Ogólnie super napisana książka. Super pomysł na fabułę, fajne zakończenie. Kilka razy miałam tak że musiałam przebrnąć przez daną akcję

Ogólnie super napisana książka. Super pomysł na fabułę, fajne zakończenie. Kilka razy miałam tak że musiałam przebrnąć przez daną akcję

"Córka Smoka" to finalny tom Krwi Ferów, po który sięgnęłam z już dużymi oczekiwaniami i ciekawością. Przygotuj March i Kalena mocno mnie wciągnęły, więc nie mogłam się doczekać, aż poznam zakończenie.
......

"Córka Smoka" to bezpośrednia kontynuacja "Domu Wiedźm". Kaleń i March mają coraz mniej czasu, by uporać się z zagrażającymi im ferami. Do tego dochodzą ich wewnętrzne rozterki, które dodawały im realności. Zarówno uczucia chłopaka wzglrdem ojca, jak i żałoba dziewczyny po stracie przyjaciółki, wydawały się rzeczywiste, co bardzo mi się spodobało. Wciąż mamy tu wstawki nie tylko humorystyczne i baśniowe, jak również sceny grozy, co ładnie składa się na całość. W tym tomie, prócz perspektyw głównych postaci, pojawia się także więcej Hypnosa, co pozwala poznać tego fera i jego motywy. Nie wybaczyłam mu, jak haniebnie się zachował na końcu poprzedniej części, ale zaczęłam go rozumieć. Dostał nauczkę, trochę przejrzał na oczy, więc pozostaje mieć nadzieję, że ostatecznie będzie lepszy od swojej matki.
......

Nie wszystko poszło w książce tak, jak oczekiwałam, ale to nie znaczy, że te rozwiązania mi się nie podobały. No, może prócz drobnej kwestii z dawnym królem. Tam odniosłam wrażenie, że to już za dużo dla biednej March. Trochę też żałuję, że nie zamieniła słowa ze swoim ojcem. Zasłużyła na to, skoro wreszcie poznała prawdę.
......

Wydanie jak poprzednio, czytało się przyjemnie, więc nie mam zastrzeżeń, choć przewinęło się kilka baboli.
......

"Córka Smoka" to dobre zakończenie historii. Zamyka wszystkie wątki i nie pozostawia żadnej postaci bez odegrania roli, która wpływa na wydarzenia. Całość uzupełnił lekki, nienachalny romans, o którym aż miło było poczytać. 7/10 🧚🏻‍♀️

"Córka Smoka" to finalny tom Krwi Ferów, po który sięgnęłam z już dużymi oczekiwaniami i ciekawością. Przygotuj March i Kalena mocno mnie wciągnęły, więc nie mogłam się doczekać, aż poznam zakończenie.
......

"Córka Smoka" to bezpośrednia kontynuacja "Domu Wiedźm". Kaleń i March mają coraz mniej czasu, by uporać się z zagrażającymi im ferami. Do tego dochodzą ich...

RECENZJA Z BOOKSTAGRAMA: https://www.instagram.com/p/Cv7MHfVtO8u/

Naprawdę nie wiem, jak ocenić tę książkę. Przez większość czasu trochę dąsałam się na autora przez podjęte decyzje narracyjne, ale koniec zupełnie zmienił moje nastawienie. Czy jednak dla samej końcówki warto podnosić ocenę?🤔

Zacznijmy od zalet. Przede wszystkim (niezmiennie) Piątek a.k.a. Ove to wciąż najlepsza i najciekawsza z postaci. Przykro przyznać, że pochodzenie głównej bohaterki było dla mnie najmniej interesujące. Ale w sumie od połowy poprzedniej części już miałam z nią duży problem.
March w pewnym momencie stała się dla mnie wydmuszką. I kompletnie przestały interesować mnie jej losy. Punkt kulminacyjny, w którym zapewne powinnam westchnąć, gdy dowiadujemy się, kim są jej rodzice, został przeze mnie przewidziany i mocno zawiódł. Nie wierzyłam też w relację między nią a Cullenem. Moim zdaniem był to wątek zbyt trzecioplanowy, żeby stać się wiarygodnym.
Finał, czyli w zasadzie endgame, epilog etc. był literacko i fabularnie najciekawszym momentem powieści. Ba! Był tak dobrze napisany, że mentalnie pokazałam autorowi język, bo nie pisze się tak dobrych zakończeń do tak średniej książki.
Zakończenie zmieniło moją opinię, dotychczasowy sposób postrzegania tej powieści i dlatego jestem skłonna podnieść jej ocenę. Ponieważ to zakończenie jest swego rodzaju obietnicą, nadzieją na kolejne, dobre książki. A mam już kilka na oku...

