"Za gwiazdy, które słuchają i za marzenia, które się spełniają"

Feyra zginęła za miłość. Uratowała Prythian i jego mieszkańców. Jednak nie za darmo. Wciąż prześladują ją twarze tych, których musiała poświęcić. Na domiar złego, książę Dworu Nocy dopomina się o spłatę długu...
Już od początku książki, "Dwór Mgieł i Furii" zawładnął moim sercem. Po pierwszej, magicznej części ACOTARu i wielu, naprawdę wielu dobrych opiniach moje oczekiwania sięgnęły szczytu. Niektórzy uważają również ACOMAF za najlepszą powieść Sarah J. Mass.
Muszę przyznać, że to bardzo dobra kontynuacja serii, obiecująca jeszcze lepszy trzeci tom. Jednak nie jest to według mnie najlepsza książka mojej ulubionej autorki. Nadal jest nią "Królowa cieni", czwarty tom "Szklanego tronu".
Muszę przyznać: w ACOMAFie widać, że Pani Mass doskonale opanowała utrzymywanie akcji w równym tempie, a jej bohaterów nie da się nie kochać. To właśnie Feyra, członkowie "dworu Rhysa" i (o matko) Tarquin tak mocno przekonują do tej książki. Nie wyobrażam sobie bez nich tej powieści.
I do tego miejsca, które odwiedzamy razem z bohaterami... Same pyszności.
Fabuła... Był moment w książce, kiedy nie miałam pojęcia, jak bohaterowie mogliby wybrnąć z sytuacji, gdy każda opcja wydawała się zła. Jednak wszystko poszło gładko. Jak dla mnie zbyt gładko. Polało się za mało krwi. Ale mam świadomość, że to tylko moja opinia, a może gdybym nie czytała wcześniej "Gry o tron" nie myślałabym w ten sposób.
Podsumowując, świetna książka, świetni bohaterowie, za mało krwi:)

PS #teamTarquin ♡♡♡

"Za gwiazdy, które słuchają i za marzenia, które się spełniają"

Feyra zginęła za miłość. Uratowała Prythian i jego mieszkańców. Jednak nie za darmo. Wciąż prześladują ją twarze tych, których musiała poświęcić. Na domiar złego, książę Dworu Nocy dopomina się o spłatę długu...
Już od początku książki, "Dwór Mgieł i Furii" zawładnął moim sercem. Po pierwszej, magicznej części...