To już standard. Kolejna książka p. JJ, którą po prostu nie można przestać czytać. Historia, której co tu ukrywać nie znałem (kolonializm niemiecki !). Mam wrażenie, że od tego wszystko się zaczęło, aż do ponurego końca II wojny światowej. "Biały człowiek" nie zna umiaru. Smutne i przerażające.

To już standard. Kolejna książka p. JJ, którą po prostu nie można przestać czytać. Historia, której co tu ukrywać nie znałem (kolonializm niemiecki !). Mam wrażenie, że od tego wszystko się zaczęło, aż do ponurego końca II wojny światowej. "Biały człowiek" nie zna umiaru. Smutne i przerażające.

Joanna Jax "Czas zapomnienie. O północy w Berlinie".

Czy północ to dobra pora na tajemnicze spotkanie z dawno niewidzianym znajomym?
Pewnie nie, tym bardziej, że po dotarciu na miejsce okazuje się, że mężczyzna z którym miało odbyć się spotkanie nie żyje, a jego dom wygląda jakby przeszło przez nie tornado.

Po co było to spotkanie? Jaką tajemnicę zabrał ze sobą mężczyzna?

"O północy w Berlinie" to pierwszy tom dylogii "Czas zapomnienia" autorstwa Joanny Jax.

Akcja powieści rozgrywa się na dwóch płaszczyznach czasowych:
Berlin rok 1947 - czyli tuż po II wojnie
Afryka Południowo- Zachodnia 1898 - czasy kolonizacji

W Berlinie dochodzi do dwóch morderstw. Jak się okazuje obie ofiary w trakcie wojny przebywały na terenie Afryki Północnej, służyli w Afrika Korps.
Łączy ich również wspólna fotografia, na której znajdują się w towarzystwie feldmarszałka Rommla.

Dlaczego mężczyźni musieli zginąć?
Jaką tajemnicę skrywali?

Tego wszystkiego próbuje dowiedzieć się komisarz Erik Weber we współpracy z byłym oficerem brytyjskiego wywiadu Connorem Evansem, choć trzeba przyznać, że nie są wobec siebie szczerzy, ukrywają wiele faktów.
Obecność Evansa w Berlinie ma zupełnie inny cel. Poszukuje on swojej dawnej znajowej Ann-Katrin Schneider.
Zresztą nie tylko on jej poszukuje, ponieważ jeden z zamordowanych mężczyzn, również starał się ją odnaleźć poprzez Czerwony Krzyż i w dniu którym mieli się spotkać, Katrin odnalazła go martwego.

Czy sekret tajemniczych morderstw ma związek z Ann- Katrin?

Autorka po raz kolejny dostarcza czytelnikowi garść wiedzy historycznej. W tym przypadku dowiadujemy się jak wyglądała niemiecka kolonizacja Afryki,. Powstały w tym czasie pierwsze obozy pracy.

Bardzo wstrząsnęła mną zagłada ludów Herero i Namaqua.
Traktowanie rdzennych mieszkańców jak niewolników, wręcz jak zwierzęta. Brutalne mordy na kobietach.

Zaciekawił mnie również opis powojennego Berlina, podzielonego na 4 strefy okupacyjne oraz ciężkie warunki mieszkaniowe ludności cywilnej.

Książka skrywa wiele tajemnic i wiele wątków które prowadzą czytelnika w jednym kierunku.
Bo w końcu jak nie wiadomo o co chodzi, to zazwyczaj chodzi o pieniądze. W tym przypadku sprawa jest większego kalibru, ale o tym już przeczytajcie sami. :)
Książkę miałam okazję przeczytać dzięki współpracy barterowej z Wydawnictwem @skarpawarszawska

Joanna Jax "Czas zapomnienie. O północy w Berlinie".

Czy północ to dobra pora na tajemnicze spotkanie z dawno niewidzianym znajomym?
Pewnie nie, tym bardziej, że po dotarciu na miejsce okazuje się, że mężczyzna z którym miało odbyć się spotkanie nie żyje, a jego dom wygląda jakby przeszło przez nie tornado.

Po co było to spotkanie? Jaką tajemnicę zabrał ze sobą...

