Nie wiem, dlaczego "Zmrożone brzoskwinie" mają taką słabą oceną. A właściwie wiem: skoro "Miasto kości" ma 7.7, a Grey 6.5... może to i dobrze o "Zmrożonych brzoskwiniach" świadczy, że nie znajdują uznania w oczach czytelników tępo przeżuwających kolejne romansidła w kilka godzin i zapewniających samych siebie, że nie, przecież to nie jest jak "Zmierzch", to jest ambitna literatura, skoro schodzą się dopiero w trzecim tomie...
"Zmrożone brzoskwinie" nie są romansem. Nie są tanią sensacją. Nie są szybkie i puste. Są jak książki w "Cieniu wiatru": widzisz w nich tylko to, co już masz w sobie. Widzisz w nich tyle, ile zechcesz widzieć. To może być prosta historia o zaginionej dziewczynce i kilku innych, już niedosłownie, zagubionych ludziach, jej braciach, siostrzenicach, ojcu. To może być opowieść o miasteczku i mieście, które wybrukowano, jak piekło, dobrymi chęciami, i w piekło zmieniono. To może być opowieść o smakach i zapachach, które budzą i zabijają wspomnienia. To może być klasyczna opowieść, która wciąga i mami, ale ani przez chwilę nie obiecuje, że skończy się dobrze; a może - po prostu - nie skończy się wcale.
Nie wiem, czym są "Zmrożone brzoskwinie" dla innych, ale dla mnie są opowieścią pełną, bogatą w treść jak żadna inna, choć krótszą niż większość z nich. Czasami, zupełnie niespodziewanie, czytając jakąś inną książkę, rozmawiając z kimś czy po prostu spacerując wracają do mnie poszczególne sceny: Blanka-koliber, pochłaniający z żalu wszystko, co znajdzie; jej trzy opowieści, których nie było; mała Elsa na plaży pod czujnym okiem ścigających ją mężczyzn, duża Elsa po cichu pogardzająca narzeczonym, rozciągnięta na łóżku Sylwia żądająca kolejnych zmrożonych brzoskwiń i Elsita w gorące południe przed szkołą. Małe, plastyczne obrazy, które wyrażają tyle, ile w nich zechcemy zobaczyć.
I klimat - niesamowity, senny klimat małego miasteczka, aura nierozwiązanej tajemnicy, której tak naprawdę nikt nie chce poznać i która nic nie zmieni, wina rozłożona na zbyt wielu, by można kogoś oskarżyć. W "Zmrożonych brzoskwiniach" można znaleźć wszystko: zagadkę, miłość i śmierć, stłamszone kobiety i tchórzliwych mężczyzn, konsekwencje wojennej zawieruchy i ciche zbrodnie codziennego życia. Można, jeśli się chce.

Nie wiem, dlaczego "Zmrożone brzoskwinie" mają taką słabą oceną. A właściwie wiem: skoro "Miasto kości" ma 7.7, a Grey 6.5... może to i dobrze o "Zmrożonych brzoskwiniach" świadczy, że nie znajdują uznania w oczach czytelników tępo przeżuwających kolejne romansidła w kilka godzin i zapewniających samych siebie, że nie, przecież to nie jest jak "Zmierzch", to jest...