Czasem lubię przeczytać więcej niż raz daną książkę, by mieć słuszność, co do oceny:

Więcej na:
http://www.javri.eu/2018/03/books-6.html

Czasem lubię przeczytać więcej niż raz daną książkę, by mieć słuszność, co do oceny:

Więcej na:
http://www.javri.eu/2018/03/books-6.html

Książka zaczęła się bardzo dobrze, tak jak oczekiwałam, mrocznie i krwawo. Później niestety wszystko się zmienia. Do momentu w którym główny bohater wykonuje zadanie dla sułtana, książka jest jeszcze ciekawa, niestety później zmienia się klimat. Tomasz trafia do czegoś w stylu nieba, później walczy niby z szatanem. Niestety walki jest mało, prawie jej nie ma. OK widać czym różnią się tamtejsze anioły od ludzi pod względem charakteru i jak zmienia się człowiek po przeistoczeniu w anioła, ale nie tego oczekiwałam po książce o walecznym templariuszu... Większy nacisk kładziony jest na relacje, choć i same relacje nie są jakoś dogłębnie przedstawione. Taka książka o wszystkim i o niczym o_O

Książka zaczęła się bardzo dobrze, tak jak oczekiwałam, mrocznie i krwawo. Później niestety wszystko się zmienia. Do momentu w którym główny bohater wykonuje zadanie dla sułtana, książka jest jeszcze ciekawa, niestety później zmienia się klimat. Tomasz trafia do czegoś w stylu nieba, później walczy niby z szatanem. Niestety walki jest mało, prawie jej nie ma. OK widać czym...

Można ją porównać do niskobudżetowego filmu z kiepskimi efektami spacjalnymi

Można ją porównać do niskobudżetowego filmu z kiepskimi efektami spacjalnymi

„Ostatnia awatara” to dziełko przyzwoite, czerpiące obficie z tradycji, jakimi rządzi się gatunek fantastyczny. Autor przenosi czytelnika do okresu wypraw krzyżowych (co zdecydowanie zaliczam do plusów książki),aby rzucić go w wir przygód, jakie stają się udziałem głównego bohatera – Tomasza z Akwitanii, uchodzącego za wzór wszelkich cnot i wartości kodeksu rycerskiego. Wychowany jako syn potężnego księcia Akwitanii, nawykły do luksusów i zbytku, po śmierci ojca, zmuszony zostaje przez starszego brata, obawiającego się konkurencji w walce o tron, do opuszczenia rodzinnego domu. Będąc zaledwie w wieku młodzieńczym, nie mając się gdzie podziać, wstępuje Tomasz do Zakonu Templariuszy, za murami którego odnajduje schronienie, żyjąc odtąd według jego surowych zasad. Zraniony w czasie walk w obronie Ziemi Świętej, zniewolony przez tamtejszego sułtana, walcząc usilnie w obronie swej wiary, główny bohater niespodziewanie zostaje wysłany na misję, od której powodzenia będzie zależało życie jego samego oraz jego braci - Templariuszy. Misję niebezpieczną, w której nic nie jest takim, jakim się wydaje. Stanie się istotnym trybem w walce między istotami światła i ciemności – anielskimi elohimami i demonami.

„Ostatnia awatara” to dziełko przyzwoite, czerpiące obficie z tradycji, jakimi rządzi się gatunek fantastyczny. Autor przenosi czytelnika do okresu wypraw krzyżowych (co zdecydowanie zaliczam do plusów książki),aby rzucić go w wir przygód, jakie stają się udziałem głównego bohatera – Tomasza z Akwitanii, uchodzącego za wzór wszelkich cnot i wartości kodeksu rycerskiego....

Ta książka nie należała do najlepszych jakie czytałam. Była moją lekturą w wakacje. Nie przemawia do mnie literatura fantasty. W "Ostatniej awatarze" dużo się dzieje. Czasami aż za dużo i można się pogubić. Zakończenie jest szczęśliwe tak dosyć. Czasami zaskakiwały mnie decyzje jakie podejmował główny bohater. W książce przejawiało się dużo postaci często gubiłam się w nich.

