Jesteśmy społecznością, która kocha książki

NASI KOCI TOWARZYSZE

Towarzyszą nam całe życie. Czają się w domowych zakamarkach. Przechadzają po ciemnych, plugawych uliczkach. Przeciągają się i wylegują na rozgrzanych placach. Koty. Dzisiaj darzymy je, przeważnie, wielką sympatią. Są wiernymi towarzyszami, ponieważ w chwili, gdy uznają człowieka za "swojego" pozostają z nim na zawsze. Przesiadują na kolanach, zaburzają codzienną pracę i stanowią kłębek nieskończonej, ale pragmatycznej miłości.

"(...) 'nie ma już kota na statku' (franc. synonim 'nie ma żywej duszy'). Bo jeśli choć jeden kot znajdował się na pokładzie, mimo że nie było śladu załogi, statek nie był uważany za opuszczony."

Obecnie bez problemu znajdują dom, zarówno materialny, jak i ten w naszych sercach, ale nie zawsze tak było. Przez wiele wieków koty, szczególnie czarne, obarczano winą za wszelkie zło tego świata. Nie byli dla nich łaskawi słudzy Kościoła, obawiali się ich ludzie oświeceni. Swoim bezwzględnym wzrokiem i wrodzoną niezależnością budziły niepokój, który wielu wolało przeradzać w bezpodstawny strach. Koty, tak jak wszystkie zwierzęta, należy szanować. Odznaczają się inteligencją i nieprzeciętną przebiegłością. Nie podlegają regułom, których my tak potrzebujemy, by przetrwać. Chadzają własnymi ścieżkami oraz wytyczają drogi. Nie podążają ślepo, ale również nie osieracają.

KOCI ODCISK NA KARTACH HISTORII

Nie od dziś wiadomo, że największy popłoch wśród społeczeństwa budzi inteligencja, która w rękach sprawnego szermierza może być bronią. Widzimy ją w oczach kotów. W połączeniu z czarną sierścią i nocną wizją łatwiej było uznać te zwierzęta za przekleństwo niż błogosławieństwo. Ich krwią przez wieki sycono obrzydliwą ludzką żądzę posoki i okrucieństwa.

"Według innej legendy czarownice posiadały trzecią pierś - by karmić nią swojego czarnego kota. W ten sposób dzieliły z nim szatańskie moce. Mówiono nawet, że niektóre czarownice pozwalały swoim czarnym kotom ssać swoją krew."

"Tajemniczy czarny kot" w schludny sposób nakreśla dzieje czarnego kota i przedstawicieli tego gatunku w ogóle. Od starożytności po współczesność - uczestniczymy w przeglądzie historii, która, co nie jest zaskoczeniem, lubi się powtarzać. Autorka skupiła się na ciekawych anegdotkach i skondensowanych opisach relacji człowiek-kot w poszczególnych epokach. Przybliża czytelnikowi nie tylko przeszłość, ale również przesądy i legendy - te pokryte kurzem i te przetrwałe do dnia dzisiejszego.

"Koty to tygrysy biednych diabłów"

To pozycja obowiązkowa dla każdego miłośnika kotów, jak również dla kogoś, kto poszukuje rozrywki w upalny dzień. "Tajemniczy czarny kot" pozwala na odpowiedni zachwyt postacią naszego bohatera - jego odwagą, sprytem i mocą, która umożliwiła mu w tak znaczący sposób odcisnąć się na kartach ludzkiej historii.

NASI KOCI TOWARZYSZE

Towarzyszą nam całe życie. Czają się w domowych zakamarkach. Przechadzają po ciemnych, plugawych uliczkach. Przeciągają się i wylegują na rozgrzanych placach. Koty. Dzisiaj darzymy je, przeważnie, wielką sympatią. Są wiernymi towarzyszami, ponieważ w chwili, gdy uznają człowieka za "swojego" pozostają z nim na zawsze. Przesiadują na kolanach, zaburzają...

LATA 60 W USA

Każdy choć raz w życiu powinien przeczytać pozycję traktującą o przemianach społecznych i kulturowych, które zachodziły w latach 60 w USA. Zapoznać się z tematem segregacji rasowej, która wtedy była potężnym, ale świadomie unikanym problemem. Czasami jednak zanim sięgniemy po poważniejsze pozycje potrzebujemy swoistego zaproszenia pod postacią przystępnej i wciągającej opowieści.

"Po mojemu, jakby Bóg chciał, żeby biali i kolorowi przebywali tak blisko siebie przez tak dużą część dnia, to uczyniłby nas daltonistami(...)."

W przeciwieństwie do typowych historycznych książek, które skupiają się na "suchych" faktach, Kathryn Stockett oferuje czytelnikowi ludzkie i osobiste spojrzenie na sprawę. Skupia się na tym, by odbiorca zrozumiał, że historia spisana na kartach przeszłości dotyczy społeczeństwa, które niczym nie różni się od nas. Bezosobowym linijkom tekstu z podręczników nadaje ludzkie, ułomne oblicze.

WOJNA PODJAZDOWA

Akcja umiejscowiona jest w niewielkim miasteczku na południu Stanów Zjednoczonych. Autorka za pomocą niewielkiego zbioru typowych osobowości ukazuje problem segregacji rasowej, który dotyczy całej populacji. Poznajemy większość mieszkańców, ale skupiamy się na wybranych postaciach - Skeeter, Aibileen i Minny. Z ich pomocą poznajemy historię zarówno uprzywilejowanej części społeczeństwa, jak i tej która cierpi z powodu dyskryminacji. Razem z nimi doświadczamy, planujemy i ponosimy konsekwencje swoich działań.

"Biała pani nigdy nie zapomina. I nie odpuści, póki nie umrzesz."

