Ah, mimo że wcześniej oglądałam film, czytało mi się niezwykle przyjemnie, jakbym przeżywała tę historię po raz pierwszy. Autorka ma zdecydowanie bardzo lekki styl, więc skończyłam książkę wcześniej niżbym chciała. Nie zanudziły mnie poważniejsze rozmowy bohaterów, czy opisy miejsc i budynków, wszystko szło szybko i sprawnie, jeśli mogę tam powiedzieć :D I ten humor, bezcenny. Chyba nie tylko ja śmiechłam jak Gwendolyn opisała scenę z gargulcem albo jak rozmawiała z Robertem i doktorem White'em jednocześnie?
Niestety, myślałam że główna bohaterka mnie zaciekawi, ale wyszło zupełnie na odwrót. Sama nie wiem czego ona chce. Miałam wrażenie, że w ogóle nie nadąża za wypowiedziami bohaterów, myśli strasznie wolno. Tak samo jest lekkomyślna. Wiem, że ludzie mają swoje wady, ale żeby z własnej woli pokazywać ludziom XIX wieku telefon komórkowy? Proszę, skoro wstąpiła do "nowego świata" niech się do niego dostosuje i myśli o konsekwencjach.
Już mnie ręce świerzbią myśląc, co może stać się w drugiej części :'D
PS Chyba nie muszę wspominać, że ta okładka jest cud miód i malina?

Ah, mimo że wcześniej oglądałam film, czytało mi się niezwykle przyjemnie, jakbym przeżywała tę historię po raz pierwszy. Autorka ma zdecydowanie bardzo lekki styl, więc skończyłam książkę wcześniej niżbym chciała. Nie zanudziły mnie poważniejsze rozmowy bohaterów, czy opisy miejsc i budynków, wszystko szło szybko i sprawnie, jeśli mogę tam powiedzieć :D I ten humor,...