Książka padła ofiarą pierwszego tomu. Tak mi się on nie podobał, że automatycznie zapałałam niechęcią do kolejnej części. Jakież było moje zaskoczenie, że książka mi się podoba! Gdyby nie to uprzedzenie, to pewnie przeczytałabym ją dużo szybciej.

Niesamowita przemiana głównego bohatera. Z beztroskiego hulaki i lokalnej gwiazdy, przez drogę pełną cierpień, do dojrzałego, mężczyzny o dobrym sercu. Dziekan Łujan, który daje szansę chłopakowi, który niesamowicie skrzywdził jego córkę. No i córka, Toria, która uczy się wybaczać.
Trochę nietypowo, ale to właściwie takie enemies to lovers.

Stylistycznie nadal są niedociągnięcia, niektóre opisy trochę rozwleczone, ale mimo to historia bardzo mi się podobała. Nawet na takie 7,5. Jedynie szkoda, że istnieje tom 1. Historię można spokojnie czytać osobno, bez 1 tomu, który fabułą jest bardziej jak prequel.

Książka padła ofiarą pierwszego tomu. Tak mi się on nie podobał, że automatycznie zapałałam niechęcią do kolejnej części. Jakież było moje zaskoczenie, że książka mi się podoba! Gdyby nie to uprzedzenie, to pewnie przeczytałabym ją dużo szybciej.

Niesamowita przemiana głównego bohatera. Z beztroskiego hulaki i lokalnej gwiazdy, przez drogę pełną cierpień, do dojrzałego,...

„Nadkieszeń i czapka myślówka” - no czegóż chcieć więcej? Zdecydowanie lepsza od „Odźwiernego”. Lepsza, bo bardziej przebojowa, wyrazista, a główny bohater naprawdę ma „pod górkę”. A że jest kołtunem i bydlakiem musi się bardzo postarać, żeby zacząć mu współczuć. I co mnie najbardziej ujęło: bohater jest tylko jeden. Oczywiście są inne ważne postaci, ale wszystko kręci się wokół jego historii. To świetnie spaja fabułę i nie trzeba się zastanawiać, gdy nagle pojawia się ktoś nowy, czy kilkaset stron temu był już, tylko nie zwróciliśmy na niego uwagi i coś przegapiliśmy czy jest nowy właśnie.

„Nadkieszeń i czapka myślówka” - no czegóż chcieć więcej? Zdecydowanie lepsza od „Odźwiernego”. Lepsza, bo bardziej przebojowa, wyrazista, a główny bohater naprawdę ma „pod górkę”. A że jest kołtunem i bydlakiem musi się bardzo postarać, żeby zacząć mu współczuć. I co mnie najbardziej ujęło: bohater jest tylko jeden. Oczywiście są inne ważne postaci, ale wszystko kręci się...

Super ! Uwielbiam historię od zera do bohatera lub na odwrót.A w tej serii to mocny motyw u postaci. Lubię jak postać się zmienia, a tu jest naprawdę podrządny rys psychologiczny bohaterów.

Super ! Uwielbiam historię od zera do bohatera lub na odwrót.A w tej serii to mocny motyw u postaci. Lubię jak postać się zmienia, a tu jest naprawdę podrządny rys psychologiczny bohaterów.

Książkę dobrze się czyta, natomiast wskazać trzeba na kilka podstawowych minusów - de facto powtórzenie pomysłu z poprzedniej części (walka głównego bohatera samego ze sobą),czy też wolna akcja przy jednocześnie szybkich przejściach głównej fabuły (pewne rzeczy po prostu się wydarzają, a czytelnikowi zostaje to obwieszczone, w dodatku w większości są do przewidzenia). Nadal natomiast książka plusuje silną analizą psychologiczną bohaterów.

Książkę dobrze się czyta, natomiast wskazać trzeba na kilka podstawowych minusów - de facto powtórzenie pomysłu z poprzedniej części (walka głównego bohatera samego ze sobą),czy też wolna akcja przy jednocześnie szybkich przejściach głównej fabuły (pewne rzeczy po prostu się wydarzają, a czytelnikowi zostaje to obwieszczone, w dodatku w większości są do przewidzenia)....

