Seria, pisana od 16 lat.

Swoją przygodę z cyklem Rizzoli/Isles zacząłem względnie niedawno, gdyż było to jakieś 1,5 roku temu. Przez ten czas pochłonąłem wszystkie tomy i mam spostrzeżenie, że nie obserwuję przeskoków i niespójności, nie odczuwam upływu lat pisania. Zdarzały się tomy odrobinę słabsze bądź lepsze, ale wszystkie określam jako warte uwagi. Przez 12 tomów, przez 16 lat pisania od 2001 roku, Gerritsen udało się zachować klimat cyklu, nie poszła za nowinkami. Chapeau bas i oklaski na stojąco.

"Sekret, którego nie zdradzę" przypadnie do gustu miłośnikom serii tak, jak przypadł mi. Jest to thriller z wątkiem obyczajowym, gdzie fani mogą czuć niedosyt Jane i Maury na stronach, ale zdecydowanie zauważą pióro Gerritsen.

Czytając "Sekret..." trafiłem na zdanie, które mnie zastanowiło:
"(...) w dochodzeniu sprzed czterech lat, kiedy poszukiwany przez Jane zabójca o ksywie Chirurg wziął ją nagle na celownik."
Czyżby od pierwszych tomów w kalendarzu Autorki minęło tylko cztery lata? Dla mnie, czytającego od niedawna nie ma to znaczenia, natomiast ciekawe byłoby wrażenie Czytelników, którzy rozpoczęli przygodę z Tess w 2002 roku od pierwszego wydania "Skalpela".

Tylko tyle i aż tyle. Tym, którzy nie czytali cyklu - nie wniosę nic opisując 12 tom, dla tych, którzy czytali - powiedziałem wszystko.

Seria, pisana od 16 lat.

Swoją przygodę z cyklem Rizzoli/Isles zacząłem względnie niedawno, gdyż było to jakieś 1,5 roku temu. Przez ten czas pochłonąłem wszystkie tomy i mam spostrzeżenie, że nie obserwuję przeskoków i niespójności, nie odczuwam upływu lat pisania. Zdarzały się tomy odrobinę słabsze bądź lepsze, ale wszystkie określam jako warte uwagi. Przez 12 tomów,...