Cytat dnia
Nikt nie wie, jak to jest po śmierci. Myślę, że nie żyć to tak jakby głęboko spać. Tak głęboko, jak śpimy, kiedy budzi dzwoni bladym świtem,...
Najnowsze artykuły
Artykuły17. Nagroda Literacka Warszawy. Znamy 15 nominowanych tytułów
1
ArtykułyEkranizacja Chmielarza nadchodzi, a Netflix kończy „Wiedźmina” i pokazuje „Sto lat samotności”
5
ArtykułyCzy książki mają nad nami władzę? Wywiad z Emmą Smith, autorką książki „Przenośna magia“1
ArtykułyŚwiatowy Dzień Książki świętuj... z książką! Sprawdź, jakie promocje na ciebie czekają!7
Popularne wyszukiwania
- Polecamy
Patronat LC
Patronat LC
Patronat LC
Patronat LC- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
2017A jej oczy były niebieskie Lisa Hågensen
Między mną a powieścią Lisy Hagensen od razu zaiskrzyło. To jedna z tych klimatycznych książek, w których autorzy nie przesadzają z opisami, stawiają na dynamiczną akcję, ale mimo to potrafią w treści przemycić tak wiele szczegółów, że miejsce zdarzeń i bohaterów mamy przed oczami. Tak też było i tym razem. Intrygująca fabuła z licznymi tajemnicami z przeszłości, zagadkowa śmierć, nieliczne retrospekcje nawiązujące do kobiety skazanej w siedemnastym wieku za czary - to wszystko złożyło się na obiecującą opowieść. Do tego interesująca bohaterka,ciut irytująca, ciut zabawna, wyczuwalne poczucie humoru i sporo napięcia. Muszę jednak przyznać, że im bliżej końca, tym mniej podobał mi się kierunek, w którym zmierza powieść, a wątek nadprzyrodzony był tutaj zupełnie zbędny. Niemniej tę autorkę zamierzam mieć na uwadze, odpowiada mi jej styl i chętnie sięgnę po inne pozycje, gdy już je stworzy.A jej oczy były niebieskie Lisa HågensenMam mieszane uczucia. Liczyłam na mroczną, pełną tajemnic historię, a otrzymałam miałką opowiastkę. Główna bohaterka jest postacią niesamowicie irytującą. Bardzo nieporadną, wiecznie narzekającą, użalającą się nad sobą. Nie sposób jej polubić. "A jej oczy były niebieskie" napisana jest prostym językiem, momentami zbyt prostym. Pierwsza część książki jest po prostu nudna. Bohaterka całymi dniami siedzi w domku, spaceruje, ocenia sąsiadów, łapie ich za słówka i na siłę próbuje zarzucić innym brak tolerancji. Towarzyszymy jej w czasie wizyty u dentysty, fryzjera czy na zakupach. Kolejnym minusem są dialogi. Chwilami tak sztuczne jakby osoba, która je napisała nie przebywała zbyt często wśród ludzi... W drugiej części zaczęło się coś dziać. Teoretycznie to tutaj powinnam poczuć jakieś napięcie, w końcu to thriller, prawda? Niby wiadomo, że coś jest nie tak, ktoś coś ukrywa. Jednak i tutaj wyłazi nieporadność i głupota bohaterki. Jej komentarze i podejmowane przez nią działania są po prostu śmieszne. Wątek współczesny przeplatany jest wydarzeniami z 1671 roku. Niestety nie wniosły one wiele do historii. Doczytałam do końca z ciekawości czy moje przypuszczenia się sprawdzą.Popularne w kategorii książek autora
Popularni autorzy