Czy to pisała Joanna Jax? Ta Joanna Jax? No to tym razem nie stworzyła powieści dla mnie. Tylko pogmatwaną, mało mnie interesującą historię, ze zbyt dużą ilością miejsc, postaci, przeskoków czasowych, zbyt pogmatwaną jak na moją biedną głowę i za bardzo powierzchowną dla mojej ciekawskiej duszy. Bardzo żałuję, bo autorka wywołała kilka frapujących wątków i szkoda, że się po nich tylko prześlizgnęła. Chętnie poczytałabym np. więcej o kolonialnych zapędach Cesarstwa Niemieckiego, a przede wszystkim o rozliczeniach i odpowiedzialności Niemców w okresie bezpośrednio po przegranej wojnie.
Tymczasem pędziłam z autorką przez kontynenty, epoki, wszystko mi się kiełbasiło. Kto z kim i dlaczego. Uczestniczyłam w marniutkim śledztwie, którego rozstrzygnięcie mnie nie obchodziło, nie kibicowałam żadnemu bohaterowi.
Ale dałam radę, doczytałam do końca, kolejny tom mnie nie interesuje. Pomimo iż autorka przerwała I tom w jedynym ciekawym momencie. Oj, nieładnie, nieładnie tak zmuszać czytelnika do kupienia kolejnego. Rozumiem tych, którym się podobało, mają pewnie mocniejszą głowę i chłonniejszy umysł. Ja poczekam na kolejną powieść Joanny Jax, tym razem skrojoną dla mnie, mam nadzieję.

Czy to pisała Joanna Jax? Ta Joanna Jax? No to tym razem nie stworzyła powieści dla mnie. Tylko pogmatwaną, mało mnie interesującą historię, ze zbyt dużą ilością miejsc, postaci, przeskoków czasowych, zbyt pogmatwaną jak na moją biedną głowę i za bardzo powierzchowną dla mojej ciekawskiej duszy. Bardzo żałuję, bo autorka wywołała kilka frapujących wątków i szkoda, że się po...

Joanna Jax to już marka. Pisarka, wielka pasjonatka historii, potrafi dzielić się swoją wiedzą w bardzo przystępny sposób. Śledząc wciągającą fabułę nawet nie zauważamy, jak wiele dowiadujemy się o okresie historycznym, w którym rozgrywa się akcja. Nie inaczej jest tym razem. Joanna Jax pasjonująco opowiada o koloniach niemieckich w Afryce, pierwszych obozach pracy na tym kontynencie, zagładzie ludów Herero i Namaqua, pisze także o Berlinie podzielonym na 4 strefy okupacyjne po wojnie i o warunkach, w jakich żyła wówczas ludność cywilna. Warstwa historyczna jest perfekcyjne zriserczowana. W warstwie fabularnej śledzimy losy trojga bohaterów: brytyjskiego oficera wywiadu, niemieckiego policjanta i tajemniczej kobiety. Jest wielka miłość, są pościgi, sekrety i ukryte skarby. Sensacja, przygoda, romans. Idealne połączenie w prozie gatunkowej. Zaskoczeniem dla czytelniczek i czytelników Joanny Jax może być forma. Pisarka najczęściej prowadzi narrację w sposób klasyczny, linearny. Tym razem jednak postawiła na retrospekcje i przeplatanie planów czasowych. Według mnie to duży plus. Otrzymujemy bardzo ciekawą mozaikę, złożoną z różnych czasów i przestrzeni, od razu możemy dostrzec powiązania między wydarzeniami oraz ich konsekwencje polityczne i społeczne. Dla wielbicielek/li prozy sensacyjnej w lekkim wydaniu oraz pasjonatek/ów historii.

Joanna Jax to już marka. Pisarka, wielka pasjonatka historii, potrafi dzielić się swoją wiedzą w bardzo przystępny sposób. Śledząc wciągającą fabułę nawet nie zauważamy, jak wiele dowiadujemy się o okresie historycznym, w którym rozgrywa się akcja. Nie inaczej jest tym razem. Joanna Jax pasjonująco opowiada o koloniach niemieckich w Afryce, pierwszych obozach pracy na tym...

