Książkę czyta się łatwo i z przyjemnością. Intryguje postać tytułowego uzdrowiciela więc czytelnik daje się wciągnąć w następujące po sobie wydarzenia. Ale jest to po prostu taka bajeczka, od początku do końca. Spodoba się każdemu, kto mimo upływu lat kocha bajki.

Książkę czyta się łatwo i z przyjemnością. Intryguje postać tytułowego uzdrowiciela więc czytelnik daje się wciągnąć w następujące po sobie wydarzenia. Ale jest to po prostu taka bajeczka, od początku do końca. Spodoba się każdemu, kto mimo upływu lat kocha bajki.

"Uzdrowiciel" trzymał w serwisie lubimyczytać niemałą ilość gwiazdek. Dlaczego moja ocena jest tak krytyczna?
Po książkę Sharon Sali sięgnęłam za namową znajomego, który stwierdził, że powieść jest tak delikatna, że na pewno mi się spodoba. Rzeczywiście, po przeczytaniu opisu na tylnej okładce pomysł na zawiązanie fabuły spodobał mi się. Oto chłopiec z znikąd, przyprowadzony do wioski na Alasce przez wilczycę, okazuje się mieć zdolności leczenia ludzi i rozmawiania ze zwierzętami. Opisy przyrody, życia na Alasce, element nadnaturalny i dzikie zwierzęta. W mojej opinii jest to ciekawy pomysł, który można w interesujący sposób rozwinąć.
No właśnie. Rozwinięcie pomysłu i język powieści były najsłabszymi punktami tej pozycji.
Już czytając pierwsze strony uderza fakt, że poszczególne postaci mówią językiem identycznym; czy to dziecko, czy mężczyzna, czy starsza kobieta. Mały bohater formułuje zdania, których raczej nie usłyszymy z ust dziecka. Starsza osoba nie używa charakterystycznego dla tej generacji słownictwa, lecz mówi jak 20-letnia dziewczyna z miasteczka.
Same postaci są cienkie, papierowe; Sharon Sala przypisuje im ogrom trudnych przeżyć, które wydają się nie rzutować na ich konstrukcję psychiczną i zachowania. Postaci Sharon Sali wydają się być tak beztroskie i do granic ufne, bez trudu angażujące się w nowe relacje z ludźmi. Przeżywają one emocje i dylematy, które stoją w opozycji do ich oświadczenia życiowego i sytuacji, w których się znajdują. Ważyłabym się stwierdzić, że konstrukcja psychiczna bohaterów jest konstrukcją przeciętnego nastolatka w wieku 15-17 lat.
Kolejny zarzut wobec "Uzdrowiciela" to proporcja miejsca, jaką Sala poświęca w książce opisom np. spożywanego przez babcię i Indianina podwieczorku (6 stron),do, weźmy na przykład, opisu rozterek związanych ze zmianą dotychczasowego trybu życia, zaangażowaniem emocjonalnym, założeniem rodziny (pojedyncze wzmianki, gdzieniegdzie pół akapitu, zazwyczaj opisujące dokładnie to samo przemyślenie).
6-stronnicowy podwieczorek to nie wszystko. Indianin po namiętnej nocy zawsze zakłada czyste bokserki, o czym autorka nie omieszka nam wspomnieć. Rano z radością zabiera do pracy przygotowane przez dziewczynę kanapki. Węsząc, przemierza ulice miasteczka, by wywąchać złoczyńcę, który na jego widok sika w majtki ze strachu i przyznaje się do wszystkiego (epizod z sikaniem w majtki na widok Indianina pojawia się w książce co najmniej 2 razy). Odsuwa i przysuwa do stołu krzesło, na którym siada starsza Pani. Odwozi i odbiera dziewczynę z pracy. Odnajduje mordercę, ratuje z wypadku drogowego grupę dzieci i uzdrawia je w promieniach tajemniczego, niebieskiego światła. Chwali szarlotki pieczone przez występujące w powieści kobiety. Broni honoru swojej wybranki, strasząc samym swym widokiem szeryfa, który odezwał się niegrzecznie do jego lubej. A na koniec z zimną krwią morduje wroga, po czym odwraca się i z czułością przytula dziewczynę.
Istny samiec alfa.
W połączeniu z ubogim językiem, tego kiczu jest nawet jak na wakacje za dużo.

"Uzdrowiciel" trzymał w serwisie lubimyczytać niemałą ilość gwiazdek. Dlaczego moja ocena jest tak krytyczna?
Po książkę Sharon Sali sięgnęłam za namową znajomego, który stwierdził, że powieść jest tak delikatna, że na pewno mi się spodoba. Rzeczywiście, po przeczytaniu opisu na tylnej okładce pomysł na zawiązanie fabuły spodobał mi się. Oto chłopiec z znikąd,...

