Dobre zwieńczenie całego cyklu, choć autor pozostawił sobie furtkę do kontynuacji. Ten tom jest chyba najbardziej akcyjny, do tego przenosimy się do nowych lokacji, w tym i na powierzchnię. Mnóstwo spisków, gdzie każdy chce wykolegować pozostałych i jak najwięcej na tym skorzystać. No i zakończenie nie do końca mnie urzekło, liczyłem na krwawą konfrontację, a skończyło się zbyt ugodowo. Nie wszystkie wątki zostały też do końca wyjaśnione. Mimo wszystko cykl wart polecenia. Po cichu liczę też na kontynuację, choć od pięciu lat od zakończenia nic się w temacie nie urodziło.

Dobre zwieńczenie całego cyklu, choć autor pozostawił sobie furtkę do kontynuacji. Ten tom jest chyba najbardziej akcyjny, do tego przenosimy się do nowych lokacji, w tym i na powierzchnię. Mnóstwo spisków, gdzie każdy chce wykolegować pozostałych i jak najwięcej na tym skorzystać. No i zakończenie nie do końca mnie urzekło, liczyłem na krwawą konfrontację, a skończyło się...

Trzyma poziom poprzednich części. Ciekawy pomysł, różni się od poprzednich, mocno zarysowane postacie. Szkoda, że zakończenie nie zostało bardziej rozwinięte, czuję lekki niedosyt. Jednak bardzo się wciągnęłam czytając tą część, chyba najbardziej z całej trylogii :)

Trzyma poziom poprzednich części. Ciekawy pomysł, różni się od poprzednich, mocno zarysowane postacie. Szkoda, że zakończenie nie zostało bardziej rozwinięte, czuję lekki niedosyt. Jednak bardzo się wciągnęłam czytając tą część, chyba najbardziej z całej trylogii :)

Zakończenie cyklu „Nowa Polska” w ramach Uniwersum metro 2035 na podobnym poziomie co poprzednie części. Lubię literaturę postapo więc i ocena nie jest do końca obiektywna.
Plusy:
- dobry pomysł na fabułę, resztki ocalałych próbują przeżyć po wojnie nuklearnej;
- niemiecki projekt Riese, podziemne miasto w Górach Sowich;
- bardzo dobrze wykreowane postacie Ducha (Dziadzia, Pamiętający) i Iskry;
- zawsze znajdą się ludzie dążący do władzy za wszelką cenę;
- wygórowane ambicje rodzą tylko okrucieństwo i bestialstwo;
- największym drapieżnym zwierzęciem na świecie jest człowiek;
- otumanieni ludzie uwierzą w każde kłamstwo, żeby przeżyć;
- cięte i szczere dialogi pomiędzy dwójką głównych bohaterów;
- intrygujące odniesienia do aktualnej rzeczywistości;
- zakończenie, którego się nie spodziewałem;
- i najważniejsze, znany polski klimat.
Minusy:
- trochę za bardzo niezniszczalny Rambo-Duch, nawet jak na komandosa;
- zbyt mało potyczek z mutantami, gdzieś nagle zniknęły;
- śmieszył mnie działający po eksplozji iPod znaleziony w domu na powierzchni.
Ogółem książka dobra.

Zakończenie cyklu „Nowa Polska” w ramach Uniwersum metro 2035 na podobnym poziomie co poprzednie części. Lubię literaturę postapo więc i ocena nie jest do końca obiektywna.
Plusy:
- dobry pomysł na fabułę, resztki ocalałych próbują przeżyć po wojnie nuklearnej;
- niemiecki projekt Riese, podziemne miasto w Górach Sowich;
- bardzo dobrze wykreowane postacie Ducha (Dziadzia,...

Robert Szmidt to jest gość!

Przyznaję, że "Riese" przeczytałem po tak długim czasie po poprzednich częściach cyklu, że mgliście pamiętam już, o co w nich chodziło. Na szczęście nowa intryga już po chwili niemal całkowicie wypełnia fabułę, dzięki czemu możemy zanurzyć się w odświeżonej legendzie o Riese - tajnym kompleksie podziemnych bunkrów III Rzeszy.

Ta skądinąd ciekawa i dobrze napisana książka pokazuje, że uniwersum Metro 2033 chyba powoli się kończy. O życiu w kanałach napisano już chyba wszystko, a naturalny w tej sytuacji krok, czyli wyniesienie akcji na powierzchnię też już został przerobiony na wiele sposobów - patrz seria Szabałowa, Metro Warszawa itp. Dobry autor jak Szmidt poradzi sobie zawsze, natomiast ja już na N-tą książkę o tym samym mam coraz mniejszą ochotę i po kolejne "metra" sięgałem często z kilkuletnią przerwą.

