Rzecz krąży wokół pechowego maga Rincewinda, któremu nie udało się nigdy ukończyć Niewidzialnego Uniwersytetu i sam potrafi rzucić tylko jedno zaklęcie. Na swej raczej smutnej drodze życia spotyka Dwukwiata - turystę bardzo zamożnego i bardzo nierozsądnego posiadającego mimo wszystko szczególnego osobistego goryla w postaci skrzyni podróżnej z setką małych nóżek i własnym rozumem. Otóż ten oto Dwukwiat przyjechał żeby poznać prawdziwe życie miasta ze wszystkimi jego bójkami, złodziejami, nożownikami, bohaterami i pijatykami, których nasz kochany mag starał się przez całe swoje życie omijać bokiem. Normalnie Rincewind pożyczyłby trochę złota z kuferka turysty i odjechał daleko zanim ktokolwiek by się spostrzegł jednak ze względu na porywczy charakter magicznej walizy (ostatni złodzieje zostali przytrzaśnięci wiekiem wpół w sposób ostateczny) oraz zaangażowania w to wszystko patrycjusza musiał zmienić nieco swe plany i dalej towarzyszyć poznanemu mężczyźnie w podróży. Jakby tego było mało tłem do całej opowieści jest postać Śmierci, który charakteryzuje się zaiste "czarnym humorem".
"Kolor magii" jest doskonałą komedią fantastyczną. Uśmiałam się w głos kilkukrotnie, zawsze zachwycona błyskotliwością Pratchetta. Odniesienia do współczesności, na przykład tłumaczące działanie ubezpieczeń i związanych z nimi zbiegów okoliczności są idealnie w punkt.

Rzecz krąży wokół pechowego maga Rincewinda, któremu nie udało się nigdy ukończyć Niewidzialnego Uniwersytetu i sam potrafi rzucić tylko jedno zaklęcie. Na swej raczej smutnej drodze życia spotyka Dwukwiata - turystę bardzo zamożnego i bardzo nierozsądnego posiadającego mimo wszystko szczególnego osobistego goryla w postaci skrzyni podróżnej z setką małych nóżek i własnym...