Rzeka tęsknoty
- Kategoria:
- powieść historyczna
- Cykl:
- Zemsta i przebaczenie (tom 3)
- Wydawnictwo:
- Videograf
- Data wydania:
- 2017-05-24
- Data 1. wyd. pol.:
- 2017-05-24
- Liczba stron:
- 416
- Czas czytania
- 6 godz. 56 min.
- Język:
- polski
- ISBN:
- 9788378355366
- Tagi:
- I wojna światowa literatura polska międzywojnie odmiana losu rywalizacja saga samotność
Kolejne lata wojny odzierają mieszkańców Europy ze złudzeń na rychłe jej zakończenie. Nie tylko na terenie Polski ludzie stykają się z okrucieństwem, także wycieńczająca wojna na wschodzie odkrywa barbarzyńskie praktyki, gdzie pojęcie człowieczeństwa zostaje zdewaluowane i ludzkie życie wydaje się nie mieć wartości. Los rozdziela czwórkę bohaterów i stawia przed nimi kolejne wyzwania, a brzemię wojny odciska na nich głębokie piętno. Czy uda im się pokonać piętrzące się przeszkody? Czy miłość i przyjaźń wygrają z nienawiścią i egoizmem, gdy ludzkie ścieżki wyznacza historia? Kiedy biografie naznaczone są bólem i krwią, każdy stara się ocalić to co jeszcze dobrego tli się w człowieku.
Porównaj ceny
W naszej porównywarce znajdziesz książki, audiobooki i e-booki, ze wszystkich najpopularniejszych księgarni internetowych i stacjonarnych, zawsze w najlepszej cenie. Wszystkie pozycje zawierają aktualne ceny sprzedaży. Nasze księgarnie partnerskie oferują wygodne formy dostawy takie jak: dostawę do paczkomatu, przesyłkę kurierską lub odebranie przesyłki w wybranym punkcie odbioru. Darmowa dostawa jest możliwa po przekroczeniu odpowiedniej kwoty za zamówienie lub dla stałych klientów i beneficjentów usług premium zgodnie z regulaminem wybranej księgarni.
Za zamówienie u naszych partnerów zapłacisz w najwygodniejszej dla Ciebie formie:
• online
• przelewem
• kartą płatniczą
• Blikiem
• podczas odbioru
W zależności od wybranej księgarni możliwa jest także wysyłka za granicę. Ceny widoczne na liście uwzględniają rabaty i promocje dotyczące danego tytułu, dzięki czemu zawsze możesz szybko porównać najkorzystniejszą ofertę.
Mogą Cię zainteresować
Oficjalne recenzje
Morze uczuć
„Zemsta i przebaczenie. Rzeka tęsknoty”, to trzeci tom (z zapowiedzianych sześciu!) bestsellerowej sagi Joanny Jax. Autorki, która konsekwentnie, z wielką pokorą walczy o zainteresowanie i uznanie czytelników. Co istotne, ta walka nie jest ani nachalna, ani agresywna (patrz: projekty okładek, promocja, etc.). Intensywne, momentami zapewne żmudne przygotowania do każdej książki, dbałość o prawdę historyczną i współgrającą fikcję literacką (choćby pasujące do niej życiorysy bohaterów), przyczyniają się do tego, że po książki tej autorki sięgam z prawdziwą przyjemnością. Co może zaskakiwać, uczucia po lekturze wciąż pozostają niezmienne, ale o tym później.
Jest rok 1942, końca wojny, wbrew powszechnym oczekiwaniom, nie widać. Bohaterowie, dobrze znani czytelnikowi z dwóch poprzednich tomów, ponownie walczą z przeciwnościami losu. Każdy z nich coś stracił, zrezygnował z własnych marzeń i planów. Wszyscy zastanawiają się, jak przetrwać. Większość skupia się na sobie, wierząc, że tylko to może im pomóc przeżyć. Okrucieństwo wojny sprawia, że już absolutnie nic nie robi na nich wrażenia. Wojna zmieniła nie tylko granice, ale także ludzkie poczynania, ich sposób myślenia i priorytety. „Los bywał przewrotny i lubił sobie kpić z człowieka. Miłośnikowi piękna zafundował taplanie się w nieludzkim brudzie śmierci i upokorzenia, a bojowniczce o dobro na świcie podarował śmierć.”
Teraźniejszość nie spełnia oczekiwań protagonistów - wystawia ich na kolejne próby, niszczy wszystko to, o czym kiedyś śnili. Wszyscy zaś bez wyjątku tak bardzo pragną spokoju, odpoczynku i szarości dnia codziennego przeżytego wspólnie z najbliższymi… „W cieniu narodowej tragedii, jaką niewątpliwie była okupacja i wszelkie restrykcje z tym związane, w ludzkich sercach rozgrywały się pojedyncze klęski, niknące w obliczu spraw ważkich, śmierci setek ludzi, terroru i życiowej wegetacji. Gdy jednak taki dramat dotykał konkretnego człowieka, świat wokół znikał, jakby nie miał znaczenia, bez względu na sytuację”.
