„Kongo requiem” nie zaskoczyło mnie tak bardzo jak pierwsza część czyli „Lontano” bo mniej więcej wiedziałem już czego się spodziewać, zarówno po autorze jak i po historii. Ale mimo to kontynuacja była nad wyraz udana i ciężko mi było się oderwać od czytania.

Tym razem bardzo duża część akcji dzieje się w Afryce do której celem kontynuacji śledztwa udaje się Ervan. A że w tym samym czasie w swoich własnych interesach przebywa tam jego ojciec, to można się spodziewać iż śledztwo nie będzie przebiegało ani ulgowo ani ustalonym torem. I tak też było. Jednocześnie w ciągłym niebezpieczeństwie są pozostali w Europie Loic i Gaelle. A przyznać trzeba, że autor nie oszczędza bohaterów.

Akcja jest gęsta od nagłych zwrotów akcji i pełna wydarzeń i napięcia. Intrygowana w dalszym ciągu prowadzona jest po mistrzowsku, kolejne jej karty odkrywane powoli i chwilami bardzo efektownie i zaskakująco. Lekkie zdumienie mogą robić nagłe przemiany Gaelle i Loica, na szczęście są przemyślane, wiarygodne i bardzo dobrze przez autora opisane. To już nie są bezwolne, irytujące i słabe jednostki a wręcz przeciwnie, charakterem stają się godne własnego ojca.

Finał tradycyjnie zaskakujący i w moim przypadku zupełnie nieprzewidywalny co zawsze jest dla mnie ogromną zaletą i cechą świetnego kryminału. W budowaniu napięcia autor jak zwykle okazał się mistrzem. Podsumowując – rewelacyjna książka i trzyma poziom pierwszej części.

Zdecydowanie polecam.

„Kongo requiem” nie zaskoczyło mnie tak bardzo jak pierwsza część czyli „Lontano” bo mniej więcej wiedziałem już czego się spodziewać, zarówno po autorze jak i po historii. Ale mimo to kontynuacja była nad wyraz udana i ciężko mi było się oderwać od czytania.

Tym razem bardzo duża część akcji dzieje się w Afryce do której celem kontynuacji śledztwa udaje się Ervan. A że w...

Trzyma poziom 1 czesci, a moze i jest nawet lepsza

Trzyma poziom 1 czesci, a moze i jest nawet lepsza

Podziwiam autora za to, że potrafi w kolejnej opasłej księdze utrzymać nadal tak wysoki poziom, a kto wie czy nie wyższy.

Akcja przenosi się bardziej do Afryki, poznajemy historię Morvana, głowy rodziny, jego różnorodne powiązania i sekrety, dowiadujemy się prawdy o matce, wątek rodzeństwa Erwana też zostaje mocno zasygnalizowany i wkomponowany w całość sensacyjnych wydarzeń.

Niby kontynuacja, ale nie do końca bo tym razem śledztwo, a właściwie kilka zagadek zaczyna swoją akcję w pewnym sensie od nowa, kolejne tajemnice i ich wyjaśnienie nie obywa się bez specyficznych pokrętnych a jednocześnie logicznych perturbacji. Mamy tu wstrząsający i szokujący powrót do przeszłości, który stawia pewne sprawy w całkiem nowym świetle.

Rodzina, więzy krwi okazują się być dla wielu bohaterów Kongo Requiem ważniejsze niż wszystko inne razem wzięte.

Właściwie to nie ma o co się przyczepić, ale mam wrażenie, że w tej części autora odrobinę poniosło, przynajmniej w niektórych momentach, które wydają się być bardzo mało prawdopodobne, ale w końcu to jednak fikcja literacka, więc troszkę pobajdurzyć sobie można:) a niech tam...

Czyta się szybko z wypiekami na twarzy.

Mocno polecam

Podziwiam autora za to, że potrafi w kolejnej opasłej księdze utrzymać nadal tak wysoki poziom, a kto wie czy nie wyższy.

