Zmierzch, Harry Potter, Gone i kilka innych książek, to książki, który o których pewnie każdy słyszał. Z pewnością do tej "elity", może dołączyć trylogia Dary anioła. Wiele pozytywnych opinii, wiele "ohów" i "ahów", które słyszy się pod adresem książek pani Cassandry Clare, sprawiły że Miasto kości i każda kolejna część to jedne z najbardziej rozpoznawalnych książek. Do tego jeszcze dodać ekranizacje. I mamy kolejną sławą serię.

Miałam wielkie oczekiwani,a do tej książki. Sądziłam, że będę zakochana w Nocnych Łowcach, jak i w całej historii. Jednak, czy na pewno dostałam, to czego oczekiwałam?

„Tam, gdzie jest nieodwzajemnione uczucie, występuje nierównowaga sił. Można ją łatwo wykorzystać, ale nie jest to mądre postępowanie. Miłości często towarzyszy nienawiść. One mogą istnieć obok siebie.”

Wieczór, zapowiadał się świetnie. Clara wraz z Simonem, jej najlepszym przyjacielem są w kolejce do klubu Pandemonium. Przed dziewczyną, pojawia się przystojny chłopak, który wpadł jej od razu w oko.

Już w klubie Clara, widzi dziwną scenę. Pewna dziewczyna zaciąga chłopaka w ustronne miejsce, a za nimi idą dwaj chłopacy z nożami. Przestraszona informuje o tym Simona, który idzie po ochronę, a ona sama widzi zasztyletowanie ów dziwnego chłopaka. Zanim to się stało podsłuchała rozmowę, która brzmiała jak w filmie fantastycznym. Czy, jednak na pewno to nie była prawda?

Demony, wampiry, wilkołaki. Można znaleźć książki, które zawierają te postacie - jednak w większości z tych książek, chodzi o miłość, której na koniec ma się po dziurki w nosie. Brakuje w nich dobrej akcji, czasami świetnych bohaterów. Największym plusem, trzech pierwszych książek Cassandry Clare jest akcja, fabuła i bohaterowie. Nie jest to mdła historia, tylko prawdziwa przygoda do świata Nocnych Łowców.

„-Następnym razem, kiedy postanowisz się zranić, żeby przyciągnąć moją uwagą, pomyśl, że czułe słówka działają cuda.”

Ostatnio czytając książkę, nienawidziłam głównej bohaterki, bodajże chodzi mi o Annę ze Złotego mostu. Płaczliwa, mało odważna i strasznie (nazwijmy wprost) głupia. Bałam się, że znowu będzie bohaterka, która nie umie sama sobie poradzić. Clara to zupełne przeciwieństw, tego co pisałam wyżej. Odważna, silna, pewna siebie wprost uwielbiałam ją od pierwszych stron nie jest ona wyidealizowana, to wspaniale wykreowana postać.

Jace'a można nazwać prostą definicją, łamacza serc. Przystojny, pewny siebie, silny i wiele innych cech charakterów, tworzą kolejną świetną postać. Pomimo tego, że czasami wydawało mi się, że autorka, stworzyła odrobinę zbyt idealną postać to i tak nie można powiedzieć nic złego na jego temat.

Trzeba przyznać, że pani Clare nie zadbała tylko o Clarę, Jace'a i Simona, ale także o postacie drugoplanowe Isabel, Alec'a, Magnusa.

„Sarkazm to ostatnia deska ratunku, dla osób o upośledzonej wyobraźni.”

Fabuła nie opiera się na trójkąciku miłosnym, ani niczym podobnym chodzi tu o szersze spojrzenie na świat Nocnych Łowców. Cała książka jest jedyna w swoim rodzaju, jak i cała trylogia. Nie można również narzekać na brak akcji. To jeden z największych plusów. Kto nie lubi walki z Demonami?

Miasto kości książka, która od początku do końca, ma coś w sobie, że się czyta, czyta, czyta i chce się jeszcze więcej.

" – Cóż, właśnie pokrzyżowałeś moje plany sprzedania jej na eBayu – rzuciła Clary.
– Sprzedania na czym?
Clary się uśmiechnęła.
– Mitycznym miejscu o wielkiej magicznej mocy."

Zanim przejdziemy do podsumowania, muszę stwierdzić, że po przeczytaniu miałam mieszane uczucia - z jednej strony Miasto Kości okazało się, dobra książka, jednak spodziewałam się czegoś więcej, czegoś mi brakowało. Później zadałam sobie pytanie, czy bym sięgnęła po raz drugi po książkę? I odpowiedź była prosta - tak. Cały świat Nocnych Łowców sprawia, że się chce czytać ją nawet po raz dziesiąty.

Komu polecam? To dość trudne pytanie. Tak jak sądziłam, że pewnym osobom spodoba się ta książka, było na odwrót. Gdybym ja miała wybierać na chybił trafił, poleciłabym każdemu. Nie żałuję, całego czasu spędzonego w Mieście kości jak i w dwóch następnych. Już niedługo zacznę czwartą część, która mam nadzieję, utrzyma swój poziom.
„– Myślałem, że będzie większy.
Clary spojrzała na kielich, który trzymała w ręce. Był wielkości zwykłego kieliszka do wina, tylko dużo cięższy. Szumiała w nim moc, niczym krew płynąca w żyłach.
– Jest w sam raz stwierdziła z urazą.
– Tak, ale spodziewałem się czegoś, no wiesz... – rzucił protekcjonalnie i nakreślił rękami kształt mniej więcej wielkości kota.
– To Kielich Anioła, a nie Muszla Klozetowa Anioła – odezwała się Isabelle.”

Zmierzch, Harry Potter, Gone i kilka innych książek, to książki, który o których pewnie każdy słyszał. Z pewnością do tej "elity", może dołączyć trylogia Dary anioła. Wiele pozytywnych opinii, wiele "ohów" i "ahów", które słyszy się pod adresem książek pani Cassandry Clare, sprawiły że Miasto kości i każda kolejna część to jedne z najbardziej rozpoznawalnych książek. Do...