziwienie kiedy zauważa, że śmierć nie jest końcem, a początkiem czegoś zupełnie nowego. Prowadzona do zaświata przez dowcipnego Zabieracza o imieniu 'Kto' wsiąka w świat duchów, gdzie życie toczy się jakby nigdy nic, z tym małym wyjątkiem, że mieszkańcy juz nie żyją. Spędzając pierwsza noc w Hotelu Zagrobek musi przygotować się do pierwszych dni w szkole dla nowo umarłych - Spookademii. Bo każdy duch musi wiedzieć jak straszyć i zawodzić oraz jak panować nad eterem - esencją każdego umarłego. Na terenie szkoły okazuje się jednak, że życie po śmierci tez może być niebezpieczne, a to niebezpieczeństwo może unicestwić również ducha.

Od pierwszych stron nie sposób uniknąć porównań do Harrye'ego Pottera. Chociaż fabuła zupełnie nie jest podoba do książki o nastoletnim czarodzieju, to wiele elementów wykorzystanych przez Fabera juz tak. Zaczynając od specjalnej szkoły dla duchów, podziału na duchy różnych kategorii o różnych zdolnościach czy odzwierciedlenia poszczególnych postaci z serii o Harrym. Jednak 'Szkoła duchów' potrafi sprawić przyjemność. Fajnie napisane postaci, ciekawe wykorzystanie pomysłu zaświata i prosty, chociaż bezwzględny finał. To wszystko sprawia, że nie do końca wiem do kogo ta książka jest skierowana. Na mnie straszne z założenia sceny nie zrobiły wrażenia, ale jak odbierze je czytelnik w wieku 12- 13 lat? Niemniej jednak cieszę się, że trafiłem na kolejną książkę dla młodzieży osadzoną w klimatach Halloween, bo od lektury 'Hotelu Winterhouse' parę lat temu nie mogłem trafić na nic godnego uwagi. Spookademia Adama Fabera otwiera przed autorem mnóstwo drzwi, które mam nadzieję zostana wykorzystane w kolejnych tomach, bo zaświat jest pełen możliwości i potencjału na świetne historie.

Kilka dni po swoich dwunastych urodzinach Filippa Bloom ginie pod kołami autobusu. Jakże wielkiej jest jej zdziwienie kiedy zauważa, że śmierć nie jest końcem, a początkiem czegoś zupełnie nowego. Prowadzona do zaświata przez dowcipnego Zabieracza o imieniu 'Kto' wsiąka w świat duchów, gdzie życie toczy się jakby nigdy nic, z tym małym wyjątkiem, że mieszkańcy juz nie żyją....

„Szkoła duchów” to pierwszy tom serii dziecięcej/młodzieżowej „Spookademia” autorstwa Adama Fabera.

Filipa Bloom umiera trzy dni po swoich dwunastych urodzinach. Trafia w zaświaty, gdzie jako duch ma szkolić swoje umiejętności i nowe moce w szkole Spookademia. W tej szkole kryje się niebezpieczeństwo, z którym Filipa będzie musiała się zmierzyć.

Ta książka to moje spore rozczarowanie. Jest ona dosłownie wszystkim tym, co już w literaturze fantastycznej młodzieżowej czytaliście. Dla mnie jest to totalne połączenie „Harry’ego Pottera” z „Nevermoor” tylko o wiele gorzej wykonane. No i tutaj bohaterowie nie żyją. Świat jest nakreślony pobieżnie, postacie bezbarwne, a schemat goni schemat tak bardzo, że już na początku wiedziałam dokładnie jak potoczą się WSZYSTKIE wydarzenia. Grupa 12+, do której kierowana jest ta pozycja jest zdecydowanie za wysoka. Ta książka będzie dobra dla 8-latka, który nie czytał jeszcze niczego podobnego. Naprawdę dobrych książek 12+ o magicznych szkołach w podobnych klimatach jest mnóstwo, jak wcześniej wymienione „Nevermoor”, „Harry Potter” czy „Magiczny Ekspres”. Po drugi tom na pewno nie sięgnę, bo nie jest to seria dla mnie.
https://www.instagram.com/p/Ctv495xNFtd/

„Szkoła duchów” to pierwszy tom serii dziecięcej/młodzieżowej „Spookademia” autorstwa Adama Fabera.

