NIECH ŻYJE NOWE!

Niezrozumiałym jest, czemu większość ludzi młodych postrzega życie jako przeciętą, a nie ciągłą oś czasu. Czasami widzą je w ten sposób również osoby starsze. Skąd narodziło się w nas przekonanie, że przekraczając sześćdziesiątkę czy siedemdziesiątkę stajemy się własnymi cieniami? Dlaczego energia, pasje i charyzma przypisywane są tylko młodym?
Jest dzieciństwo, młodość, wiek dojrzały i nagle w naszych głowach słyszymy pstryknięcie i jest starość, która wzbudza strach, ponieważ czeka każdego z nas.

Starość dla społeczeństwa stała się synonimem śmierci, której w głębi duszy boi się każdy z nas. Dlatego seniorzy często są mimowolnie izolowani. Trzeba też pamiętać, że nie jest to tylko jednostronna interakcja. Często osoby starsze tracąc dawną sprawność na własne życzenie odcinają się od ludzi.

Problem, z którym mierzy się nasze społeczeństwo jest o wiele poważniejszy i bardziej złożony, ale właśnie wokół niego skupia się fabuła książki Wandy Szymanowskiej.

SZEHEREZADA Z NRD

"Kim, do diabła, jest Anita?!" to nie tylko książka poruszająca aktualne problemy, ale również opowieść o sile wieku.
Narratorką jest Polka, przebywająca tymczasowo w Niemczech, z którą czytelnik ma szansę się utożsamić. Lektura nabiera całkiem nowego wymiaru, ponieważ odbieramy następujące po sobie wydarzenia nie tylko jako obserwatorzy, ale także uczestnicy.

Ta pozycja pozwala nam zgłębiać historię Anity krok po kroku. Wanda Szymanowska wlała w tę postać wszystko, co najlepsze, najbardziej ekscentryczne i charyzmatyczne. Wbrew pozorom, najważniejsza nie jest narratorka, a właśnie obiekt jej zainteresowania, czyli Anita.

Poznawanie przeszłości naszej Szeherezady to równocześnie powrót do historycznych podwalin jej decyzji. Anita umiejscawia swoją osobę w danym momencie na kartach historii i dopiero wtedy raczy nas strzępkami faktów.

Ciekawym zjawiskiem jest poznawanie życia Anity z jej opowieści i jednoczesna obserwacja jej teraźniejszych decyzji. Ta kobieta nie ma w sobie grama zwykłości i nie sposób nie pałać do niej sympatią. Ma w sobie matczyne ciepło, aksamitne tajemnice i szorstkie zmarszczki czasu. Wszystko to skryte w jednej, drobnej, niezwykle energicznej osóbce.

DOKĄD TA DROGA PROWADZI?

"Kim, do diabła, jest Anita?!" to książka, która wielu z nas oferuje nowe spojrzenie na starość i seniorów. Równocześnie jest to przegląd ludzkich sylwetek i charakterów - unikalny, ponieważ nie dosłowny. Raczej zapisany pomiędzy wierszami.

Niemniej, najważniejsza i najbardziej pouczająca pozostaje postać Anity. Opisać jej osobę w kilku słowach, to popełnić zbrodnię. Wydaje mi się, że nawet cała książka jej poświęcona, to za mało. Pozostało tyle fragmentów, które wciąż składam w całość. Niezliczone ilości wątków i butelek piccolo, które wciąż pozostały nieotwarte. Wrażenie niedosytu, które na pewno umiejscowi się również w Waszych duszach.

Autorka z Anity uczyniła symbol różnorodności, który mimowolnie kojarzymy z każdym seniorem. Ta książka uczy doceniać wiedzę, historię, sekrety i proste prawdy, które oferują nam osoby starsze. Pokazuje, że życie trwa aż do ostatniego tchu, że trzeba je kochać, doceniać i celebrować.

Warto przeczytać.

NIECH ŻYJE NOWE!

Niezrozumiałym jest, czemu większość ludzi młodych postrzega życie jako przeciętą, a nie ciągłą oś czasu. Czasami widzą je w ten sposób również osoby starsze. Skąd narodziło się w nas przekonanie, że przekraczając sześćdziesiątkę czy siedemdziesiątkę stajemy się własnymi cieniami? Dlaczego energia, pasje i charyzma przypisywane są tylko młodym?
Jest...