OCENA: 6/10
Monika Karolina

RECENZJA Z BOOKSTAGRAMA: https://www.instagram.com/p/Cv7MHfVtO8u/

Naprawdę nie wiem, jak ocenić tę książkę. Przez większość czasu trochę dąsałam się na autora przez podjęte decyzje narracyjne, ale koniec zupełnie zmienił moje nastawienie. Czy jednak dla samej końcówki warto podnosić ocenę?🤔

Zacznijmy od zalet. Przede wszystkim (niezmiennie) Piątek a.k.a. Ove to wciąż...

Moim zdaniem najbardziej udana część trylogii.
Zdecydowanie warto było czekać.
Bardzo przyjemny, odrobinę tajemniczy i zagadkowy klimat fantastycznej przygody o pewnej nieco trudnej z charakteru nastoletniej dziewczynie która z tomu na tom coraz więcej dowiaduję się o swoich nadprzyrodzonych mocach jednocześnie coraz więcej dowiadując się o sobie i swoich korzeniach.
Szczególnie polecam serie odbiorcą w wieku 12-16 lat co nie oznacza, że starsi nie znajdą czegoś dla siebie

Moim zdaniem najbardziej udana część trylogii.
Zdecydowanie warto było czekać.
Bardzo przyjemny, odrobinę tajemniczy i zagadkowy klimat fantastycznej przygody o pewnej nieco trudnej z charakteru nastoletniej dziewczynie która z tomu na tom coraz więcej dowiaduję się o swoich nadprzyrodzonych mocach jednocześnie coraz więcej dowiadując się o sobie i swoich...

Klątwa Wyrd dobiegła końca. Finfolk nareszcie wyzwoliło się spod klątwy władczyni Aislingen, a w Domu Wiedźm przebudziła się magia. Niestety, wszystko ma swoje konsekwencje. March Sky ujrzała, jak ciało jej matki starzeje się o kilkadziesiąt lat w ciągu minuty. To nie koniec koszmaru, w którym przyszło jej żyć. Ale! Z pomocą przychodzą Callen i Ove, który jeszcze do niedawna towarzyszył dziewczynie pod postacią czarnego kota. Tylko po co Ove kradnie amulet burmistrzowi? – Zastanawia się March. I jakie duchy czyhają na nich w ciemności?
Hypnos zostaje wysłany przez swoją matkę w podróż. Sam nie jest pewien dlaczego, ale w jej trakcie odkryje kolejne tajemnice i dowie się, że jego ojciec wciąż jest przy nim. No, w pewnym sensie. Pustynia, na której się znajdzie, przyniesie sporo niespodzianek…
Wszystko się zmieniło. Czas na ostateczne starcie z tym, co nadciąga z Jaaru. Przygotujcie się na spotkanie z niesamowitymi enbarami, na podróże astralne i dużo czarów! Tutaj każdy coś knuje… Bądźcie czujni!

Klątwa Wyrd dobiegła końca. Finfolk nareszcie wyzwoliło się spod klątwy władczyni Aislingen, a w Domu Wiedźm przebudziła się magia. Niestety, wszystko ma swoje konsekwencje. March Sky ujrzała, jak ciało jej matki starzeje się o kilkadziesiąt lat w ciągu minuty. To nie koniec koszmaru, w którym przyszło jej żyć. Ale! Z pomocą przychodzą Callen i Ove, który jeszcze do...