Pora więc chyba zakończyć tę serię. Sam Głuchowski też już jest twórczo w innym miejscu. Pomysł wyjściowy był kapitalny, powstało wiele fajnych książek, kilka słabszych, ogólnie będę tę serię wspominał z dużym sentymentem.

Robert Szmidt to jest gość!

Przyznaję, że "Riese" przeczytałem po tak długim czasie po poprzednich częściach cyklu, że mgliście pamiętam już, o co w nich chodziło. Na szczęście nowa intryga już po chwili niemal całkowicie wypełnia fabułę, dzięki czemu możemy zanurzyć się w odświeżonej legendzie o Riese - tajnym kompleksie podziemnych bunkrów III Rzeszy.

Ta skądinąd...

Najnudniejsza ze wszystkich trzech części. Mało się dzieje, akcja bardzo rozwleczona

Najnudniejsza ze wszystkich trzech części. Mało się dzieje, akcja bardzo rozwleczona

Książkę dobrze się czyta ale jedno duże ale.
Ślepcy pracujący przy kopaniu i oczyszczaniu terenu to jest totalnie idiotyczne. Jeszcze dosłownie był tam kawałek o rozwalaniu kamieni przy użyciu młotka i dłuta, spróbujcie to zrobić nie widząc.
Jest to tym bardziej bez sensu że warunki jakie zapewniali tym niewolnikom miały być doskonałe czyli bez problemu mogli by tam mieć posłusznych pracowników którzy widzą.

Książkę dobrze się czyta ale jedno duże ale.
Ślepcy pracujący przy kopaniu i oczyszczaniu terenu to jest totalnie idiotyczne. Jeszcze dosłownie był tam kawałek o rozwalaniu kamieni przy użyciu młotka i dłuta, spróbujcie to zrobić nie widząc.
Jest to tym bardziej bez sensu że warunki jakie zapewniali tym niewolnikom miały być doskonałe czyli bez problemu mogli by tam mieć...

Czy to na pewno zakończenie serii ;) ?

Ostatnia część trzyma poziom dwóch pierwszych. Duch nadal walczy niczym Seagal no i dostaje jedna gwiazdkę za cierpliwość do Iskry ;)

Ale jest smutna sprawa - mimo zagłady nuklearnej Polacy (a może i ludzkość) nie potrafią się zjednoczyć w walce o przetrwanie.

Czy to na pewno zakończenie serii ;) ?

Ostatnia część trzyma poziom dwóch pierwszych. Duch nadal walczy niczym Seagal no i dostaje jedna gwiazdkę za cierpliwość do Iskry ;)

Ale jest smutna sprawa - mimo zagłady nuklearnej Polacy (a może i ludzkość) nie potrafią się zjednoczyć w walce o przetrwanie.

Seria „Metro Uniwersum 2035” to swego rodzaju nadzieja, że ludzkość podniesie się po nuklearnej apokalipsie, wróci na powierzchnię i zacznie odbudowę cywilizacji. W tej konwencji Robert J. Szmidt napisał trzecią część cyklu „Otchłań”., zatytułowaną "Riese". Dowiadujemy się, że na niewielkim terenie wokół poniemieckich bunkrów Rise rzeczywiście jest teren na którym spokojnie mogłoby żyć i pracować na powierzchni jakieś kilka tysięcy osób, wbrew pozorom wcale nie tak mało. Ale jak to bywa Wrocławska Otchłań i Rise, siedziba Czystych są ze sobą w stanie wyniszczającej wojny. Nie wczuwając się w detale jest ciekawie.

Oczywiście, tak jak w poprzednich częściach głównym bohaterem jest Pamiętający, zwany wcześniej Nauczycielem. Nie ma niepełnosprawnego dziecka, którym się opiekował, jest przekonany, że spotkał go marny los, zaginał w akcji, że nie żyje. Nauczyciel wraz z Iskrą trafiają do Riese w transporcie ślepców, którzy mają wykuwać kolejne podziemia w Riese, jako niewolnicy, praktycznie mają pracować za marną strawę, i tak dużo lepszą jak we Wrocławskich podziemiach, wodę i parę innych smakołyków, które Nauczyciel znał z czasów przed nuklearnymi atrakcjami, czyli prawie ćwierć wieku temu.
Jasne, że nie miał zamiaru zaharować się na śmierć, tylko miał własny koncept, dokonanie zemsty i rozpieprzenie całego Rise. Zresztą Czyści odwzajemniali tego typu odczucia, chcieli zabić byłego Czarnego Skorpiona, który dał radę niczym komandos pozabijać sporo ludzi. Reszty dzieła zniszczenia dokonała ekipa Frei, przywódczyni podziemnego Wrocławia. Do kolejnego transportu kolejowego zamiast ślepców dostarczono całą armię mutantów. W sumie mniejsza o to jak dali radę to zrobić, był to niezły majstersztyk, a efekt murowany, to wystarczyło, że Rise ledwo zipie. Pozostaje pytanie co dalej?

