Manuel Rivas

Wprost wierzyć się nie chce, że tak wspaniałe dzieła tak łatwo popadają w zapomnienie. Wydany siedemnaście lat temu „Ołówek stolarza” zdecydowanie zasługuje na więcej niż czterdziestu czytelników i cenę 1 zł na Allegro. To wyborna rzecz, do tego pięknie opowiedziana, pełna niepowtarzalnych epizodów, przesycona czułością i poniewierką. To historia miłosna w ponurych czasach, w której – o czym wiemy od sceny otwierającej powieść – cierpliwość została nagrodzona bez przeskakiwania pokoleń. Ale zanim to się dokonało, było i nieludzko, i gruźliczo, i złowróżbnie, jak to w Hiszpanii lat 30. ub.w. Rivas stworzył potrafiące zawładnąć wyobraźnią postacie na każdym szczeblu sprawczości, a że jest również poetą, zanurzył je w świecie na przekór czasom bogatym w poezję. Kolor więźniów. Rozpruty łach wojny. A najbardziej spodobał mi się pewien bardzo konkretny – po szczegóły odsyłam do lektury – szkielet powietrza.