Filipa Bloom umiera trzy dni po swoich dwunastych urodzinach. Trafia w zaświaty, gdzie jako duch ma szkolić swoje umiejętności i nowe moce w szkole Spookademia. W tej szkole kryje się niebezpieczeństwo, z którym Filipa będzie musiała się zmierzyć.

Ta książka to moje spore...

No fajne to jest. Dla młodszych nastolatków, którym nie będą przeszkadzać nielogiczności przedstawionego świata. Krytyczny dorosły mógłby się wbić pazurami w co drugie zdanie, ale nie do dorosłych skierowana jest ta opowieść. Chociaż znajdzie się tu kilka zdarzeń i objaśnień, które mogą wzruszyć również dojrzalszego czytelnika. Przyjemna zabawa słowem i konwencją, przyjaźni bohaterowie, ciekawie skonstruowany świat (może się wydawać, że inspirowany Harrym Potterem, ale bez przesady. J. K. Rowling napakowała do uniwersum HP tyle wszystkiego, że ktokolwiek zechce umieścić akcję nowej historii w jakiejkolwiek magicznej szkole, zostanie posądzony o plagiat).
Gdybym miała na podorędziu jakiegoś dorastającego dzieciaka, spokojnie podsunęłabym mu tę książkę, ale skoro nie mam, zostawię ją u siebie, chociażby po to żeby patrząc na okładkę, przypomnieć sobie jak pozytywnie nastroiło mnie jej czytanie.
Jako osoba dorosła, daję 6 gwiazdek, ale moje wewnętrzne dziecko upiera się na 7.

No fajne to jest. Dla młodszych nastolatków, którym nie będą przeszkadzać nielogiczności przedstawionego świata. Krytyczny dorosły mógłby się wbić pazurami w co drugie zdanie, ale nie do dorosłych skierowana jest ta opowieść. Chociaż znajdzie się tu kilka zdarzeń i objaśnień, które mogą wzruszyć również dojrzalszego czytelnika. Przyjemna zabawa słowem i konwencją, przyjaźni...

Fajna książka, przyjemnie i szybko się ją czytało. Cały czas wiedziałem kto jest tym złym

Fajna książka, przyjemnie i szybko się ją czytało. Cały czas wiedziałem kto jest tym złym

Jak dla mnie była to marna kalka HP.
Natomiast doceniam bardzo dobrą kreację świata i język a raczej słowa wymyślone przez autora.

Jak dla mnie była to marna kalka HP.
Natomiast doceniam bardzo dobrą kreację świata i język a raczej słowa wymyślone przez autora.

Sięgnęłam po tę książkę głównie dlatego, że napisał ją Faber - który nigdy dotąd mnie nie zawiódł, dzięki któremu przekonałam się do polskich autorów. No, niestety "Spookademia", jego pierwsza książka dla dzieci, to według mnie wielki niewypał. Nie dość, że wszystko napisane zostało tak... no nie jak dla osób 12+, jak to jest sugerowane. Prędzej dla ośmiolatka.

Nie byłoby źle, gdyby nie mój główny, najgłówniejszy zarzut - to kopia Harry'ego Pottera. To po prostu dwa pierwsze tomy zmiksowane w jeden i brzmiące jak streszczenie. Z tym że Harry jest dziewczyną i kopnął w kalendarz. Wiem, że autor lubi nawiązania do Pottera i ogólnie Kroniki Jaaru były promowane w ten sposób (powiem Wam coś - nie mają nic do HP),ale to już było mocne przegięcie. Począwszy od lekkodusznego Kto-Hagrida, który zabiera Filipę do zaświatów, na zakupy przed szkołą i jest tam jej przyjacielem (w dodatku ma przyjęcie z ważnej dla niego okazji niczym Prawie Bezgłowy Nick),przez "Quirrela" (który nie wydaje się podejrzany),motyw nadzwyczajnej mocy, po damskiego Draco (nawet poznają się w takich samych okolicznościach) - to tylko część.

