nie jestem jakąś wielką miłośniczką biografii, ale tę czytało się z wywalonym językiem :-)

nie jestem jakąś wielką miłośniczką biografii, ale tę czytało się z wywalonym językiem :-)

Całkiem przyjemna powieść historyczna. Może bez jakiegoś wielkiego polotu, ale jako książka historyczna jest dobra.

Całkiem przyjemna powieść historyczna. Może bez jakiegoś wielkiego polotu, ale jako książka historyczna jest dobra.

Bardzo sprawnie napisana powieść z mnóstwem interesujących informacji. Przyjemna podróż podróż w czasie do potężnego niegdyś, a tutaj już obumierającego Egiptu.

Bardzo sprawnie napisana powieść z mnóstwem interesujących informacji. Przyjemna podróż podróż w czasie do potężnego niegdyś, a tutaj już obumierającego Egiptu.

Fascynująca i napisana z pasją, co za kobieta!

Fascynująca i napisana z pasją, co za kobieta!

Bardzo dobra książka. Polecam każdemu kto choć trochę lubi historię Egiptu.

Bardzo dobra książka. Polecam każdemu kto choć trochę lubi historię Egiptu.

Jeżeli ktoś pożąda beletrystycznej historii Kleopatry VII, lepszą opcją będą "Wyznania Kleopatry" Margaret George. Jeśli zaś ktoś szuka opracowania historycznego w formie powieściowej narracji, powinien sięgnąć po "Kleopatrę" Ernla Bradfora. "Kleopatra" Karen Essex bowiem, mimo że autorka z pewnością napracowała się na zbieraniu danych i oparciu fabuły na faktach, pozostawia wiele do życzenia. Książka posiada jedynie skąpe opisy miejsc, postaci i ich wewnętrznych przeżyć, zawierając głównie dialogi i pobieżną chronologię zdarzeń, co nadaje całości ogromnie infantylny, a przez to bardzo nudny, charakter. Czytliwe, ale co najmniej niezachwycające.

Jeżeli ktoś pożąda beletrystycznej historii Kleopatry VII, lepszą opcją będą "Wyznania Kleopatry" Margaret George. Jeśli zaś ktoś szuka opracowania historycznego w formie powieściowej narracji, powinien sięgnąć po "Kleopatrę" Ernla Bradfora. "Kleopatra" Karen Essex bowiem, mimo że autorka z pewnością napracowała się na zbieraniu danych i oparciu fabuły na faktach,...

Dobrze napisana powieść historyczna, która nie jest zwykłą suchą biografią, a wzbudzającą emocje opowieścią o wczesnych latach życia Kleopatry. Sprawnie skonstruowane „żywe” postacie historyczne, dobrze prowadzona narracja, ciekawe dialogi. Wartka akcja, co nie dziwi gdyż autorka opisuje niezwykle i burzliwe czasy. Polecam wszystkim lubiącym powieści umieszczone w rzeczywistości historycznej a szczególnie miłośnikom starożytności

Dobrze napisana powieść historyczna, która nie jest zwykłą suchą biografią, a wzbudzającą emocje opowieścią o wczesnych latach życia Kleopatry. Sprawnie skonstruowane „żywe” postacie historyczne, dobrze prowadzona narracja, ciekawe dialogi. Wartka akcja, co nie dziwi gdyż autorka opisuje niezwykle i burzliwe czasy. Polecam wszystkim lubiącym powieści umieszczone w...

Chciałabym przenieść się w tamte czasy

Chciałabym przenieść się w tamte czasy

Surowo oceniam powieści historyczne - o wiele surowiej, niż fantastykę, kryminały czy romanse:). Od powieści historycznych wymagam bowiem innego poziomu, wymagam realizmu, interpretacji, powiązań, ocen, a przede wszystkim, logicznej interpretacji charakterów ludzkich.

I przyznaję, że miałam duże obawy przed lekturą "Kleopatry" - bo przecież historyczna Kleopatra - faraon Egiptu, to niezwykła postać, jeden z wielkich symboli przeszłości, władca i polityk, a przy tym czarująca, sprytna kobieta. Zawsze darzyłam Kleopatrę dużym podziwem i sentymentem, choć nigdy nie miałam złudzeń co do jej charakteru.

Książkową Kleopatrę poznajemy jako małą dziewczynkę, a zostawiamy w przededniu jej słynnego spotkania z Cezarem. Lubiłam tę małą księżniczkę, od najmłodszych lat uwikłaną w walkę i spiski na najwyższych szczeblach władzy.

Świat powieściowy widzimy oczami Kleopatry, a tym samym nie jest to obiektywna powieść. Może trochę za dużo było idealizowania bohaterki, i może trochę za dużo demonizowania wrogiego jej rodzeństwa. Ale autorka nie popadała w przesadę, a to należy cenić. Może współczesna stylizacja językowa była czasami trochę rażąca, ale z drugiej strony łatwiej było zrozumieć problemy bohaterki i jej uczucia.

Bardzo wysoko oceniam sposób, w jaki autorka opisywała inne postacie historyczne: Pompejusza, Cycerona, Katona, Cezara, Antoniusza. Są to opisy lekkie, bez uprzedzeń, bez zaciętości. Można nie zgadzać się z interpretacjami autorki, ale należy zauważyć rozsądne i jej własne podejście do tematu.

Najbardziej lubiłam opisy Cezara w kluczowych dla niego momentach życia. Autorka dostrzegała jasne i ciemne strony jego charakteru, jego energię, bezwzględność, poczucie humoru i szlachetność.

Zostawienie Kleopatry w przededniu jej słynnego spotkania z Cezarem, tego słynnego spotkania, którego opis czytałam kilka razy u Plutarcha w jego "Żywotach" powoduje, że z przyjemnością przeczytam drugą część powieści o Kleopatrze.

Surowo oceniam powieści historyczne - o wiele surowiej, niż fantastykę, kryminały czy romanse:). Od powieści historycznych wymagam bowiem innego poziomu, wymagam realizmu, interpretacji, powiązań, ocen, a przede wszystkim, logicznej interpretacji charakterów ludzkich.

I przyznaję, że miałam duże obawy przed lekturą "Kleopatry" - bo przecież historyczna Kleopatra - faraon...

Czegoś mi brakowało w tej książce ale nie wiem czego... Nie przywiązałam się do żadnej postaci, nie było mi żal gdy skończyłam czytać .

Czegoś mi brakowało w tej książce ale nie wiem czego... Nie przywiązałam się do żadnej postaci, nie było mi żal gdy skończyłam czytać .