W książce jest cale mnóstwo intelektualnych motywów, więc nie jest tak, że wszyscy walczą o przetrwanie w sensie dosłownym, ale też o utrzymanie tych resztek cywilizacji jakie pozostały. To jest obecne w niemal każdej książce tego, „Metrowego” uniwersum. W wielu ośrodkach funkcjonuje radio i jest nadawana muzyka. W samym Rise też jest ogromna biblioteka, ale też niemały zbiór dóbr kultury, który zrabowali naziści z samą bursztynową komnata na czele. Bo motyw czystości, czy człowieczeństwa, kto jest bardziej ludzki i czy ktoś inny jeszcze zwierzątkiem już nie jest był w poprzednich częściach cyklu. A to jak wiadomo doskonale wpisuje się w filozofię Nietzschego. Sporo dowiadujemy się o geopolityce, Zachodnia Polska znalazła się na swoistym limes, ziemię niczyją oddzielającą wpływy rosyjskie od Zachodu, a tych co jakimś cudem przeżyli zostali skazani na konsumpcję przez mutanty i po jednej i drugiej stronie nikt ich widzieć nie chce. Czyli nawet Czyści nie są mile widziani np. w Europie, bo uważani są za barbarzyńców.

Zadziwiająco dużo jest odniesień do współczesności. Chociażby, że Nauczyciel wcale nie dziwi się, że np. Ślepcy tak łatwo dają się rządzącym Riese przekonać do swoich racji i bynajmniej nie są oni lepsi od innych mieszkańców Wrocławia, czy nawet samego Riese. A co gorsza, twierdzi sam autor, że to się zaczęło przed atakiem i podejmowano tego typu próby manipulacji. Zapewne w warunkach postapo rządzący nie musieli się wiele wysilać, żeby te metody udoskonalać, no bo przecież po ponad dwóch dekadach mamy już dorosłe pokolenie, które nie miało kiedy się w miarę dobrze się wykształcić i przez to są oni bardziej podatni na wpływy innych.

Na pewno ta perspektywa z punktu widzenia starszego, inteligentnego człowieka, Pamiętającego było nie było, co działo się we Wrocławiu i okolicach w roku 2035 jest bardzo ciekawa i dająca do myślenia. Autor przemycił w książce bardzo dużo pesymizmu, jakoś dziwnie kojarzy mi się to z dwoma odsłonami gry „The last of Us”, gdzie nieliczne grupy, które przetrwały apokalipsę zombie zwalcza się nawzajem, ludzi w tych grach ginie wcale nie mniej niż masakrowanych zombie. Zresztą to porównanie jest bardzo trafne, bo zaskakująco dużo tam jest odniesień do „Metrowego uniwersum” właśnie. Książka jest bardzo ciekawa. Polecam.

Seria „Metro Uniwersum 2035” to swego rodzaju nadzieja, że ludzkość podniesie się po nuklearnej apokalipsie, wróci na powierzchnię i zacznie odbudowę cywilizacji. W tej konwencji Robert J. Szmidt napisał trzecią część cyklu „Otchłań”., zatytułowaną "Riese". Dowiadujemy się, że na niewielkim terenie wokół poniemieckich bunkrów Rise rzeczywiście jest teren na którym...

Ostatnie z serii - ponownie śledzimy przygodę nauczyciela z iskrą, który tym razem bawi się w partyzankę w górach sowich. Książka ma raz lepsze momenty raz gorsze, jednak trochę mnie rozczarowało zakończenie. Jak napisałem przy poprzednikach, bardzo fajny odmóżdżacz, nie wymagający skupienia i uwagi. Mam ochotę sięgnąć po coś innego teraz Szmidta, żeby sprawdzić czy to styl tego Pana taki czy na potrzeby uniwersum poleciał dość sztampowo. Ponownie dałbym 6,6, no ale nie ma cząstkowych ocen :)

Ostatnie z serii - ponownie śledzimy przygodę nauczyciela z iskrą, który tym razem bawi się w partyzankę w górach sowich. Książka ma raz lepsze momenty raz gorsze, jednak trochę mnie rozczarowało zakończenie. Jak napisałem przy poprzednikach, bardzo fajny odmóżdżacz, nie wymagający skupienia i uwagi. Mam ochotę sięgnąć po coś innego teraz Szmidta, żeby sprawdzić czy to styl...

Miło się czytało tak jak poprzednie części, ale odczułam niedosyt w zakończeniu jakby zabrakło domknięcia trylogii.

Historia nadal trwa, ale nikt nie wie jak się potoczy dalej...

Miło się czytało tak jak poprzednie części, ale odczułam niedosyt w zakończeniu jakby zabrakło domknięcia trylogii.

Historia nadal trwa, ale nikt nie wie jak się potoczy dalej...