Alicja i Julian próbują dojść do siebie po ostatnich wydarzeniach, które zgotowało im gestapo. Radosna nowina, która niedawno podniosła ich na duchu i dała nadzieję na przyszłość, zniknęła tak szybko jak szybko się pojawiła. Zamiast optymizmu i pogody ducha, teraz w ich wspólnym życiu króluje żałoba, smutek i rozczarowanie. Alicja za sprawą dramatycznych wydarzeń dojrzewa, dostrzega popełnione wcześniej błędy. Wcześniej „[c]hciała czerpać garściami swoje szczęście, radość i przyjemności. A gdy to wszystko wymykało jej się z rąk, patrzyła na puste dłonie.” Teraz poczuła się jak osoba dorosła, choć tak bardzo pragnęła żyć złudzeniami, wierząc, że nic złego nie może się stać… Tymczasem życie nie zawsze układa się tak jak tego pragnęła…
Hanka ukrywa się w Magnuszewie. Nieustannie towarzyszy jej tęsknota za ukochanym. Życie nabiera kolorów jedynie dzięki dzieciom, które dodają jej skrzydeł, rozbudzają nadzieję i dodają odwagi, by marzyć w tych trudnych czasach. Niespodziewanie w życiu pojawia się pewien przystojny Niemiec. Jego obecność nie wszystkim się jednak podoba, co dają Hance odczuć… Co zrobi z tym Lewinówna? Czy przystojny, szarmancki, czuły i opiekuńczy Hermann Ritz pozwoli jej zapomnieć o ukochanym Igorze? Hanka wierzy, że „to nie kraj, w którym się urodziliśmy świadczy o naszym człowieczeństwie, ale to, co nosimy w sercu i umyśle. (…) Zaznała[…] wiele cierpień od Niemców, a jednak wciąż wierz[y], że i wśród [nich] trafiają się porządni ludzie.” Podobno zdarza się, iż to aniołowie przybierają postać naszych wrogów…
Brat Hanki, Emil, wciąż jest pełen żalu i gniewu. Pragnie zmiany, chce się oderwać od swojej ponurej przeszłości, ale trudno mu zrezygnować z wygód, do jakich się przyzwyczaił i zmienić sposób myślenia. Jednak wreszcie pojawia się ktoś, dla kogo Lewin jest w stanie poświęcić bardzo dużo. I nie jest to piękna kobieta…
Walter von Lossow trafia w okolice oblężonego Leningradu, gdzie ma za zadanie przygotować dokumentację propagandową. Za sprawą szokujących i tragicznych zarazem zdjęć ukazuje ogrom ludzkiego cierpienia i bezsens wojny. Później trafia do Katynia, by Niemcy mogli się oczyścić z zarzutów, że to nie oni zabili polskich oficerów. Szukając ich grobów i będąc świadkiem ekshumacji, na tej nieludzkiej ziemi dochodzi do zaskakującego spotkania… Spotkania, które sprawi, że von Lossow stanie przed nie lada dylematem moralnym i będzie zmuszony podjąć jednoznaczną decyzję…
Joanna Jax w dość czytelny sposób niszczy stereotypy i wyłamuje się z ogólnie rozpowszechnianych schematów. Ukazuje, że „[n]ie każdy Niemiec był oprawcą, jak Schwartz, i nie każdemu z Polaków można byłoby dać medal za odwagę, honor i walkę z okupantem. Normalni ludzie po obu stronach barykady usiłowali odnaleźć się w tym przedziwnym życiu, jakie przyszło im wieść.” Autorka bardzo ciekawie wplata wątek Katynia i ekshumacji polskich oficerów, próby poinformowania świata o masowej zagładzie Żydów na ziemiach polskich (w tle pojawia się nawet generał Sikorski), prośby o interwencję aliantów. Wszystkie wzmianki historyczne są ściśle związane z odczuciami bohaterów. To w ich świecie wewnętrznym czytelnik może się przejrzeć, to dzięki nim możemy sobie wyobrazić, co czuli ludzie, przeżywający koszmar wojny: „Nie potrafi[li] już sobie wyobrazić normalnego życia, przy taktach wdzięcznej muzyki, kontemplowaniu sztuki i u boku pięknych kobiet, by nie mieć przed oczami obrazów wisielców, wygłodniałych ludzi gotowych do najgorszych czynów za kawałek chleba czy poniewieranych kobiet, zbrukanych żądzami spragnionych uciech żołnierzy. Czu[li], że to, co widzi[eli], już do końca życia będzie jak brudna plama na pięknej sukience, fałszywa nuta w idealnie skomponowanej symfonii czy rysa na obrazie artysty. W śmiechu zawsze już będ[ą] słysz[]eli[ skowyt rannych, płacz cierpiących po stracie bliskich, a na bezchmurnym niebie dostrze[gą] złowróżbną chmurę…”