Akcja przenosi się bardziej do Afryki, poznajemy historię Morvana, głowy rodziny, jego różnorodne powiązania i sekrety, dowiadujemy się prawdy o matce, wątek rodzeństwa Erwana też zostaje mocno zasygnalizowany i wkomponowany w całość sensacyjnych...

Niesamowite zwieńczenie historii rodziny Morvanów.
Jeden z lepszych thrillerów książkowych, pełen okrucieństwa, szaleństwa i miłości. Do tego przerażająco piękna i brutalna Afryka. Dla mnie miodzio.

Niesamowite zwieńczenie historii rodziny Morvanów.
Jeden z lepszych thrillerów książkowych, pełen okrucieństwa, szaleństwa i miłości. Do tego przerażająco piękna i brutalna Afryka. Dla mnie miodzio.

Kiedy spędzi się dobry miesiąć z Morvanami i obydwiema częściami to się człowiek tak żżył, że miałam ochotę sie pomodllić za "starego". Ogromnie podobała mi się przemiana młodego, naprawde ogromny plus, bo raczej czekałam na przedawkowanie. Wg mnie dużo lepsza częśc od 1 ale 1 nie miała w sobie minusów, hehe:-) tak zachwalany policjant a tak robiony w bambuko na każdym kroku i takie kuriozalne błędy w strategii, niemalze w każdej kwestii. Żal mi Gealle czy jak jej tam, ale chyba innej opcji nie było.. :(

Ps. dzieki Jeanowi dowiedziałam się, że Afryka i odwiedzanie jej różni się znacznie od "Afryki Kazika" czytanej z synem :D

Kiedy spędzi się dobry miesiąć z Morvanami i obydwiema częściami to się człowiek tak żżył, że miałam ochotę sie pomodllić za "starego". Ogromnie podobała mi się przemiana młodego, naprawde ogromny plus, bo raczej czekałam na przedawkowanie. Wg mnie dużo lepsza częśc od 1 ale 1 nie miała w sobie minusów, hehe:-) tak zachwalany policjant a tak robiony w bambuko na każdym...

Intrygująca zagadka, rytualne mordy, Afryka dzika - to lubię.

Intrygująca zagadka, rytualne mordy, Afryka dzika - to lubię.

Genialna książka. Szkoda tylko, że pierwszej części nie przeczytałam ;)

Genialna książka. Szkoda tylko, że pierwszej części nie przeczytałam ;)

Rytualne morderstwa, rodzinne tajemnice, magia, fetysze kongijskich plemion, finansowe intrygi i pulsujące serce Afryki w Lontano i w jego kontynuacji Kongo Requiem Jeana Christophe'a Grange'a.



Morvanowie wyrośli na policyjnych dochodzeniach. Gregoire, senior rodu był najważniejszym gliniarzem Francji, który wsławił się złapaniem w latach siedemdziesiątych bestialskiego mordercy Człowieka Gwoździa. Ten pozostawiał zwłoki z wbitymi w nie gwoździami, odłamkami szkła i zmasakrowane. Po prawie czterdziestu latach nad Sekwaną pojawił się jego naśladowca. Fakt ten zmusza zwaśnioną rodzinę Morvanów do zwarcia sił, gdyż ktoś właśnie rozpoczął na nich polowanie i wysyła czytelne sygnały. W trop za psychopatyczny mordercą, rusza najstarszy z rodzeństwa, Erwan - kontynuator policyjnej tradycji klanu.



