Zainteresował mnie tytuł i całkiem dobrze czytało się opowieść głównej bohaterki, ponieważ brzmiała jakby siedziała na przeciwko i opowiadała to przy herbacie i ciastku. Jednak czegoś mi brakowało na końcu. Tak jakby nie było dopisanego ostatniego rozdziału.

Zainteresował mnie tytuł i całkiem dobrze czytało się opowieść głównej bohaterki, ponieważ brzmiała jakby siedziała na przeciwko i opowiadała to przy herbacie i ciastku. Jednak czegoś mi brakowało na końcu. Tak jakby nie było dopisanego ostatniego rozdziału.

Może być... Nie ma szału.

Może być... Nie ma szału.

Już dawno tak nie męczyłam książki jak tej. Sposób prowadzenia tej historii był tak nudny, że ciężko było mi się wciągnąć. Nie zżyłam się z bohaterką,wręcz mnie irytowała. Przewidywalna historia połączona z nudą życia codziennego bohaterki nie jest dla mnie.

Już dawno tak nie męczyłam książki jak tej. Sposób prowadzenia tej historii był tak nudny, że ciężko było mi się wciągnąć. Nie zżyłam się z bohaterką,wręcz mnie irytowała. Przewidywalna historia połączona z nudą życia codziennego bohaterki nie jest dla mnie.

Początek książki mnie nie zachwycił, dziwna bohaterka, z czasem historia się rozkręca, a klimat staje się mroczny i ciekawy, jednak końcówka mnie zawiodła. Ogólnie książka jest w porządku, można śmiało sięgnąć po tę pozycję.

Początek książki mnie nie zachwycił, dziwna bohaterka, z czasem historia się rozkręca, a klimat staje się mroczny i ciekawy, jednak końcówka mnie zawiodła. Ogólnie książka jest w porządku, można śmiało sięgnąć po tę pozycję.

Bardzo ciekawa pozycja. Dwie historie, dwie opisane w bardzo dziwny sposób, jedna zaczyna się jakby od środka a druga opowiadana jest od końca 🙄 ale wciągnęła mnie jak nic.. Inna niż wszystkie, które czytałam do tej pory.. Mamy tu historie z 1671 roku, która ma wpływ na wydarzenia w 2011, w którym toczy się akcja książki. Mnie ujęła. Polecam 😁

Bardzo ciekawa pozycja. Dwie historie, dwie opisane w bardzo dziwny sposób, jedna zaczyna się jakby od środka a druga opowiadana jest od końca 🙄 ale wciągnęła mnie jak nic.. Inna niż wszystkie, które czytałam do tej pory.. Mamy tu historie z 1671 roku, która ma wpływ na wydarzenia w 2011, w którym toczy się akcja książki. Mnie ujęła. Polecam 😁

Autorka umiejętnie dozuje napięcie, niecierpliwie śledzimy rozwój dynamicznej akcji, porywa nas nie tylko nurt bieżących wydarzeń, ale również retrospekcje podane w ciekawym stylu. Zagadkowe aluzje, mroczne fantazje, dziwne zaginięcia, niewyjaśnione śmierci, dziwne zachowania ludzi, tajemniczy las i zdarzenia. Książkę czyta się szybko, trochę te retrospekcje mnie męczyły, ale dużo wyjaśniały. Końcówka mnie zupełnie zaskoczyła, dobra książka na nudne popołudnia i wieczory.

Autorka umiejętnie dozuje napięcie, niecierpliwie śledzimy rozwój dynamicznej akcji, porywa nas nie tylko nurt bieżących wydarzeń, ale również retrospekcje podane w ciekawym stylu. Zagadkowe aluzje, mroczne fantazje, dziwne zaginięcia, niewyjaśnione śmierci, dziwne zachowania ludzi, tajemniczy las i zdarzenia. Książkę czyta się szybko, trochę te retrospekcje mnie męczyły,...

Mam mieszane uczucia. Liczyłam na mroczną, pełną tajemnic historię, a otrzymałam miałką opowiastkę.

Główna bohaterka jest postacią niesamowicie irytującą. Bardzo nieporadną, wiecznie narzekającą, użalającą się nad sobą. Nie sposób jej polubić.

"A jej oczy były niebieskie" napisana jest prostym językiem, momentami zbyt prostym. Pierwsza część książki jest po prostu nudna. Bohaterka całymi dniami siedzi w domku, spaceruje, ocenia sąsiadów, łapie ich za słówka i na siłę próbuje zarzucić innym brak tolerancji. Towarzyszymy jej w czasie wizyty u dentysty, fryzjera czy na zakupach.

Kolejnym minusem są dialogi. Chwilami tak sztuczne jakby osoba, która je napisała nie przebywała zbyt często wśród ludzi...

W drugiej części zaczęło się coś dziać. Teoretycznie to tutaj powinnam poczuć jakieś napięcie, w końcu to thriller, prawda? Niby wiadomo, że coś jest nie tak, ktoś coś ukrywa. Jednak i tutaj wyłazi nieporadność i głupota bohaterki. Jej komentarze i podejmowane przez nią działania są po prostu śmieszne.

Wątek współczesny przeplatany jest wydarzeniami z 1671 roku. Niestety nie wniosły one wiele do historii.

Doczytałam do końca z ciekawości czy moje przypuszczenia się sprawdzą.

Mam mieszane uczucia. Liczyłam na mroczną, pełną tajemnic historię, a otrzymałam miałką opowiastkę.

Główna bohaterka jest postacią niesamowicie irytującą. Bardzo nieporadną, wiecznie narzekającą, użalającą się nad sobą. Nie sposób jej polubić.

"A jej oczy były niebieskie" napisana jest prostym językiem, momentami zbyt prostym. Pierwsza część książki jest po prostu nudna....

O ile treść była całkiem przyjemna, zakończenie zepsuło dobre wrażenie

O ile treść była całkiem przyjemna, zakończenie zepsuło dobre wrażenie

Irytująca bohaterka i dużo bzdur. Dodatkowo bardzo niedbała redakcja.

Irytująca bohaterka i dużo bzdur. Dodatkowo bardzo niedbała redakcja.

Trochę dziwna, mroczna, akcja toczy się współcześnie przeplatana z 1670 rokiem.

Trochę dziwna, mroczna, akcja toczy się współcześnie przeplatana z 1670 rokiem.