Czy prawda w ogóle istnieje?

Słynny agent literacki Peter Katz otrzymuje fragment książki, która wciąga go od pierwszej strony. Jej autor, Richard Flynn, wspomina czasy studiów, podczas których był blisko związany ze znanym wykładowcą. Tuż przed Bożym Narodzeniem 1987 roku profesor został zamordowany we własnym domu, a zabójcy nigdy nie odnaleziono. Katz jest przekonany, że autor chce w książce wskazać mordercę albo… przyznać się do winy.

Szkatułkowa konstrukcja książki sprawia, że tajemnica ukazuje nam się stopniowo, pozwala na domysły, a każda z trzech osób odkrywa przed nami jakiś nowy trop, który nie zawsze jest prawidłowy. Wnioski bohaterów wprowadzają zamieszanie, sprawiając, że z pozoru łatwa zagadka okazuje się o wiele bardziej rozbudowana.

Najciekawszym aspektem książki nie jest samo rozwiązanie zagadki, ale wątki rozpoczęte w rozważaniach przez profesora Wiedera. Autor bawi się z czytelnikiem, manewrując pamięcią i wspomnieniami bohaterów - tym, co rzeczywiście przeżyli, a tym, co tylko wydaje im się być przeżytą prawdą. Każdy z bohaterów pamięta te same wydarzenia inaczej, posiada zupełnie inny punkt widzenia względem tej samej sytuacji z przeszłości, a każda z osób ma swoją teorię, względem której próbuje interpretować fakty. Sam tytuł idealnie pasuje do historii - każdy z nas patrząc w lustro dostrzega inne elementy, które uważa za prawdziwe.

Czy prawda w ogóle istnieje?

Słynny agent literacki Peter Katz otrzymuje fragment książki, która wciąga go od pierwszej strony. Jej autor, Richard Flynn, wspomina czasy studiów, podczas których był blisko związany ze znanym wykładowcą. Tuż przed Bożym Narodzeniem 1987 roku profesor został zamordowany we własnym domu, a zabójcy nigdy nie odnaleziono. Katz jest przekonany,...

2019

2019

Dosyć pogmatwana fabuła która jakoś szczególnie nie zapada w pamięć.

Dosyć pogmatwana fabuła która jakoś szczególnie nie zapada w pamięć.

Ciekawa intryga, satysfakcjonująca końcówka (zakończenie). Interesująco przeplatające się losy kilku wyrazistych postaci, biorących udział w tym samym wydarzeniu.

Ciekawa intryga, satysfakcjonująca końcówka (zakończenie). Interesująco przeplatające się losy kilku wyrazistych postaci, biorących udział w tym samym wydarzeniu.

Kryminalna zagadka wyskakująca z niedokończonego manuskryptu brzmi całkiem fajnie jednak stworzona wokół tego historia nie jest już tak fascynująca. Niestety o książce dość szybko się zapomina

Kryminalna zagadka wyskakująca z niedokończonego manuskryptu brzmi całkiem fajnie jednak stworzona wokół tego historia nie jest już tak fascynująca. Niestety o książce dość szybko się zapomina

Książkę polecił mi znajomy. Nie czytając w ogóle opinii ani o czym pozycja jest przystąpiłem do czytania i niestety zawiodłem się. Może dlatego, że spodziewałem się jakiejś bardziej zaskakującej historii. Z jakimś twistem, tajemnicą; czekałem aż bohaterów porwie wir niespodziewanych wydarzeń, w których oni się pogubią - sami nie będę wiedzieli co jest prawdą a co kłamstwem - a czytelnik podda dozna tzw. "rozje... mózgu". No i niby tak jest ale bez efektu "wow". Ot kryminalna zagadka.
Z ulgą ją skończyłem. Za miesiąc o niej nie będę pamiętał... Po prostu nie moje klimaty.

Książkę polecił mi znajomy. Nie czytając w ogóle opinii ani o czym pozycja jest przystąpiłem do czytania i niestety zawiodłem się. Może dlatego, że spodziewałem się jakiejś bardziej zaskakującej historii. Z jakimś twistem, tajemnicą; czekałem aż bohaterów porwie wir niespodziewanych wydarzeń, w których oni się pogubią - sami nie będę wiedzieli co jest prawdą a co kłamstwem...

" [...], nasza pamięć w niczym nie przypomina kamery wideo, niestrudzenie rejestrującej to, co znajdzie się przed obiektywem. To raczej scenarzysta i reżyser w jednym, z migawek kręcący swój własny film"

Czytając tę książkę, miałam wrażenie, że oglądam zmagania trzech osób przy układaniu jednego wieloelementowego obrazka z puzzli. Niby wiadomo, o co chodzi, o rozwiązanie zagadki pewnego zabójstwa, jednak każde nowe działanie, każdego z tych trzech panów, Petera Katza, Johna Kellera i Roya Freemana, przynosi więcej pytań niż odpowiedzi. Niby jakieś tam puzzle dokładają do wspólnego obrazka, jednak to, co się wyłania z ich działań, zupełnie nie przypomina tego co na puzzlowym pudełku. Każdy z nich ma swoje powody grzebania przy tej sprawie, jednak cel mają wspólny, dowiedzieć się kto zamordował Josepha Wiedera, sławnego, charyzmatycznego profesora, który właśnie miał wydać swoją najnowszą książkę z dziedziny psychologii. Profesor został zamordowany 25 lat wcześniej, od czasu, jaki zastajemy na bieżąco w książce, więc większość jakichkolwiek "zeznań" opierać się może li tylko na wspomnieniach i pamięci pytanych, jednak czy im można ufać?