Ta książka nie należała do najlepszych jakie czytałam. Była moją lekturą w wakacje. Nie przemawia do mnie literatura fantasty. W "Ostatniej awatarze" dużo się dzieje. Czasami aż za dużo i można się pogubić. Zakończenie jest szczęśliwe tak dosyć. Czasami zaskakiwały mnie decyzje jakie podejmował główny bohater. W książce przejawiało się dużo postaci często gubiłam się w nich.

Dlaczego, do diabła, autor musiał tak koncertowo schrzanić dobrze zapowiadającą się, zbudowaną na niezłych pomysłach (może nie zawsze do końca spójnych, czasem obnażających braki w wiedzy historycznej) książkę? Zapowiadało się naprawdę dobrze, myślę sobie, że fantastyka religijna z krucjatami w tle, jak dla mnie świetnie i nagle BAAAAAM, dowiaduję się, że autor troszkę za dużo grał w heroes of might and magic? Smoki? Naprawdę? Tylko po co?
Nie lubię takiego mieszania konwencji. Bardzo interesujący (mimo kilku potknięć) początek, a potem wybija nadmiar gier komputerowych. Szkoda.

Dlaczego, do diabła, autor musiał tak koncertowo schrzanić dobrze zapowiadającą się, zbudowaną na niezłych pomysłach (może nie zawsze do końca spójnych, czasem obnażających braki w wiedzy historycznej) książkę? Zapowiadało się naprawdę dobrze, myślę sobie, że fantastyka religijna z krucjatami w tle, jak dla mnie świetnie i nagle BAAAAAM, dowiaduję się, że autor troszkę za...

Ta książka ma duży potencjał. Potencjał ten tkwi głównie w fabule- ciekawej i wciągającej, chociaż momentami niespójnej. Sam potencjał to jednak niestety za mało. Grzech pierwszy autora, o którym wspomniałam już wcześniej, to niespójność fabuły oraz pewnie brak logiki, konsekwencji w opisie świata, jego historii, magii etc. Zdarzało się, że w jednym miejscu książki pisało coś dokładnie przeciwnego niż innym. Kilkukrotnie miałam wrażenie, że bohaterowie odwołują się do rzeczy które przewinęły się już wcześniej, tylko że ja za nic nie mogłam sobie przypomnieć, żeby faktycznie tak było. Grzech drugi: strona pierwsza, która pięknie zdradza nam, jak to się wszystko skończy. Książce o wiele lepiej by zrobiło, gdyby była pisana w czasie teraźniejszym, a nie jako wspomnienie. Grzech trzeci: dobre postaci były płytkie, mało "żywe" oraz mało przekonujące. Sympatię wzbudziła we mnie tylko Julita. Ci źli natomiast byli świetni, to na plus.
Podsumowując, książka niezła, ale troszkę męcząca. Myślę, że czas na nią poświęcony nie został do końca zmarnowany.

Ta książka ma duży potencjał. Potencjał ten tkwi głównie w fabule- ciekawej i wciągającej, chociaż momentami niespójnej. Sam potencjał to jednak niestety za mało. Grzech pierwszy autora, o którym wspomniałam już wcześniej, to niespójność fabuły oraz pewnie brak logiki, konsekwencji w opisie świata, jego historii, magii etc. Zdarzało się, że w jednym miejscu książki pisało...

muszą być jakieś granice

muszą być jakieś granice

Nie jest to literatura wielka, ani szczególnie oryginalna, niemniej jednak mam do tej książki pewną słabość - potrafi wprawić mnie w dobry nastrój. Całkiem przyjemne czytadło.

Nie jest to literatura wielka, ani szczególnie oryginalna, niemniej jednak mam do tej książki pewną słabość - potrafi wprawić mnie w dobry nastrój. Całkiem przyjemne czytadło.

Kolejna książka podczas kwarantanny odchaczona. Miła lektura z lekką historią o wojnie między aniołami. Sporo ciekawych terminów, nazewnictw. Szału nie ma ale bywało gorzej.

Kolejna książka podczas kwarantanny odchaczona. Miła lektura z lekką historią o wojnie między aniołami. Sporo ciekawych terminów, nazewnictw. Szału nie ma ale bywało gorzej.