"Słodka zemsta" to stara dobra Norka.
Z dbałością o słowo, z sensem, a nie bezsensem. Taka o której można coś powiedzieć.
W jednym zdaniu to historia młodej kobiety podzielona na trzy okresy w jej życiu: kawałek dzieciństwa, spotkanie bohatera i wspólna praca.
Bardzo podobał mi się podział. Nie wymuszony, nie sztuczny. Znacznie lepszy niż ciągnięcie i opowiadanie przez lata w sumie o niczym. Najbardziej „ruszyła” mnie część pierwsza –" Gorycz". Musiałam złapać głębszy oddech, oderwać się na chwilę od smutku jaki tam zapanował.
" Cień" jest wspaniały przez w dużej mierze przez Philipa. Jego miłość, stosunek do matki, zdobywanie Addy, opiekuńczość i upór. "Słodycz" to kara jaką wymierza córka za krzywdę jaka spotkała jej matkę. Dojrzewa, rozumie i godzi się z pewnymi rzeczami.

Dobrze skonstruowane postaci, akcja może niezbyt wartka, ale przyciągająca i wciągająca. Bardzo dobre, nie sztuczne wycyzelowane, dialogi. Fajnie rozłożone emocje. Bardzo przyjemna książka do przeczytania w letnie popołudnie. I chyba nie do zapomnienia…
Porusza kilka ważnych problemów i może nie rozkłada ich na czynniki pierwsze, nie analizuje dogłębnie, ale pokazuje problem licząc pewnie na refleksję czytelnika.
Podobali mi się bohaterowie i chemia jaka zapanowała między nimi. A uciekająca przed Philipem Adda była świetna. Dobra i konsekwentna. A jej zemsta? Trafiła idealnie, choć mnie marzyłoby się ojcu dołożyć jeszcze trochę.

"Słodka zemsta" to stara dobra Norka.
Z dbałością o słowo, z sensem, a nie bezsensem. Taka o której można coś powiedzieć.
W jednym zdaniu to historia młodej kobiety podzielona na trzy okresy w jej życiu: kawałek dzieciństwa, spotkanie bohatera i wspólna praca.
Bardzo podobał mi się podział. Nie wymuszony, nie sztuczny. Znacznie lepszy niż ciągnięcie i opowiadanie przez...