Nieźle daję sobie radę z pierwszymi chłodnymi dniami jesienią, niekończącym się odśnieżaniem zimą, żegnaniem psów, więdnącymi kwiatami, pierwszymi siwymi włosami, oglądaniem dzieci, które moi ex mają nie ze mną... you name it, całym tym przemijaniem i żegnaniem.

To, co mnie co roku zaskakuje, to lato. Obowiązkowo beztroskie, bezmyślne, wyczekane. Z rozpędu czekałam razem z innymi, żeby się zaczęło, a ja przecież wcale nie chcę!

Uświadomiłam sobie jednak,że mam brata, i to starszego (marzenie każdej panny:)) 'Pan Lehmann' Svena Regenera, który tak cudownie narzeka, kiedy tylko inni przestają. Niedziele, niekończące się kawy, smród grilla...'Latem pana Lehmanna dręczyła myśl, że trzeba coś zrobić z piękną pogodą, spotkać się z przyjaciółmi, pogrillować, pojechać na wycieczkę, nad jezioro...(...) Reszta roku wydawała się łatwiejsza.' A więc ktoś jeszcze odmawia uczestniczenia w tej obowiązkowej radości. Uff.
http://porzadekalfabetyczny.blox.pl/2011/06/mam-brata-i-to-starszego.html

Nieźle daję sobie radę z pierwszymi chłodnymi dniami jesienią, niekończącym się odśnieżaniem zimą, żegnaniem psów, więdnącymi kwiatami, pierwszymi siwymi włosami, oglądaniem dzieci, które moi ex mają nie ze mną... you name it, całym tym przemijaniem i żegnaniem.

To, co mnie co roku zaskakuje, to lato. Obowiązkowo beztroskie, bezmyślne, wyczekane. Z rozpędu czekałam razem z...