Ta książka to kontrolowany chaos. W miarę udany, wciągający - z wyjątkami! - ale jednak chaos.
„Trybunał dusz” to pierwsza przeczytana przeze mnie powieść Włocha. Myślę, że nie ostatnia, aczkolwiek w tym przypadku daleki jestem od jakiegoś uniesienia po lekturze.
Treść wciąga od samego początku; tu nie mam żadnych zarzutów. Ale niestety, im dalej w las…
Zdarzało mi się w niej najzwyczajniej w świecie nudzić, a i częste przeskoki czasowe nie pomagają w spójności tej powieści. Tak całkowicie od siebie dodam, że gdybym dostał tą książkę do ręki i nie znając autora miał odgadnąć jego personalia, to w ciemno bym rzucił: Jean-Christophe Grange. Bo czytając „Trybunał…” miałem nieodparte wrażenie że czytam jakąś słabszą, nieznaną mi powieść tego francuskiego pisarza.
Nie jest to powieść zła, ale przyznam że przeczytawszy znaczną większość recenzji na LC spodziewałem się hitu absolutnego – nie dostałem takiego. Dostałem niezłą powieść, której maksymalnie mogę wystawić sześć gwiazdek. Co niniejszym czynię.

Ta książka to kontrolowany chaos. W miarę udany, wciągający - z wyjątkami! - ale jednak chaos.
„Trybunał dusz” to pierwsza przeczytana przeze mnie powieść Włocha. Myślę, że nie ostatnia, aczkolwiek w tym przypadku daleki jestem od jakiegoś uniesienia po lekturze.
Treść wciąga od samego początku; tu nie mam żadnych zarzutów. Ale niestety, im dalej w las…
Zdarzało mi się w...