W tak małej mieścinie, walka o prawa osób ciemnoskórych przypominała wojnę podjazdową. Każdemu krokowi w przód towarzyszą dwa w tył. Najmniejszy postęp cieszy - nawet jeśli są to wyszeptane słowa poparcia i współczucie ukryte na wielkimi, przerażonymi oczami.

"Zasada numer jeden z podręcznika łapania mężów autorstwa pani Charlotte Phelan głosiła, że ładne i drobne dziewczęta powinny podkreślać urodę makijażem oraz wyprostowaną sylwetką, wysokie i nieciekawe zaś funduszem powierniczym."

"Służące" to przede wszystkim książka o problemie segregacji rasowej, ale porusza także temat ludzkiej natury. Autorka skrupulatnie analizuje motywy, które popychają nas do działania. W niewymuszony sposób uwidacznia największe słabości ludzkiego charakteru i silną potrzebę akceptacji.
Zarysowuje obraz środowiska, które działa na zasadzie kar i nagród według niepisanych, nielogicznych reguł. W mniejszym lub większym stopniu należą do niego wszyscy, jednak podział ról społecznych jest dyktowany w nienaturalny sposób.

NOŚNIKI

Dla laika "Służące' będą przyjemnym i naturalnym wstępem do lekcji historii. Ktoś bardziej obeznany na pewno również odnajdzie się w perypetiach bohaterów z małego miasteczka, którzy walczą w światowej sprawie. Kathryn Stockett uplastyczniła postacie i nadała im konkretny cel - stały się one nośnikiem wiedzy, inspiracji i przestrogi.

LATA 60 W USA

Każdy choć raz w życiu powinien przeczytać pozycję traktującą o przemianach społecznych i kulturowych, które zachodziły w latach 60 w USA. Zapoznać się z tematem segregacji rasowej, która wtedy była potężnym, ale świadomie unikanym problemem. Czasami jednak zanim sięgniemy po poważniejsze pozycje potrzebujemy swoistego zaproszenia pod postacią przystępnej i...

WIELKI POWRÓT

Sara Weronika Sokolska - nadworna wiedźma, która wielu czytelników oczarowała mroczną, tajemniczą przeszłością oraz ciętym humorem - powraca.

Z Magdaleną Kubasiewicz spotkałam się za sprawą książki, o której w recenzenckim świecie było bardzo głośno.
"Spalić wiedźmę" najpierw wywołała niepewność, następnie dzikie uzależnienie, by w końcu pozostawić po sobie magicznego kaca. Pragnęłam więcej, jednak musiałam uzbroić się w cierpliwość. Los tak chciał, że dopiero wczoraj udało mi się zostać sam na sam z drugą częścią przygód czarownicy. To były piękne godziny, podczas których miałam wrażenie, jakbym nigdy nie opuściła Krakowa. Miasto rozwarło przede mną swoje bramy. Ponownie dopuściło do licznych sekretów, na straży których stała kobieta-zagadka. Sanika.

ODPOWIEDZI, AKCJI, KRWI!

Serce drżało mi w piersi, gdy zagłębiałam się w uniwersum. Potrzebowałam odpowiedzi, akcji i krwi. Autorka zaoferowała mi wszystkie te elementy i jeszcze więcej. Poznałam bliżej każdą z postaci. Uchylono przede mną rąbka tajemnicy, jednocześnie nie odsłaniając wszystkich kart. Nasyciłam swój detektywistyczny pierwiastek.

Kubasiewicz ponownie postawiła główną bohaterkę przed sprawą natury magicznej, której sedno i motyw umykają nam, przeciętnym czytelnikom, aż do samego końca. Są duchy, strzały, niesłuszne oskarżenia, ale przede wszystkich jest wściekłość, która przeciera zaspane oczy. Po raz kolejny przeszłość żąda zapłaty z naliczonymi, nadnaturalnymi odsetkami.
Akcja rozwija się niezwykle szybko, nie pozostawiając nam chwili na oddech. Z jednej strony sprawiło to, że nie byłam w stanie oderwać się od książki. Z drugiej, mam wrażenie, że umknęły mi przez to niewielkie detale dotyczące miasta i postaci. Wciąż pozostają dla mnie zagadką. Nie zgłębiłam ich psychiki, nie odarłam z sekretów. Podejrzewam, że autorka jeszcze długo będzie trzymać mnie w niepewności. Nie odda ich myśli bez solidnej walki i kolejnych części. Przynajmniej taką mam nadzieję.

MROCZNY KLIMAT

"Wiedźma Jego Królewskiej Mości" utrzymana jest w mrocznym, ciężkim klimacie, który współgra z charakterem głównej bohaterki. Sara jest silną, nieprzystępną osobowością, która wielu może przytłoczyć. Oferuje niewiele informacji o rozgrywającej się fabule, a także o sobie samej, w zamian żądając całkowitej uwagi i pełnego zaangażowania.
Wszystko albo nic.
Sięgając po tę pozycję, trzeba być gotowym na wyłączenie z aktualnej rzeczywistości. Wkraczamy w świat magii, smoków i wątpliwych rycerzy, którzy nigdy nie widzieli konia, a co dopiero białego.

Pozwólcie pochłonąć się magii.

WIELKI POWRÓT

Sara Weronika Sokolska - nadworna wiedźma, która wielu czytelników oczarowała mroczną, tajemniczą przeszłością oraz ciętym humorem - powraca.

Z Magdaleną Kubasiewicz spotkałam się za sprawą książki, o której w recenzenckim świecie było bardzo głośno.
"Spalić wiedźmę" najpierw wywołała niepewność, następnie dzikie uzależnienie, by w końcu pozostawić po...