Powieść, którą trudno mi zarówno zaklasyfikować gatunkowo jak i ocenić. Zaczyna sie prawdziwie wysokim c, stopniowo jednak temperatura opada, atmosfera się rozrzedza, wkrada się małe rozczarowanie. Opowieść w któtej mamy i powiew sensacji szpiegowskiej i odprysk kryminalny i trochę historii i skomplikowany, nieszczęśliwy romans, do tego egzotyczne plenery mogłaby być prawdziwą literacką petardą. Tym bardziej, że autorka ma i zręczne pióro i dobry warsztat pisarski . Nie jest niestety. Jest za to nazbyt rozwleczona, niezbyt emocjonująca gawęda o dawnych czasach i obcych ziemiach, która pod koniec zaczyna lekko nudzić. Leciutko, ale jednak. Rozumiem, że w zamierzeniu autorki nie miała to być powieść czysto sensacyjna, raczej historyczno-obyczajowa z ożywiającym powiewem sensacji, ale szczypta ruchu i napięcia bardzo parzydałaby powieści Pani Jax kolorytu i atrakcyjności. Dużą zaletą tej pozycji jest wyraziste i przekonująco nakreślone tło historyczne, zwłaszcza to przedwojenne kolonialne. Warstwa kryminalno-sensacyjna trochę kuleje. Przeskoki czasowo-przestrzenne wprowadzają pewien chaos. Dla niektórych czytelników może to być męczące i utrudniające lekturę. Mnie osobiście brakuje w tej powieści tempa i intensywności zdarzeń, ale także afrykańskich pejzaży, opisów miejsc, przyrody, ludzi, które dałyby poczucie bytności w Afryce, literacki oddech aromatem tamtej ziemi. Tytaj tego nie ma. Otrzymujemy obraz porażającego okrucieństwa ludzi wobec ludzi, ale tak naprawdę mogłoby to dziać się gdziekolwiek. W Afryce, w Europie, na Alasce. Jak dowiedziałam sie w ostatnim zdaniu jest to tom pierwszy serii pozostaje zatem nadzieja, że części dalsze będą żywsze i dostarczą więcej sensacyjnego dreszczyku.

Powieść, którą trudno mi zarówno zaklasyfikować gatunkowo jak i ocenić. Zaczyna sie prawdziwie wysokim c, stopniowo jednak temperatura opada, atmosfera się rozrzedza, wkrada się małe rozczarowanie. Opowieść w któtej mamy i powiew sensacji szpiegowskiej i odprysk kryminalny i trochę historii i skomplikowany, nieszczęśliwy romans, do tego egzotyczne plenery mogłaby być...

Powojenny Berlin nie wygląda tak jak wcześniej, a życie tu stało się dość trudne. W pewnym momencie dochodzi do morderstwa, najpierw jednego, później kolejnego. Początkowo nikt ich nie łączy, jednak znalezione zdjęcie wszystko zmienia. Okazuje się, że wszyscy w czasie wojny przebywali w Afryce Północnej. Czyżby to miało coś wspólnego z ich śmiercią? Przed śledczymi nie lada wyzwanie. Mają mało śladów, świadkowie niby są, ale nie mówią wszystkiego, a to, co zdradzają, niewiele wnosi do sprawy. Czy uda się rozwiązać sprawę? Czy prawda wyjdzie na jaw?

Wiem, że zarys historii jest bardzo skąpy, ale nie mogę wam więcej zdradzić. Historia jest wielowątkowa, naprawdę dużo w niej się dzieje, a jednocześnie nie ma problemów w połapaniu się, o czym akurat czytamy, w jakim czasie jesteśmy. Akcja dobrze poprowadzona, ze zwrotami, które potrafiły mnie zaskoczyć. Mnie osobiście się podobała, wciągnęła mnie i zaciekawiła na tyle, że nie mogłam się od niej oderwać.

Bohaterów mamy wielu i to zarówno tych pierwszoplanowych, jak i pozostałych. Tak naprawdę każdy z nich ma coś na sumieniu. Jednych polubiłam bardziej, innych mniej. Niestety nic więcej o nich Wam nie mogę powiedzieć, jednocześnie nie zdradzając zbyt wiele z fabuły.