Jean Christophe Grange już na samym początku funduje sporą dawkę makabry, która zaczyna na przemiennie maleć i wzrastać. Z jednej strony roztacza się mrożąca krew w żyłach zagadkę kryminalną, z drugiej rodzinny kryzys, a z innej jeszcze strony sieć finansowych manipulacji. U Morvanów trudno mówić o miłości, wsparciu czy sile więzów krwi. Każdy z nich stanowi samotną wyspę, dźwigającą bagaż traum i odrzucenia przez ojca, niezdolnego nikogo kochać. Jedyne czego byli świadkami to przemoc domowa i konieczność liczenia na własne siły. Zagrożenie, jakiego stają się obecnie ofiarą staje się szansą na uzdrowienie relacji i zmusza ich do ścisłej współpracy. Ta jednak nie przychodzi łatwo. Brat narkoman, siostra szukająca mocnych wrażeń i marząca o wielkiej karierze czy policjant dorastający w cieniu sławy ojca, introwertyk i człowiek, dla którego posterunek stał się domem a praca całym życiem. Każde z nich niby żyje we własnym świecie, ale silnie oddziaływuje na drugie. Przyciągają się wzajemnie, czy tego chcą, czy nie. Kiedy natomiast zaczynają wychodzić na jaw mroczne tajemnice głowy rodu, ich fundamenty ulegają pęknięciu.

Francuski mistrz krwawych thrillerów nie unika brutalnych tematów, choćby przemocy w wojsku, praktyk sado-maso czy finansowych nadużyć wpływowych osób. Równocześnie roztacza obraz Konga podzielonego przez plemienne konflikty, pełnego magii, okrutnych praktyk i krwawych ofiar. W świecie ludzi Czarnego Lądu silna jest wiara w duchy i demony, które trzeba obłaskawić. Przy tym wszystkim bryluje w tym, w czym jest mocny makabrycznych scenach pełnych krwi i wywalonych trzewi z narastającym poziomem przerażenia. Poziom zainteresowania powieścią wzrasta stopniowo, powoli lecz konsekwentnie ogarnia mrok z osaczającą atmosferą. W pewnym momencie sami czujemy się niczym zwierzyna, na którą rozpoczęło się polowanie. Trzyma w napięciu do samego końca, a zakończenie zwala z nóg.

Rytualne morderstwa, rodzinne tajemnice, magia, fetysze kongijskich plemion, finansowe intrygi i pulsujące serce Afryki w Lontano i w jego kontynuacji Kongo Requiem Jeana Christophe'a Grange'a.



Morvanowie wyrośli na policyjnych dochodzeniach. Gregoire, senior rodu był najważniejszym gliniarzem Francji, który wsławił się złapaniem w latach siedemdziesiątych bestialskiego...

Druga cześć przygód rodziny Morvanów. Sprawy się mocno komplikują, w porównaniu z zakończeniem pierwszej części. Autor z powodzeniem przez niemal pół książki prowadzi cztery równoległe wątki, co jest ciekawym rozwiązaniem. Niestety, jak dla mnie, wątek afrykański przepełniony jest zbyt dużą liczbą szczęśliwych zbiegów okoliczności. To trochę zawsze mnie irytuje. Finał też trochę nazbyt przeciągany, a zakończenie z umiarkowanym happy-endem. Generalnie jednak książka wciąga i nawet można polubić szaloną rodzinkę. W sumie miło się czyta, choć nie jest to arcydzieło.

Druga cześć przygód rodziny Morvanów. Sprawy się mocno komplikują, w porównaniu z zakończeniem pierwszej części. Autor z powodzeniem przez niemal pół książki prowadzi cztery równoległe wątki, co jest ciekawym rozwiązaniem. Niestety, jak dla mnie, wątek afrykański przepełniony jest zbyt dużą liczbą szczęśliwych zbiegów okoliczności. To trochę zawsze mnie irytuje. Finał też...

Jean-Christophe Grangé, współczesny (ur. 1961) francuski pisarz, dziennikarz i scenarzysta, znany jest głównie z ekranizacji powieści Purpurowe rzeki. Komu podobał się, tak jak mnie, klimat wspomnianego filmu (książki jak dotąd nie czytałem),tego na pewno tym bardziej wciągnie powieść Lontano, o której już kiedyś pisałem. Dla mnie była to tak wyborna rozrywka, że jedyną logiczną rzeczą było zapolowanie na drugą część przygód Ervana Morvana i jego patologicznej rodzinki zatytułowaną Kongo requiem.

