Od jakiegoś czasu próbuję włączyć do mojego menu czytelniczego thrillery jednak jak dotąd trafiają mi się książki które nie powodują przyspieszonego bicia serca i nerwowego sprawdzania czy na pewno zamknęłam drzwi wejściowe.
Nie ustaję jednak w poszukiwaniach pozycji która spowoduje u mnie ten przysłowiowy dreszczyk na plecach.

"A jej oczy były niebieskie" Lisy Hågensen to powieść która wciąga czytelnika w świat tajemnic z przeszłości, czarnej magii i procesów czarownic. I mimo iż nie powoduje u czytającego niekontrolowanych palpitacji to wciąga w świat leśnych ostępów, mrocznych bagien i hermetycznych społeczności gdzie niby każdy każdego zna a jednak wszystkie tajemnice są głęboko skrywane.

Główną bohaterką jest Raili, kobieta w średnim wieku która po rozstaniu z wieloletnim partnerem zamknęła się na otaczający ją świat.
Radość odnajduje w pracy w bibliotece, czasie spędzanym ze swoją jedyną przyjaciółką i wakacjach w domku nad jeziorem który to kupiła za oszczędności całego życia.
Poznajemy ją gdy wybiera się do swojej głuszy na zasłużone, kilkutygodniowe wakacje z zamiarem leżenia do góry brzuchem i czytania zaległych lektur.
Czas umilają jej też wizyty u sąsiadów: starszych, sympatycznych ludzi którzy po cichy chcą ja zeswatać ze swoim synem.
Jednak ta sielanka zostaje przerwana przez śmierć innego sąsiada z którym Raili udało się nawiązać ciepłe relacje. Intuicja podpowiada jej że ta śmierć to nie był wypadek a dziwne rzeczy które przytrafiały jej się w trakcie urlopu (przewidzenia, poczucie że ktoś ją obserwuje, zaniki pamięci) jeszcze wzmagają jej niepokój. Zaczyna więc prywatne śledztwo które szybko doprowadza jej do tajemnic sprzed setek lat kiedy to w okolicach jeziora jedna z mieszkanek wsi została oskarżona o kontakty z diabłem.

Książka wciąga i to jej główna zaleta. Z niecierpliwością wraz z główną bohaterką odkrywamy tajemnice które zbliżają nas do rozwiązania zagadki które, muszę przyznać, jest jednak odrobinę rozczarowujące i dla wnikliwego czytelnika łatwe do przewidzenia.
Mimo to autorka umiejętnie nakreśliła obraz hermetycznych społeczności żyjących zabobonami i wierzących w moc klątw które przechodzą na kolejne pokolenia.

Mimo różnych opinii ja książkę polecam: solidna porcja rozrywki z dreszczykiem w tle.

Od jakiegoś czasu próbuję włączyć do mojego menu czytelniczego thrillery jednak jak dotąd trafiają mi się książki które nie powodują przyspieszonego bicia serca i nerwowego sprawdzania czy na pewno zamknęłam drzwi wejściowe.
Nie ustaję jednak w poszukiwaniach pozycji która spowoduje u mnie ten przysłowiowy dreszczyk na plecach.

"A jej oczy były niebieskie" Lisy Hågensen...