„Czas zapomnienia. O północy w Berlinie” to książka, która mnie się podobała, z którą spędziłam miło czas i polecam.

Recenzja pojawiła się również na moim blogu - https://anka8661.blogspot.com/2024/04/czaszapomnieniaopolnocywberliniewydawnictwoskarpawarszawska.html

Powojenny Berlin nie wygląda tak jak wcześniej, a życie tu stało się dość trudne. W pewnym momencie dochodzi do morderstwa, najpierw jednego, później kolejnego. Początkowo nikt ich nie łączy, jednak znalezione zdjęcie wszystko zmienia. Okazuje się, że wszyscy w czasie wojny przebywali w Afryce Północnej. Czyżby to miało coś wspólnego z ich śmiercią? Przed śledczymi nie lada...

Historia tajemniczych morderstw przenosi nas do powojennego Berlina. I trzeba tu naprawdę wytężyć umysł i skupić uwagę, bo nie dość, że historia sama w sobie jest dosyć zagmatwana, to jeszcze włożenie jej w ramy historyczne - trudne i niespokojne, czyni ją dosyć skomplikowaną ale też bardzo ciekawą i trzymającą w napięciu do ostatniej strony. Joanna Jax włożyła w tą książkę mnóstwo pracy. Oprócz Berlina odnajdziemy tu również szczegółowy opis malowniczego Egiptu. I to czyni powieść wielowymiarową. Mamy tu mnogość wątków, różne terytoria geograficzne oraz ramy czasowe - początek wieku rzutuje tu na wydarzenia bieżące, sami więc widzicie, że książka może do najłatwiejszych w odbiorze nie należy, ale ja takie lubię. Warto sięgnąć czasem po coś bardziej wymagającego. Lekkie pióro autorki i dynamiczną akcja sprawiają że czytanie tej powieści to duża przyjemność. Jak już wspomniałam, spotkamy tu liczne wątki. Autorka łączy je i przeplata że sobą w bardzo umiejętny sposób, nie bojąc się przy tym dotykać tych trudnych i bolesnych tematów, takich jak przemoc, wyzysk, życie Niemców w powojennym kraju, skolonizowany Egipt... Dużo tu tego, a wszystko to skupia się wokół prowadzonego śledztwa na świetnie zarysowanym tle historycznym. Nie zabraknie tu również romansu. Takie połączenie gatunkowe czyni tą powieść niezwykle absorbującą, i emocjonalną podróżą w przeszłość. Świetna kreacja bohaterów, dynamika, emocje, zagadka.... Kochani ta książka jest warta waszej uwagi, bo historia stworzona przez autorkę jest naprawdę wyjątkowa. Nie jest łatwa, ale warto się w nią zagłębić aby przeżyć razem z naszymi bohaterami niezwykłą przygodę!

Historia tajemniczych morderstw przenosi nas do powojennego Berlina. I trzeba tu naprawdę wytężyć umysł i skupić uwagę, bo nie dość, że historia sama w sobie jest dosyć zagmatwana, to jeszcze włożenie jej w ramy historyczne - trudne i niespokojne, czyni ją dosyć skomplikowaną ale też bardzo ciekawą i trzymającą w napięciu do ostatniej strony. Joanna Jax włożyła w tą książkę...

Drogi Czytelniku...

Morderstwa? Obecne.
Trudne dzieciństwo i okres dojrzewania? Znajdzie się.
Ucieczka? Niestety.
Pewne podziały? Jasne.
Realizacja zamierzonych celów? Będzie.
Walka? Cóż...
Przemoc? Czysta.
Kłopoty? Są.
Widmo wojny? Po i w trakcje.
Strach? Nie obędzie się bez niego.
Kłamstwa? Tak.
Między innymi właśnie to serwuje nam tym razem Joanna Jax w swojej najnowszej książce pod tytułem „O północy w Berlinie”.
Jaki osiągnęła efekt? By poznać odpowiedź na to pytanie, standardowo odsyłam do lektury, książki oczywiście.
Jest to tom pierwszy cyklu Czas zapomnienia.

Miło było przenieść się do świata Connora, Ann-Katrin/Karen, Gisele, Alfreda, Jacoba, Erika, Josepha, Johanna, Alison, Kunene, Dawida, Hermana, Lucasa, Aido, Ilse, Thomasa i innych.

