Dominika Kozara umieściłem w swojej pamięci jako autora godnego uwagi, po przeczytaniu jego powieści zatytułowanej Likwidator 44. Nie była to powieść może nazbyt porywająca, jednak wspominam ją dość dobrze, między innymi za umiejscowienie akcji w powstańczej Warszawie.
Kiedy więc zobaczyłem w nowościach wydawniczych kolejną powieść tego pisarza, zatytułowaną Wyklęty’48, natychmiast chciałem ją przeczytać. Byłem bardzo ciekaw czy autor przez dwa lata, które minęły od wydania wspominanej wcześniej powieści, poprawił swój warsztat literacki? Wyobrażałem sobie, że po lekturze Wyklętego’48 notowania Dominika Kozara poszybują u mnie dość wysoko, bardzo mnie cieszy przecież kiedy polscy autorzy mają doskonałe pomysły i potrafią się literacko realizować, ku uciesze czytelnika.

Z napisaniem tego tekstu mam pewien problem. W sumie mógłbym go streścić w kilku słowach: już dawno nie czytałem takiej bzdury, jaką zafundował mi Dominik Kozar swoją najnowszą produkcją. Sam nie wiem czy mam ochotę pastwić się nad tym „mrozopodbnym” tworem? Nie mogę wybaczyć autorowi tytułu, który właściwie zastosowany został w tym przypadku w celach marketingowych.
W trakcie lektury nasunęła mi się pewna myśl: gdyby tak książka ta wpadła w ręce naszego Ministra Obrony Narodowej, to jest bardzo możliwe, że autor ten nigdy więcej nie odważyłby się posłużyć sformułowaniami dotyczącymi tej ważnej w dziejach Polski części historii, być może nigdy więcej już by nie napisał żadnej książki.
Ta książka według mnie obraża ludzi związanych z podziemiem antykomunistycznym w Polsce. Swoją ignorancją i tym „macoszym” podejściem do tematu autor jest w stanie jedynie zbulwersować środowisko i chyba lepiej byłoby aby zaniechał produkowania tych bredni.

Z notki biograficznej autora dowiedziałem się, że jest on nauczycielem języka polskiego i historii. Bardzo współczuję dzieciom, które on naucza. Z językiem polskim jakoś tam sobie radzi, choć nie zawsze jest kolorowo, to z historią zbyt wiele wspólnego raczej nie ma. No chyba że jest to wersja dla idiotów, za których chyba autor uważa swoich czytelników?
Niepokoi mnie także fakt, że zakończenie Wyklętego’48 zapowiada kolejne części przygód dwóch przedwojennych policjantów. Cóż, ludzie będą karmić się tymi bzdurami. Ja nie zamierzam i natychmiast zapominam, że istniej ktoś taki jak Dominik Kozar. Człowiek ten nie jest w stanie zainteresować mnie swoimi dziecinnymi fabułami.

Ocena: 2/6

Dominika Kozara umieściłem w swojej pamięci jako autora godnego uwagi, po przeczytaniu jego powieści zatytułowanej Likwidator 44. Nie była to powieść może nazbyt porywająca, jednak wspominam ją dość dobrze, między innymi za umiejscowienie akcji w powstańczej Warszawie.
Kiedy więc zobaczyłem w nowościach wydawniczych kolejną powieść tego pisarza, zatytułowaną Wyklęty’48,...