Każdy z pytanych pamięta tamte wydarzenia inaczej, a co najgorsze, wszyscy układają ten sam obrazek, a jakby każdy z nich układał swój odrębny, zupełnie niepasujący do całości. Oczywiście w końcu obrazek udaje się ułożyć, wszystkie puzzle znajdują właściwe im miejsce, jednak odniosłam wrażenie, że nie tylko o to w tej całej sprawie chodziło, nie tylko o to, by w końcu znaleźć winnego tego morderstwa. Chodziło też o to, by pokazać, jak działa ludzka pamięć i możliwość odtworzenia wspomnień z jakiegoś zdarzenia. Postacie głównych "układaczy", są bardzo wyraziste i każdy z nich wspaniale "główkuje", jednak czy mogą wierzyć swoim własnym osądom tego co usłyszeli, zwłaszcza kiedy zeznania zdają się nie tylko nie pokrywać, a wręcz rozmijać.

Ciekawa to książka, prowokująca do tego, by się zastanowić, czy nasze wspomnienia są na pewno nasze ? Ja przeczytałam tę opowieść z wielkim zainteresowaniem.

" [...], nasza pamięć w niczym nie przypomina kamery wideo, niestrudzenie rejestrującej to, co znajdzie się przed obiektywem. To raczej scenarzysta i reżyser w jednym, z migawek kręcący swój własny film"

Czytając tę książkę, miałam wrażenie, że oglądam zmagania trzech osób przy układaniu jednego wieloelementowego obrazka z puzzli. Niby wiadomo, o co chodzi, o rozwiązanie...

Akcja książki toczy się wokół manuskryptu, którego fragment wpada w ręce agenta literackiego Petera Katza. Historia w nim zawarta jest niezwykła, opowiada o wydarzeniach sprzed wielu lat a jej autor Richard Flynn został zamordowany. Zabójcy nie odnaleziono, ale Katz uważa, że autor chce w książce wskazać mordercę albo przyznać się do winy. W dojściu do prawdy pomaga mu dziennikarz śledczy John Keller, który odnajduje świadków i detektywa Freemana, który prowadził śledztwo 25 lat temu, u którego właśnie zdiagnozowano Alzheimera.
Księga luster jest powieścią szkatułkową, składająca się z różnych wątków, których połączenie pozwala nam odkryć pełny obraz fabuły. Konstrukcja jest o tyle ciekawa, że możemy skonfrontować ze sobą wspomnienia z tych samych wydarzeń różnych bohaterów i co kłopotliwe - są one zupełnie rozbieżne. W tej książce nie znajdziecie jednak dramatycznych scen, pełnych emocji. Mam wrażenie, że nie chodzi tutaj o rozwiązanie kwestii samego morderstwa. To raczej pozycja, która pokazuje jak skomplikowana może być ludzka psychika a pamięć względna i wybiórcza. To co widzimy w lustrze u każdego obserwatora będzie wyglądało inaczej, będzie zniekształcone, przetworzone przez umysł według własnych potrzeb. Czy prawda w ogóle istnieje?

Akcja książki toczy się wokół manuskryptu, którego fragment wpada w ręce agenta literackiego Petera Katza. Historia w nim zawarta jest niezwykła, opowiada o wydarzeniach sprzed wielu lat a jej autor Richard Flynn został zamordowany. Zabójcy nie odnaleziono, ale Katz uważa, że autor chce w książce wskazać mordercę albo przyznać się do winy. W dojściu do prawdy pomaga mu...

1. Lubię szkatułkowe powieści, więc plus za formę.
2. Książka o ludzkim umyśle i jego niedoskonałości, o tym, że pamięć to raczej konstrukt teoretyczny ;)
3. Bohaterowie przewidywalni i schematyczni. Ich motywy raczej płytkie i oczywiste.
4. Intryga mało wyrafinowane, dość szybko można się domyśleć "kto zabił" a to co miało być esencją tej książki (czyli pytanie dlaczego) moim zdaniem potraktowane bardzo powierzchownie i bez polotu.
5. Szybko się czyta, ale coś czuję, że szybko się też tę książkę zapomina

1. Lubię szkatułkowe powieści, więc plus za formę.
2. Książka o ludzkim umyśle i jego niedoskonałości, o tym, że pamięć to raczej konstrukt teoretyczny ;)
3. Bohaterowie przewidywalni i schematyczni. Ich motywy raczej płytkie i oczywiste.
4. Intryga mało wyrafinowane, dość szybko można się domyśleć "kto zabił" a to co miało być esencją tej książki (czyli pytanie dlaczego)...

"Księga luster" to wciągająca bez reszty, szkatułkowa opowieść o morderstwie, wspomnieniach i kłamstwach. Stylowy kryminał, którego elementy, jak w kalejdoskopie, układają się w zupełnie różne obrazy, w zależności od tego, kto dochodzi do głosu" (lubimyczytać.pl)
Dla mnie wyjątkowy i nietuzinkowy kryminał, inny od tych, co dotychczas czytałam. Bardzo polecam. Z psychologią w tle, Jak dla mnie arcydzieło - połączenie kryminału i psychologii

"Księga luster" to wciągająca bez reszty, szkatułkowa opowieść o morderstwie, wspomnieniach i kłamstwach. Stylowy kryminał, którego elementy, jak w kalejdoskopie, układają się w zupełnie różne obrazy, w zależności od tego, kto dochodzi do głosu" (lubimyczytać.pl)
Dla mnie wyjątkowy i nietuzinkowy kryminał, inny od tych, co dotychczas czytałam. Bardzo polecam. Z psychologią...