Na pewno zastanawiacie się jakie są moje odczucia po lekturze.
Już odpowiadam.

Po pierwsze, bohaterowie. Są dobrze wykreowani, zróżnicowani i dość interesujący na swój sposób. Muszę przyznać, że niestety nie polubiłam tu nikogo. Było blisko jeśli chodzi o Karen i Connora, jednak tylko o nich mogę to napisać. Inni, cóż różnie to bywało. Niemal każdy miał coś na sumieniu, mniejsze lub większe przewinienia i czymś mnie wkurzył...
Wiadomo, jak to persony z tamtych czasów i niektórych kręgów bywały (i bywają nadal).
Dobra, już nie pisnę nic więcej. Nie chcę zdradzać za dużo.

Po drugie, fabuła. Nie chcę nikomu zdradzać tu szczegółów, jednak powiem, że nie jest to prawdziwy rollercoaster, przynajmniej dla mnie, jednak wcale tu nim być nie musi. Muszę przyznać, że akcja rozkręca się swoim tempem. Mimo to ani przez chwilę nie było spokojnie (a wręcz przeciwnie). Autorka nie serwuje nam emocji dużymi porcjami. Brakowało mi tu zaskakujących zwrotów akcji (nie były tu takie kluczowe),lecz nie wywoływania w nas skrajnych uczuć oraz problemów, którymi obarczone są na każdym kroku nasze persony.

Po trzecie, styl. Książka, mimo tematyki oraz czasów, które porusza (napisana jest językiem dostosowanym do czasów i miejsca, w których toczy się akcja),chwilami nie do końca szybko i łatwo się czyta. Mimo to lektura minęła mi dość fajnie. Daję za to zarówno plusika, jak i minusika.

Po czwarte, zakończenie. Warto do niego dotrzeć, zdecydowanie. Może nie było jakoś specjalnie zaskakujące, lecz bardzo tu pasowało, zachęcało do sięgnięcia po kontynuację. Cieszę się, że właśnie tak autorka pokierowała losami bohaterów (przynajmniej niektórymi). Leci za to plusik.

Powieść nie do końca jest lekką lekturą do poduszki.

Opowieść pokazuje, że wojna to głupota i strata czasu, nic dobrego nigdy z niej nie wynika.

Książka nie do końca czytała się sama. Historia nawet wciąga, niestety nie zawsze sprawiała, że chciałam być częścią życia naszych bohaterów, mimo to nie chciałam opuszczać go aż do samego zakończenia, przynajmniej w tej części.

Autorce dziękuję za tę przygodę, była... cóż, naprawdę ciekawym doświadczeniem.

Ogólna ocena - 7/10. :)
POLECAM, POLECAM.
Warto po nią sięgnąć.

Pozdrawiam, Iza.

Drogi Czytelniku...

Morderstwa? Obecne.
Trudne dzieciństwo i okres dojrzewania? Znajdzie się.
Ucieczka? Niestety.
Pewne podziały? Jasne.
Realizacja zamierzonych celów? Będzie.
Walka? Cóż...
Przemoc? Czysta.
Kłopoty? Są.
Widmo wojny? Po i w trakcje.
Strach? Nie obędzie się bez niego.
Kłamstwa? Tak.
Między innymi właśnie to serwuje nam tym razem Joanna Jax w swojej...

"O północy w Berlinie" to pierwszy tom cyklu Czas zapomnienia Joanny Jax.
Ciekawa i niebywale intrygująca historia kryminalna.
W powojennym Berlinie dochodzi do kilku tajemniczych morderstw. Wszystkie ofiary przebywały w czasie wojny na terenie Afryki Północnej. Sprawą zajmuje się komisarz Erik Weber we współpracy z byłym oficerem brytyjskiego wywiadu, Connorem Evansem. W trakcie śledztwa okazuje się, że sprawa ma związek z przeszłością Connora i jego dawną znajomą z Bliskiego Wschodu, Ann- Katrin.
Akcja powieści toczy się w różnych miejscach i przestrzeniach czasowych.
Czytanie wymaga cierpliwości i skupienia. Historia sięga początku XX wieku, a nawet wcześniej, roku 1889. Do tego mnogość bohaterów. Nie czyta się łatwo.
Trzeba przyznać, że autorka wykonała tytaniczną pracę tworząc tak wnikliwą i skomplikowaną fabułę.
"O północy w Berlinie" to powieść kryminalna, szpiegowska z dużą dawką trudnej historii.
Tajemnica goni tajemnicę. Zakończenie nie pozostawia wyboru jak sięgnąć po drugi tom "Czas zapomnienia. Kair, czwarta rano". GORĄCO POLECAM!