IG:ksiazki_wloczykija
„Ten, kto nie krzyczy, nie rozpycha się ani nie włazi oknem, gdy wywalają go drzwiami, nigdy niczego nie osiągnie. Takie jest życie.”
Nic tak nie łapie mnie za serce jak lekka i bardzo przyjemna fantastyka. I taką zaserwował nam Adam Faber. Po za tym, przyznać się kto nie kocha pięknych okładek? Ja jestem totalną sroką okładkową. I to w życiu jak wiemy nigdy się nie zmieni. A cała trylogia „Krew Ferów” jest cudownie zrobiona.
W książkach możemy przede wszystkim spotkać się z tym i doświadczyć tego jak to jest być nieakceptowanym, niezrozumianym w swoim środowisku i otoczeniu. Przez co wielu z nas doświadczających tego w późniejszym czasie staje się agresywna. Ta agresja ma zastąpić nam obronę której wcześniej nie potrafiliśmy sami z siebie wydostać. Nie mówiąc o wizytach u psychologa, którzy i tak nie potrafią pomóc. I taki właśnie świat pokazuje nam główna bohaterka.
W późniejszym czasie nasza główna bohaterka poznaje pewnego chłopaka którego widzi na jawie. I tutaj rozgrywa się cała akcja która doskonale wpisuje się w każdy rozdział. Świat wykreowany przez Fabera jest doskonały, delikatny i pełen magii. Wszyscy bohaterowie mają swoje 5 minut w każdym prawie tomie. Doskonale stworzone i opisane. Jak każdy z nas posiadają swoje minusy i plusy. Książka i akcja w niej, wciąga tak bardzo, że przeczytanie połowy książki przyjdzie nam bez najmniejszego problemu.
Uwielbiam taką fantastykę. A jest jej coraz mniej. Ukłony ode mnie dla wydawnictwa jak i dla samego autora który naprawdę zrobił nie małą robotę.

IG:ksiazki_wloczykija
„Ten, kto nie krzyczy, nie rozpycha się ani nie włazi oknem, gdy wywalają go drzwiami, nigdy niczego nie osiągnie. Takie jest życie.”
Nic tak nie łapie mnie za serce jak lekka i bardzo przyjemna fantastyka. I taką zaserwował nam Adam Faber. Po za tym, przyznać się kto nie kocha pięknych okładek? Ja jestem totalną sroką okładkową. I to w życiu jak wiemy...

Podoba mi się, jak z każdym tomem, March Sky stawała się coraz dojrzalsza i mniej pochopnie podejmowała decyzje. Cała trylogia była świetna, lekka w czytaniu. Trzeci tom pochłonęłam w jeden wieczór.

Podoba mi się, jak z każdym tomem, March Sky stawała się coraz dojrzalsza i mniej pochopnie podejmowała decyzje. Cała trylogia była świetna, lekka w czytaniu. Trzeci tom pochłonęłam w jeden wieczór.

Zakończenie trylogii "Krew Ferów" jest niesamowite. Klimat magiczny - tak jak każdy poprzedni tom, ale też inne. Autor przybliżył przeszłość Wyrd i początki Aislingen. Historia naprawdę robiąca wrażenie — barwna, ciekawa i w tym wszystkim niebezpieczna. Świetnie uzupełnia świat, który już zdążyliśmy poznać.
Świat astralny został jeszcze bardziej rozbudowany. March dowiaduje się, jakie ma możliwości w nim i co może robić. Jest to mój ulubiony element całej serii. Przede wszystkim łączy w sobie motyw snu, ale jednocześnie podpiera swoje działanie fizyką. Nauka i fantastyka idą w parze, co jest dla mnie cudowne.
Małym minusem jest to, że w niektórych momentach akcja tak brnęła do przodu i tyle wątków łączyła, że się gubiłam w scenach.

Zakończenie trylogii "Krew Ferów" jest niesamowite. Klimat magiczny - tak jak każdy poprzedni tom, ale też inne. Autor przybliżył przeszłość Wyrd i początki Aislingen. Historia naprawdę robiąca wrażenie — barwna, ciekawa i w tym wszystkim niebezpieczna. Świetnie uzupełnia świat, który już zdążyliśmy poznać.
Świat astralny został jeszcze bardziej rozbudowany. March...

Z poprzednich tomów niewiele pamiętam. Ważne szczegóły i imiona wypadły mi z głowy, jednak im dalej zagłębiałam się w książkę, tym więcej pamiętałam. I może po rereadzie serii moja opinia się zmieni, ale uważam, że ,,Córka Smoka" to najlepszy tom ,,Krwi Ferów".

Na początku dziękuję też autorowi, że tym razem nikt nie ginie na końcu serii. To miłe. Ale wracając: ten tom pokazuje, jak bardzo March zmieniła się od ,,Miasta Snów". Wciąż jest sobą, jednak lepszą wersją. Rozwinęła się też jej moc, a także wątek miłosny z Callenem, który rozgrywał się w tle historii.