Szczerze mówiąc dobrze oderwać się od sztampy zachodniego fantasy. Powieść mnie poruszyła i polecam "wschodnich" pisarzy. Trochę inna. Trudno czytać nowe powieści, które można skomentować "to już było".

Szczerze mówiąc dobrze oderwać się od sztampy zachodniego fantasy. Powieść mnie poruszyła i polecam "wschodnich" pisarzy. Trochę inna. Trudno czytać nowe powieści, które można skomentować "to już było".

Takie fantasy lubię najbardziej - inteligentne ale nie suche jak wiór, z całą gamą trójwymiarowych, dynamicznych bohaterów i fabułą która wciągnie cię jak wir i nie puści do samego końca.

Jak dać nauczkę komuś kto uważa się za wcieloną doskonałość i, co więcej, ma przyjaciół którzy też tak myślą? Wystarczy zmienić go trochę i wysłać w daleki świat. Egert Soll nigdy nie przypuszczał że 'niewinny' pojedynek o świeżo poznaną ślicznotkę może mieć tak poważne konsekwencje. Z 'rycerza bez skazy' zamienia się w idiotę który nie potrafi bronić ani siebie ani osób postronnych bo się straszliwie boi niewiadomo czego. Jego najokrutniejszym prześladowcą stanie się jego najlepszy kumpel, Karver, a pomóc mu może tylko skrzywdzona przez niego kobieta i jej ojciec, potężny mag uczący na uniwersytecie. Czy jednak starczy mu odwagi aby o pomoc prosić?

Jeśli bym miała troszeczkę pomarudzić (ja zawsze marudzę) to trochę brakowało mi tutaj magii. W książce jest pełno czarowników i arcymagów ale opisów i scen z magią 'na żywo' jak na lekarstwo - stąd 'tylko' osiem gwiazdek a nie pełna dziesiątka. Pomimo tego chętnie sobie tą powieść odświeżę bo warto. Sięgnę też po resztę serii.

Takie fantasy lubię najbardziej - inteligentne ale nie suche jak wiór, z całą gamą trójwymiarowych, dynamicznych bohaterów i fabułą która wciągnie cię jak wir i nie puści do samego końca.

Jak dać nauczkę komuś kto uważa się za wcieloną doskonałość i, co więcej, ma przyjaciół którzy też tak myślą? Wystarczy zmienić go trochę i wysłać w daleki świat. Egert Soll nigdy nie...

Kolejna po "Odźwiernym" pozycja z cyklu "Tułacze". Akcja książki rozgrywa się w świecie odpowiadającemu naszemu średniowieczu, w którym jednak niepoślednią rolę odgrywa magia. I podobnie jak w części poprzedniej magia jest tu użyta raczej jako narzędzie, dłuto, którym zostaje stworzony posąg - historia o ludziach i ludzkich charakterach. "Szrama" nie stanowi bezpośredniej kontynuacji historii bohaterów z poprzedniej części, jednak postaci te przewijają się w tle opowiadanej historii nowych bohaterów. Bardzo dobra kontynuacja cyklu.

Kolejna po "Odźwiernym" pozycja z cyklu "Tułacze". Akcja książki rozgrywa się w świecie odpowiadającemu naszemu średniowieczu, w którym jednak niepoślednią rolę odgrywa magia. I podobnie jak w części poprzedniej magia jest tu użyta raczej jako narzędzie, dłuto, którym zostaje stworzony posąg - historia o ludziach i ludzkich charakterach. "Szrama" nie stanowi bezpośredniej...

idealna ksiażka dla zarozumialców zapatrzonych w siebie- może sie czegoś nauczą :)

idealna ksiażka dla zarozumialców zapatrzonych w siebie- może sie czegoś nauczą :)

Chyba najlepsza część cyklu.

Chyba najlepsza część cyklu.