„Rzeka tęsknoty” to bardzo sugestywny opis ludzkości uwikłanej w wojenną, pozbawioną sensu, zawieruchę. To ponadczasowy melancholijny obraz osamotnionego człowieka, którego najbliższym uczuciem zdaje się być właśnie tęsknota. Wszyscy bohaterowie, bez wyjątku, za czymś tęsknią - za utraconym członkiem rodziny, za oddalającym się ukochanym mężczyzną, za bliskością drugiego człowieka, za wolną i bezpieczną ojczyzną, za komfortowymi warunkami życia, za normalnością, itd. Niestety, los nieustannie nie pozwala im ich zaspokoić… Joannie Jax, już po raz trzeci, udaje się zaintrygować czytelnika historią grupy ludzi, której nieustannie wieje wiatr w oczy. Przypatrując się ich przemianom, dokonywanym wyborom, podejmowanym decyzjom, otrzymujemy wiarygodny obraz tamtych czasów oraz szeroki wachlarz uczuć – od miłości, zazdrości po nienawiść. Co ciekawe, autorka punktuje za każdym razem konkretnego człowieka, a nie cały naród, jakieś grono czy pewną społeczność. Po raz kolejny z czystym sumieniem mogę polecić tę sagę. Pisarka rozwija swój warsztat nieustannie, raczy nas piękną polszczyzną i przemyślaną, wiarygodnie zaprezentowaną historią, opakowaną w klimatyczną okładką. Czego chcieć więcej?
Cytaty pochodzą z recenzowanej książki.
Agnieszka Biczyńska
Oceny
Książka na półkach
- 1 593
- 660
- 165
- 59
- 55
- 39
- 21
- 18
- 17
- 17
Opinia
,,Joanna Jax ponownie stawia bohaterów swojej powieści w sieci dylematów moralnych. Pokazuje, iż w czasie wojny, człowiek potrafi przywyknąć do wszystkiego, oswoić najgorszą rzeczywistość, a siłą napędową, która pozwala przetrwać mimo wszystko jest miłość..."
Już od pierwszych stron czytelnika uderza dojrzałość bohaterów tak bardzo kontrastująca ze swawolą, którą mogliśmy zaobserwować w pierwszej części cyklu. Wojna daje im lekcje życia, o których nigdy nie będzie im dane zapomnieć. Ich dojrzałość uwidacznia się nie tylko w postępowaniu, ale również w ich wewnętrznych rozterkach, przemyśleniach, których w ,,Rzece tęsknoty” jest całkiem sporo. Wzorcowym wręcz przykładem jest tutaj Alicja. Jej postać ewoluuje z frywolnej, żyjącej chwilą tancerki, w dojrzałą, pewną siebie kobietę, gotową poświęcić się dla innych. To jedna z najważniejszych zmian jakie możemy zaobserwować. Kobieta przestaje dbać tylko o swoje dobro i bezpieczeństwo, zauważając po drodze bliźniego i bezinteresownie wyciągając pomocną dłoń.
,,Człowiek nie może żyć w oderwaniu od innych. Dbać tylko o siebie i nie zauważać gehenny drugiego człowieka. Ryzykować życiem swoim i bliskich. Ale co warte byłoby życie, gdybyśmy nie pomagali innym?"
W części tej mamy okazję lepiej postaci poboczne, w tym Weronikę, lekarkę zabiegającą o względy Juliana, który po ucieczce z Pawiaka oddaje się pod jej opiekę.
Do decyzji o opuszczeniu Emila dojrzewa również Adrianna, a skutecznym motywatorem staje się tajemniczy mężczyzna, który zaproponuje jej odbudowanie własnego szczęścia… Emil jednak nie zamierza ułatwiać małżonce odejścia.
Towarzyszymy również Hance, ukrywającej się przed gestapo na wsi wraz z dziećmi i Ireną. Sama postać Ireny często wywoływała uśmiech na mojej twarzy. Darzę ją ogromną sympatią i jestem wdzięczna autorce za tę kreację. W pełnej napięcia akcji powieści postać Ireny Wariatki była dla mnie oddechem i chwilą uśmiechu w tej wojennej zawierusze, a swoją prostotą wypowiedzi i sposobem kobieta potrafi rozbawić, ale i wyjść z najgorszych opresji wprawiając innych w osłupienie.
,,W prostocie jej charakteru istniałą prawdziwa miłość. Większa niż do siebie samej. Skupiona na bliskich jej osobach, naturalna i prosta. I w tej prostocie tkwiło jej piękno".
