O ile pierwsza część była zabawna i bardzo mi się podobała, to "Powrót do Poziomki" bardzo mnie rozczarowała.
A to za sprawą głównej bohaterki Ewy,która swoją głupotą i roztrzepaniem doprowadzała mnie do szału. Tak nie postępuje dorosła osoba tylko małe głupie, rozpieszczone dziecko.
Humor humorem, ale w nadmiarze szkodzi.A tu prawie wszystko było takie komiczne, takie nierealne, prawie że karykaturalne, jakby nie działo się we współczesnym świecie, całkowicie oderwane od rzeczywistości.
Powieść prócz humoru musi mieć w sobie jeszcze to "coś" co przyciąga uwagę, co wciąga i że chce się o tym czytać.
Książkę lekko się czyta ale nie porusza ona żadnych ciekawych spraw.
Nawet adopcja dziecka czy historia Janki jakoś mnie nie wzruszyły chociaż powinny, bo były napisana w taki pobieżny sposób.
Powieść jest zabawna, owszem, ale jest taka cukierkowata, że aż irytująca.
Przeczytałam, teraz muszę szybko zapomnieć, bo mam nadzieję, że ta powieść to był taki wypadek przy pracy i inne książki autorki znowu będą piękne , wzruszające i warte przeczytania.

O ile pierwsza część była zabawna i bardzo mi się podobała, to "Powrót do Poziomki" bardzo mnie rozczarowała.
A to za sprawą głównej bohaterki Ewy,która swoją głupotą i roztrzepaniem doprowadzała mnie do szału. Tak nie postępuje dorosła osoba tylko małe głupie, rozpieszczone dziecko.
Humor humorem, ale w nadmiarze szkodzi.A tu prawie wszystko było takie komiczne, takie...