Może jestem już za stara... a może nie, bo uwielbiam choćby "Magiczny Ekspres" czy "Rose"... w każdym razie kulało też stworzenie szkoły. Wiem, że książki dla dzieci powinny być proste, ale bez przesady - w takim wypadku proszę obniżyć sugerowaną grupę docelową. Ale to możliwe, że tylko ktoś starszy stwierdzi, że to podejrzane, że w szkole są tylko dzieci - tylko one umierają i potrzebują szkolenia? W dodatku Filipa... jest nijaka. Podobno lubi literaturę, ale w ogóle tego nie widać.

Nie mówię, że jest to niewiadomo jak zła książka, bo dzieciakowi, który nie zna Pottera, "Spookademia" może się spodobać. Ale ja bardziej poleciłabym inne książki - "Nevermoore" w podobnym klimacie, magiczną "Rose", czy też cudowny "Magiczny Ekspres". Ja niestety się wynudziłam przy tej książce i zawiodłam.

Sięgnęłam po tę książkę głównie dlatego, że napisał ją Faber - który nigdy dotąd mnie nie zawiódł, dzięki któremu przekonałam się do polskich autorów. No, niestety "Spookademia", jego pierwsza książka dla dzieci, to według mnie wielki niewypał. Nie dość, że wszystko napisane zostało tak... no nie jak dla osób 12+, jak to jest sugerowane. Prędzej dla ośmiolatka.

Nie byłoby...

Mam mieszane uczucia po przeczytaniu tej książki. Z jednej strony ciekawa, dobrze opisana historia, fajna propozycja dla starszych dzieciaków (a nawet dorosłych). Z drugiej strony miałam wrażenie, że czytam przerobioną wersję Harrego Pottera. Czyżby Pan Autor nie miał własnych pomysłów, że "pożycza" cudze? Dałabym więcej gwiazdek, jednak to kopiowanie pracy innych pozostawiło pewien niesmak...

Mam mieszane uczucia po przeczytaniu tej książki. Z jednej strony ciekawa, dobrze opisana historia, fajna propozycja dla starszych dzieciaków (a nawet dorosłych). Z drugiej strony miałam wrażenie, że czytam przerobioną wersję Harrego Pottera. Czyżby Pan Autor nie miał własnych pomysłów, że "pożycza" cudze? Dałabym więcej gwiazdek, jednak to kopiowanie pracy innych...

Książka miała fajny pomysł, ale ogólne wrażenie było takie sobie. Miałam uczucie niedosytu, ale książka ma coś w sobie.

Książka miała fajny pomysł, ale ogólne wrażenie było takie sobie. Miałam uczucie niedosytu, ale książka ma coś w sobie.

Nie powiem na pierwszy rzut oka okładka kojarzy mi się z Harrym Potterem.
Bardzo fajna książka przepełniona tajemnicami i przygodami. Filipa traci swoje życie i staje się duchem a to tylko początek dziwnych i niepowtarzalnych udziwnień jakie się jej przytrafią. Czy dostać się do szkoły będzie łatwo ? O nie to nie jest spokojne Jezioro. Jakie przygody i niebezpieczeństwa będą czyhać na Filipę musicie dowiedzieć się sami zagłębiając się w książce 😁👻 muszę przyznać że zakończenie będzie piękne 😍

Nie powiem na pierwszy rzut oka okładka kojarzy mi się z Harrym Potterem.
Bardzo fajna książka przepełniona tajemnicami i przygodami. Filipa traci swoje życie i staje się duchem a to tylko początek dziwnych i niepowtarzalnych udziwnień jakie się jej przytrafią. Czy dostać się do szkoły będzie łatwo ? O nie to nie jest spokojne Jezioro. Jakie przygody i niebezpieczeństwa...