Narratorem książki „Szelmostwa niegrzecznej dziewczynki” Maria Vargasa Llosy jest Ricardo Somocurcio zakochany w „niegrzecznej dziewczynce” od czasów nastoletnich. Wybranka jego serca pojawia się sporadycznie w jego życiu, by potem zniknąć.
Pierwsze wrażenie o bohaterze to: facet bez poczucia godności i instynktu samozachowawczego. Jakiż mężczyzna całuje każdy z palców stóp swej kobiety, jeśli ta łaskawie pozwoli się mu oddać, jednocześnie nie wykazując przy tym jakiejkolwiek emocji? Któryż mężczyzna tłumaczy ogrom kochanków koniecznością zdobywania pozycji i luksusu? Przecież jest to człowiek wykształcony i inteligentny oraz zaradny. Czy nie widzi prawdy? A może zdaje sobie z tego sprawę i świadomie brnie w związek bez przyszłości?

Ona natomiast jest zimna i wyrachowana, wyniosła i kokieteryjna. Egoistka. Oddaje się, ale nie oddaje siebie. Femme fatale. Za każdym odkryciem nazywa się inaczej: Lilly, towarzyszka Arlette, madame Robert Arnoux, Mrs. Richardson…

Mężczyzna z sercem na dłoni i kobieta z sercem z kamienia.
Czy piękna fizjonomia i lekceważenie mężczyzny wystarcza, by być pewną jego najszczerszej miłości przez całe życie? Czy może dodatkowo zachwyca intelektem, osobowością lub serwuje nieziemski seks? A może wręcz odwrotnie i sam bohater nie potrafi odpowiedzieć sobie na pytanie, dlaczego kocha właśnie tę niestałą kobietę? A może są granice jego cierpliwości?

Pomimo tego, że „Szelmostwa niegrzecznej dziewczynki” opowiadają o największej, najczystszej i najbardziej bezinteresownej miłości, o jakiej czytałam w literaturze, to nie można uznać tej książki za lekki nurt romansowy, co mógłby sugerować opis na jej tylnej okładce. Powieść ma za tło historię polityczną Peru i sytuację społeczną w Paryżu i Londynie lat 60’, przedstawiane do połowy książki w dużych dawkach, co jest jej bardzo mocną stroną. Druga połowa obfituje natomiast w zaskakujące zwroty akcji i dopełnienie komplikacji związku „grzecznego chłopczyka” i „niegrzecznej dziewczynki”. Dogłębnie przestawione charaktery postaci pozwalają każdemu czytelnikowi samemu ocenić Ricarda i jego obiekt uczuć, jednak zapewniam, że nie jest łatwe wydanie jednoznacznej opinii. Odkrywanie tej tajemnicy jest sensem powieści.

Uwielbiam Llosę. Do tego stopnia, że jestem w stanie mu wybaczyć ignorancję w przypadku nadawania imienia jednemu z bohaterów po polskich przodkach - Yilal(!?). Jego powieści mają w sobie to „coś” co trudno określić. Może to umiejętność kreacji bohaterów, może tworzenia specyficznego klimatu, może charakterystyczny styl pisarski na wysokim poziomie – nie wiem. Wiem natomiast, że pomimo tego, iż jego książki bywają niełatwe, to czytanie ich jest czystą przyjemnością.

Narratorem książki „Szelmostwa niegrzecznej dziewczynki” Maria Vargasa Llosy jest Ricardo Somocurcio zakochany w „niegrzecznej dziewczynce” od czasów nastoletnich. Wybranka jego serca pojawia się sporadycznie w jego życiu, by potem zniknąć.
Pierwsze wrażenie o bohaterze to: facet bez poczucia godności i instynktu samozachowawczego. Jakiż mężczyzna całuje każdy z palców stóp...