Można się pokusić o stwierdzenie, że ,,Rzeka tęsknoty” to historie wojenne przedstawione z perspektywy Rosjanina – Igora Łyszkina, Niemca – Waltera von Lossowa oraz Polaka – Juliana Chełmickiego. Dzięki temu zabiegowi, pozostajemy na różnych wojennych frontach, zauważając jak bardzo każdy z bohaterów tak naprawdę nienawidzi wojny. Nieustannie przepływa przez nich rzeka tęsknoty. Ogarnięci nią, marzą o spokoju, rodzinie i miłości.
,,Ciągłe napięcie, adrenalina , złość i wciąż podsycana nienawiść do wroga nie były dla Łyszkina czymś, co uważał za normalne. Ale tkwił w tym, bo nadzieja na lepsze jutro pozwalała mu to dziwne życie zaakceptować".
Nie jest to jednak wojna widziana tylko męskimi oczami. Tak jak w poprzednich dwóch częściach bardzo ważną rolę pełnią również kobiety. Ich odwaga, wsparcie, lojalność, poświęcenie dla dobra sprawy budzi podziw. Kochają, walczą, troszczą się i narażają swe życie dla innych. Wojna dla nich to nie tylko walka z wrogiem, ale przede wszystkim batalia o bezpieczeństwo i dobro najbliższych, a przede wszystkim ukochanych dzieci. Ponad wszystko. Choć i tu autorka poczyniła wyjątek w postaci perfidnej Renate Zoll.
Ta powieść jest wyjątkowa. I nawet jeśli nie jesteście miłośnikami literatury z historią wrzeka tle, z pewnością Was zainteresuje. Autorka opisuje z detalami wydarzenia doskonale wszystkim znane, choćby z lekcji historii: życie w warszawskim getcie, walki o przetrwanie i wreszcie samo powstanie. Wiele z opisanych przez Joannę Jax zdarzeń mających miejsce w getcie właśnie wyciskało łzy z oczu…
Czytamy również o Katyniu, i wzajemnych akcjach propagandowych Niemców i Rosjan. Razem z Julianem przeprawiamy się na zachód, gdzie ten zamierza walczyć m.in. o interwencję aliantów…. Autorka powieści zdecydowanie wykreowała bohaterów, którzy są kluczowymi postaciami w wojennej zawierusze. Nadała im role, dzięki którym zapisują się na kartach historii swoich krajów.
Jak ma się do tego miłość, przyjaźń Igora, Waltera i Juliana, którzy stoją po przeciwnych stronach barykady? Co zrobią, gdy los splecie ponownie ich życiowe ścieżki i przyjdzie im wybierać między przyjaźnią a obowiązkiem wobec ojczyzny?
,,[...] to nie kraj, w którym się urodziliśmy, świadczy o naszym człowieczenstwie, ale to, co nosimy w sercu i umyśle".
Czytając tę powieść, trudno pogodzić się z faktem, iż wiele z przytoczonych sytuacji naprawdę miało miejsce. Autorka w sposób wyważony, mimo wszystko jednak działający na emocje i wyciskający łzy z oczu, opisuje przeszłe zdarzenia. Pokazuje, iż człowiek jest w stanie przywyknąć do najgorszego, oswoić i znieczulić się na najbardziej zatrważającą rzeczywistość. A te najgorsze uczynki potrafi wytłumaczyć sobie odgórną koniecznością. Na szczęście są również bohaterowie, którym sumienie nie pozwala na wtopienie się w bezwzględną otchłań nienawiści i brutalności. Z narażeniem życia walczą o zachowanie resztki moralności i człowieczeństwa.
,,Rzeka tęsknoty” jest zdecydowanie moim faworytem wśród dotychczasowych części cyklu ,,Zemsta i przebaczenie”. Autorka umiejętnie dawkuje nam ilość historycznych faktów oraz podanych informacji z zakresu polityki, tak by nie przytłoczyć nimi czytelnika. Ma to ogromny wpływ na to, iż książkę czyta się z zapartym tchem. Z niecierpliwością więc oczekuję dalszych losów bohaterów …
https://miloscdoczytania.wordpress.com/2017/05/18/zemsta-i-przebaczenie-rzeka-tesknoty-joanna-jax-recenzja-przedpremierowa/
,,Joanna Jax ponownie stawia bohaterów swojej powieści w sieci dylematów moralnych. Pokazuje, iż w czasie wojny, człowiek potrafi przywyknąć do wszystkiego, oswoić najgorszą rzeczywistość, a siłą napędową, która pozwala przetrwać mimo wszystko jest miłość..."
więcej Pokaż mimo toJuż od pierwszych stron czytelnika uderza dojrzałość bohaterów tak bardzo kontrastująca ze swawolą, którą mogliśmy...