Może mało pamiętam, ale ten tom wyjaśnia wszystkie dotychczasowe sprawy, ujawnia na końcu tajemnice, a sama końcówka jest bardzo satysfakcjonująca. Po przeczytaniu całej serii myślę, że seria jest bardziej dojrzała i skomplikowana od ,,Kronik Jaaru" - co nie zmienia faktu, że Kroniki wciąż są u mnie na pierwszym miejscu. W końcu to one mnie przekonały do polskich książek!

Magia, wiedźmy, sekrety, intrygi, ciekawe postaci i niesamowity klimat - to znajdziecie w ,,Krwi Ferów"!

Z poprzednich tomów niewiele pamiętam. Ważne szczegóły i imiona wypadły mi z głowy, jednak im dalej zagłębiałam się w książkę, tym więcej pamiętałam. I może po rereadzie serii moja opinia się zmieni, ale uważam, że ,,Córka Smoka" to najlepszy tom ,,Krwi Ferów".

Na początku dziękuję też autorowi, że tym razem nikt nie ginie na końcu serii. To miłe. Ale wracając: ten tom...

Cykl Kroniki Jaaru sprawił, że Adam Faber zyskał wielu nastoletnich fanów. Bogaty, oryginalny świat, który wykreował i przedstawił w wielotomowym cyklu trafił w gusta starszych nastolatków i miłośników fantasy. Wielu trudno było się z nim rozstać. Ale w ramach tego uniwersum powstał jeszcze jeden cykl - Krew ferów - którego finalną część zaczytASy objęły patronatem.

Jak przystało na finalną część cyklu, autor zbiera wszystkie wcześniejsze nici fabularne i łączy je ze sobą, jednocześnie tworząc kolejną skomplikowaną, wielowątkową opowieść. Jest w niej wiele tajemnic, niewiadomych, zmiennych, przez co lektura jest fascynującą, nieprzewidywalną podróżą w głąb bogatej wyobraźni autora.

Bohaterka, która w pierwszej części była nieco irytująca - wydoroślała. Zmieniły ją wcześniejsze doświadczenia i odkryta moc, której ona sama jeszcze nie ufa i nad którą nie panuje. Jednak gdy stawką w walce jest życie rodziny i przyjaciół, a nawet istnienie wszystkiego, nie ma czasu na fochy, więc dojrzewa, podejmując walkę także z własnymi słabościami. Podoba mi się droga, którą przeszła od czasu Miasta snów i ta, którą jeszcze miała do pokonania w Córce smoka. Faber konsekwentnie rozwijał tę postać, jednak nie w kierunku ideału, a odpowiedzialnej młodej dorosłej, świadomej swoich wad i słabości, nieidealnej, ale gotowej do walki.

Fabuła książki jest bogata, pełna zwrotów i zaskoczeń. A przede wszystkim po brzegi wypełniona różnymi rodzajami magii i magicznymi istotami. Są ferowie, ludzie, wiedźmy, czary, magiczne przedmioty, sny i astralne podróże. Legendy, przepowiednie, pradawne moce. Gęsta atmosfera może przytłoczyć, przyprawić o zagubienie, ale też porwać niezwykłością. W meandrach fabuły kryje się wspaniała czytelnicza przygoda, która z wyplecionych wcześniej nici tworzy finalnie pełny, klarowny, misternie utkany obraz.

Wśród wielu propozycji literackich dla młodych dorosłych ta książka, wraz pozostałymi tomami cyklu, jest świetną propozycją dla rozmiłowanych w fantastyce, gotowych podążyć za nieidealną bohaterką i jej przyjaciółmi w świat sennych wizji, czarów i wielowymiarowych intryg niełatwych do rozwikłania. Tych, którym odpowiadać będzie nieco oniryczny klimat i gęsta od nieufności atmosfera. Córka smoka to świetne zwieńczenie historii, której udało się uniknąć drobnych wad poprzednich tomów i jednocześnie historia, która ma szansę spodobać się nie tylko starszym nastolatkom. W moim odczuciu to najlepsza powieść w cyklu, ale też integralna część całości.

Cykl Kroniki Jaaru sprawił, że Adam Faber zyskał wielu nastoletnich fanów. Bogaty, oryginalny świat, który wykreował i przedstawił w wielotomowym cyklu trafił w gusta starszych nastolatków i miłośników fantasy. Wielu trudno było się z nim rozstać. Ale w ramach tego uniwersum powstał jeszcze jeden cykl - Krew ferów - którego finalną część zaczytASy objęły patronatem.

Jak...