"O północy w Berlinie" to pierwszy tom cyklu Czas zapomnienia Joanny Jax.
Ciekawa i niebywale intrygująca historia kryminalna.
W powojennym Berlinie dochodzi do kilku tajemniczych morderstw. Wszystkie ofiary przebywały w czasie wojny na terenie Afryki Północnej. Sprawą zajmuje się komisarz Erik Weber we współpracy z byłym oficerem brytyjskiego wywiadu, Connorem Evansem. W...

✨ Recenzja
"Czas zapomnienia. O północy w Berlinie" autorstwa Joanny Jax daje nam okazję przenieść się do powojennego Berlina, gdzie tajemnicze morderstwa wstrząsają spokojną atmosferą miasta. Oficer prowadzący śledztwo wkrótce odkrywa, że klucz do rozwiązania zagadki kryje się w historii wojennej ofiar, które związane są z Afryką Północną. W międzyczasie, główny bohater stawiający czoła wyzwaniom, próbuje pogodzić własną przeszłość z brutalnymi wydarzeniami współczesności.
Decyzję o podjęciu współpracy recenzenckiej przy tej książce podjąłam, nie tylko ze względu na mój zamiłowanie do gatunku, ale również dlatego, że nie miałam jeszcze okazji poznać pióra autorki. Ta współpraca dała mi taką możliwość.
Historia autorstwa Joanny Jax "Czas zapomnienia. O północy w Berlinie" jest niezwykle intrygująca, tajemnicza i nasycona napięciem. Opowieść ta prowadzona jest dwutorowo, a obie linie czasowe są niezwykle ciekawe. Przenosi nas w świat ludzkich losów w powojennym Berlinie, gdzie mieszkańcy muszą odbudować swoje życie w skrajnie trudnych warunkach. Śledztwo w sprawie morderstw prowadzone jest w warunkach wręcz spartańskich, z brakiem wsparcia i chęci przełożonych do rozwikłania sprawy.
Druga linia czasowa przenosi nas do Afryki Południowo-Zachodniej, gdzie poznajemy losy tubylców, którzy byli eksploatowani na granicę ludzkiej wytrzymałości przez niemieckich kolonistów. Bardzo mocno akcentowany jest tu wątek rasizmu.
Kolejnym ciekawym wątkiem poruszonym w książce są układy. Pieniądze torują drogę w każdym pożądanym kierunku. A chciwość ludzka nie ma granic.
Opisy życia przed i po wojnie są niezwykle obrazowe i realistyczne, co świadczy o solidnym researchu autorki w zakresie faktów historycznych. Ta część książki zdecydowanie wywarła na mnie największe wrażenie.
Książki nie czyta się jednak łatwo i szybko. Momentami trudno było nadążyć za fabułą z powodu licznych wątków i postaci, oraz częstych skoków czasowych. Jest jednak mimo to bardzo interesująca. Zakończenie tomu jest niezwykle intrygujące, pozostawia wiele niewyjaśnionych wątków, a ja z chęcią sięgnę po drugi tom tej dylogii. Chciałabym poznać całą historię w pełni.
Jestem przekonana, że fani gatunku będą usatysfakcjonowani lekturą tej powieści.

✨ Recenzja
"Czas zapomnienia. O północy w Berlinie" autorstwa Joanny Jax daje nam okazję przenieść się do powojennego Berlina, gdzie tajemnicze morderstwa wstrząsają spokojną atmosferą miasta. Oficer prowadzący śledztwo wkrótce odkrywa, że klucz do rozwiązania zagadki kryje się w historii wojennej ofiar, które związane są z Afryką Północną. W międzyczasie, główny bohater...