W tym kryminale Indridasona śledztwo prowadzi kobieta, Elinborg. A sprawa dotyczy zamordowanego gwałciciela. Oczywiście narzuca się wątek zemsty zgwałconej kobiety, ale rzecz nie jest taka prosta. Przy okazji intrygi kryminalnej dostajemy ciekawy obraz obyczajowości islandzkiej. To jeden z lepszych kryminałów Indridasona. Słuchałem audiobooka w doskonałej interpretacji Andrzeja Ferenca.

To mój kolejny kryminał Indridasona, ale tym razem głównym protagonistą nie jest detektyw Erlendur, który spędza urlop gdzieś na fiordach, śledztwo prowadzi jego współpracownica, Elinborg. A dotyczy ono zamordowania 30-letniego mężczyzny, który został znaleziony w swoim mieszkaniu z poderżniętym gardłem. Miał w kieszeni tabletkę gwałtu, sam był taką tabletką nafaszerowany, od razu policjantom narzuca się wątek zemsty zgwałconej kobiety...

Śledztwo toczy się powoli i żmudnie, detektywi muszą wciąż gadać z nieciekawymi postaciami z półświatka. A Elinborg, jako rasowa policjantka, łapie się półsłówek, niejasnych wrażeń świadków i drąży jak pies śledczy. Co ciekawe rozwiązuje zagadkę morderstwa przy pomocy zapachów: świadek pamięta jakiś zapach i ta wątła nić doprowadza Elinborg do wykrycia sprawcy.

Przy okazji śledztwa jesteśmy świadkami dramatu zwyczajnej, porządnej rodziny z klasy średniej: splot okoliczności sprawia, że zawala im się życie i nagle są oskarżeni o morderstwo. Inny ciekawy wątek, to obraz prowincjonalnej, zamkniętej społeczności, w której wszyscy się znają jak łyse konie, wszyscy wiedzą, że ktoś popełnił zbrodnię, ale nikt nic nie mówi (zwłaszcza obcym), milczenie trwa latami (przypomina mi się doskonały reportaż 'Nie oświadczam się' Łuki, na temat zmowy milczenia o zbrodni na polskiej wsi), to duszna i mroczna atmosfera, której wielu nie wytrzymuje.

Sama Elinborg, matka czwórki dzieci, ma problemy rodzinne, może nie tak skomplikowane jak u Erlendura, ale też nieproste. Oto dorastający syn prowadzi bloga, na którym szczegółowo omawia różne problemy rodzinne, a matka, przypadkiem czytając bloga, dowiaduje się o wielu sprawach, o których syn z nią w ogóle nie rozmawia, takie to są czasy, młodzież woli swoje sekrety upublicznić, zamiast omawiać je z najbliższymi. Samo życie...

Lubię kryminały Indridasona za ich powolny, leniwy rytm, za ich otoczkę obyczajową, żadnych tam fajerwerków nie ma, policjanci chodzą bez broni, ale to wciąga, jak samo życie. A ten jest jednym z lepszych.

Słuchałem audiobooka w znakomitej, jak zwykle, interpretacji Andrzeja Ferenca.

W tym kryminale Indridasona śledztwo prowadzi kobieta, Elinborg. A sprawa dotyczy zamordowanego gwałciciela. Oczywiście narzuca się wątek zemsty zgwałconej kobiety, ale rzecz nie jest taka prosta. Przy okazji intrygi kryminalnej dostajemy ciekawy obraz obyczajowości islandzkiej. To jeden z lepszych kryminałów Indridasona. Słuchałem audiobooka w doskonałej interpretacji...