Lubię "czytadła", ale ta książka to Harlequin, gdzie najważniejszą sprawą są pompatyczne wyznania w miłości męsko-damskiej. Z kolei miłość głównego bohatera do zwierząt objawiła się między innymi w tym, że zwierzęta zaprzągł do sprzątania po swoich sprawach (że o atakowaniu samolotu! nie wspomnę). Autorce mówię "nie" :)

Lubię "czytadła", ale ta książka to Harlequin, gdzie najważniejszą sprawą są pompatyczne wyznania w miłości męsko-damskiej. Z kolei miłość głównego bohatera do zwierząt objawiła się między innymi w tym, że zwierzęta zaprzągł do sprzątania po swoich sprawach (że o atakowaniu samolotu! nie wspomnę). Autorce mówię "nie" :)

To prawda, że książka jest naiwna, przewidywalna i w sam raz na film familijny :) Ale ja uwielbiam mądre filmy familijne! A ta książka, pomimo swej naiwności, jest mądra.
Bardzo, bardzo podobał mi się świat Uzdrowiciela i jego przyjaciół - zwierząt.
Daję mocne 7 gwiazdek i oczywiście polecam.

To prawda, że książka jest naiwna, przewidywalna i w sam raz na film familijny :) Ale ja uwielbiam mądre filmy familijne! A ta książka, pomimo swej naiwności, jest mądra.
Bardzo, bardzo podobał mi się świat Uzdrowiciela i jego przyjaciół - zwierząt.
Daję mocne 7 gwiazdek i oczywiście polecam.

To właśnie dzięki tej książce zaczęła się moja historia z czytaniem.
Swego czasu (niestety) książki w żadnym stopniu mnie nie interesowały, do czasu gdy będąc na wakacjach znalazłam tę o to książkę.
Książkę czyta się bardzo lekko, niby to powieść sensacyjna choć sensacji w niej nie za dużo. Jednak mnie osobiście urzekła samym pomysłem na historie, która swoją drogą jest dość ciekawa. Polecam dla kobiet ;)

To właśnie dzięki tej książce zaczęła się moja historia z czytaniem.
Swego czasu (niestety) książki w żadnym stopniu mnie nie interesowały, do czasu gdy będąc na wakacjach znalazłam tę o to książkę.
Książkę czyta się bardzo lekko, niby to powieść sensacyjna choć sensacji w niej nie za dużo. Jednak mnie osobiście urzekła samym pomysłem na historie, która swoją drogą jest...

Początek bardzo obiecujący, ciekawa historia człowieka, który jednym dotknięciem potrafi wywołać orgazm(wyobrażacie go sobie w przepełnionym emerytkami autobusie?). Niestety, druga część książki to najzwyklejszy, nudny harlequin.

Początek bardzo obiecujący, ciekawa historia człowieka, który jednym dotknięciem potrafi wywołać orgazm(wyobrażacie go sobie w przepełnionym emerytkami autobusie?). Niestety, druga część książki to najzwyklejszy, nudny harlequin.

Czyta się szybko i na tym kończą się jej zalety. Zero emocji, bardziej przypomina romans niż sensację. Niestety nie polecam.

Czyta się szybko i na tym kończą się jej zalety. Zero emocji, bardziej przypomina romans niż sensację. Niestety nie polecam.

Fajny przerywnik, dla kogoś kto chce się oderwać od poważniejszej lektury. Czyta się szybko i przyjemnie :-)

Fajny przerywnik, dla kogoś kto chce się oderwać od poważniejszej lektury. Czyta się szybko i przyjemnie :-)

bardzo dobra książka, spodobała mi się od pierwszej strony i wcale mnie nie roczarowywała. Dobra lektura, miło sie czyta, ciekawy pomysł, i ta więź z wilkami, ah, jak mogłabym to ominąc, kocham te zwierzęta:D

bardzo dobra książka, spodobała mi się od pierwszej strony i wcale mnie nie roczarowywała. Dobra lektura, miło sie czyta, ciekawy pomysł, i ta więź z wilkami, ah, jak mogłabym to ominąc, kocham te zwierzęta:D

Bardzo fajna książka, przeczytałam ją jednym tchem. Powieść nie jest długa, jest nieralna, a jednak ma to coś, co przyciąga i nie pozwala przestać czytać. Może to ta moc głównego bohatera...polecam

Bardzo fajna książka, przeczytałam ją jednym tchem. Powieść nie jest długa, jest nieralna, a jednak ma to coś, co przyciąga i nie pozwala przestać czytać. Może to ta moc głównego bohatera...polecam