Jak się można było spodziewać, bo wyraźną tego sugestię znajdujemy w zakończeniu Lontano, tym razem Ervan Morvan, paryski policjant, udaje się do Afryki w celu weryfikacji wyników śledztwa prowadzonego tam przed laty przez swego ojca. Jednocześnie we Francji zaczyna się polowanie na seryjnego mordercę, który… Co dalej nie będę zdradzał. Skomplikowana, mroczna fabuła tworząca zamkniętą całość z Lontano jest bardzo mocną stroną dzieła i w tym wypadku wszelkie spojlerowanie byłoby wyjątkowo szkodliwe.

Pisząc o Lontano wyraziłem opinię, że aż dziwne, iż nie doczekało się ekranizacji, gdyby bowiem dobrze je na ekran przeniesiono, zakasowałoby to, co widzimy na ekranie w Imperium wilków (L'Empire des loups - reż. Chris Nahon) i Kamiennym kręgu (Le Concile de pierre - reż. Guillaume Nicloux). Okazuje się jednak, że Kongo requiem, które jest naprawdę monumentalnym dziełem, wspaniałym i dopracowanym, dopełnia Lontano w taki sposób, że jako elementy natchnionej całości obie części zyskują jeszcze lepszą ocenę, niż jako samodzielne dzieła.

Druga część przygód Morvana nie jest prostym dopełnieniem pierwszej, jej zwykłą kontynuacją, a rozwinięciem, które zmienia, zaskakuje i przewartościowuje wiele z tego, czego czytelnik dowiedział się z Lontano. Kongo, skomplikowane, wielowątkowe, grające na uczuciach, o rozbudowanej warstwie psychologicznej, przede wszystko emanuje niesamowitą, niepowtarzalną atmosferą, którą tylko Grangé mógł wykreować i utrzymać aż tak długo.

Najsłabszym elementem dzieła jest zakończenie – jak na mój gust za bardzo naciągane. Trzeba jednak podkreślić, że poziom satysfakcji z odbioru tej powieści jest tak wysoki, iż nic nie jest w stanie zepsuć całościowej oceny.

Wydawnictwo Sonia Draga powierzyło interpretację audio Adamowi Baumanowi i sprawił się on na piąteczkę. Niestety, nie można tego powiedzieć o tłumaczeniu. W literaturze z pogranicza kryminału, sensacji i thrillera takie babole jak uzbroił zamiast odbezpieczył czy detonacja zamiast wystrzał są niedopuszczalne. To tak, jakby w książce kucharskiej pomylić gotowanie z pieczeniem czy smażeniem. Co ciekawe, błędy te pojawiają się jakoś w połowie powieści, jakby podmieniono tłumaczkę, a żeby było ciekawiej, miejscami, pomiędzy błędami, to samo jest tłumaczone prawidłowo. Na szczęście, jak wspomniałem, Kongo jest tak wciągające, iż nic nie jest w stanie zepsuć fascynacji lekturą. Aż żal, że trzeciej części niemal na pewno nie będzie.

Gorąco i z pełnym przekonaniem polecam

źródło:
https://klub-aa.blogspot.com/2022/01/jean-christophe-grange-kongo-requiem-az.html

Jean-Christophe Grangé, współczesny (ur. 1961) francuski pisarz, dziennikarz i scenarzysta, znany jest głównie z ekranizacji powieści Purpurowe rzeki. Komu podobał się, tak jak mnie, klimat wspomnianego filmu (książki jak dotąd nie czytałem),tego na pewno tym bardziej wciągnie powieść Lontano, o której już kiedyś pisałem. Dla mnie była to tak wyborna rozrywka, że jedyną...