"Jak stwierdził kiedyś ktoś znany, tak naprawdę opowieść nie ma początku ani końca. Istnieją tylko fragmenty wybrane arbitralnie przez narratora, by umożliwić czytelnikowi przyjrzenie się wydarzeniu, które rozpoczęło się wcześniej i skończy znacznie później."

Zaciekawiła mnie okładka, a tytuł wręcz zaintrygował. Autor do tej pory był mi nieznany. Książkę wypożyczyłam, przeczytałam i postanowiłam podzielić się moimi wrażeniami z lektury.

"Księga luster zawodzi i uwodzi"- mnie niestety nie uwiodła, ale zdecydowanie zaciekawiła. Agent literacki Piter Katz otrzymuje fragment książki. Opisana historia wciąga go bez reszty. Pojawia się jednak problem- w kulminacyjnym momencie wątek się urywa. Peterowi bardzo zależy na poznaniu dalszych losów bohatera. Rozpoczyna prywatne śledztwo. Pojawia się kolejna przeszkoda- autor zmarł, a reszta książki zaginęła.

Sama z ciekawością czytałam historie Richarda Flynna, który postawił sobie za cel zostać pisarzem. Jego opowieść zaczyna się w momencie poznania ambitnej studentki psychologii Laury Baines.

"Wielki francuski pisarz twierdził, że pamięć nie zawsze wiernie przechowuje przeszłość. Chyba miał rację"

Czytelnik ma niezły orzech do zgryzienia- do ostatniej strony książki nie wie co zdarzyło się naprawdę, a co jest fikcją literacką. Ten zabieg literacki najbardziej mi się podobał. Autor manipuluje czytelnikiem podając mu kilka alternatywnych wersji zdarzeń. Książka traktuje o sztuce manipulacji, ingerencji w uczucia i wspomnienia. Sama byłam ciekawa kto w końcu zabił psychiatrę Josepha Wiedera.

Chirovici burzy schematy, odziera swoich bohaterów z intymności, bawi się ich psychiką. Lekko pogrywa sobie również z czytelnikiem. Moje nastawienie względem postaci zmieniało się kilkakrotnie. Początkowo pozytywnie oceniałam Richarda, uznając Laurę za wyrachowaną zimną suke. Wszystko skomplikowała historia pewnego pana złotej rączki. Historia w kilku miejscach obraca się o 180 stopni. Na uwagę zasługuje wątek kryminalny. Początkowo stanowi tło akcji. Z każdą kolejną stroną wątek morderstwa staje się coraz bardziej rozbudowany.

Książka stanowi ciekawe studium ludzkiej psychiki. Zgrzeszyłabym nazywając Księgę luster kryminałem. Moją uwagę przykuła lekkość z jaką autor opisuje kolejne zdarzenia. Nie ma w tej książce nic wymuszonego. Czytelnik podąża ścieżką wyznaczoną przez autora. Akcja jest płynna, książkę czytałam jednym ciągiem bez przestojów. Język autora jest ciekawy. Książkę czytałam z przyjemnością. Zakończenie było niebanalne i zaskakujące.

Po zakończeniu czułam pewien niedosyt. Trochę było mi przykro, że ta historia tak szybko się skończyła. Z czystym sumieniem polecam!

"Jak stwierdził kiedyś ktoś znany, tak naprawdę opowieść nie ma początku ani końca. Istnieją tylko fragmenty wybrane arbitralnie przez narratora, by umożliwić czytelnikowi przyjrzenie się wydarzeniu, które rozpoczęło się wcześniej i skończy znacznie później."

Zaciekawiła mnie okładka, a tytuł wręcz zaintrygował. Autor do tej pory był mi nieznany. Książkę wypożyczyłam,...