Elsa to dziewięcioletnia dziewczynka, która pewnego dnia ginie w niewyjaśnionych okolicznościach, nikt nie wie co się stało z dziewczynką. Jednak jej bracia składają przysięgę, że nigdy nie zapomną swojej siostrzyczki. Swoim córkom bracia nadają imię Elsa. Siostry są bardzo podobne do siebie fizycznie to bliźniaczki,lecz każda z nich wiedzie inne życie. Jedna z nich jest spokojna, zrównoważona i pilna, a druga nie może znaleźć w swym środowisku co się otacza zupełnie wcale miejsca w życiu. Zostaje wciągnięta do sekty. Ucieka z sekty dziewczyna, a celem gróźb sekty staje się grożeniem z powodu powierzchowności Elsy i zbieżności nazwisk jest jej nieświadoma niczego nie wiedząca kuzynka.
Jest ona osaczana, zastraszana i poniżana pragnie wyjechać do swej rodziny na prowincję i zamieszkać. Tam ją otaczają cienie przeszłości z,którymi musi walczyć i się uporać.
Historia oparta na prawdziwych faktach, życiowa,wstrząsająca wstrząsnęła mną mocno i utkwiła we mnie głęboko, bardzo dobrze napisana fabuła,super napisana przez hiszpańską pisarkę Marię Laurę Espido Freire opowiada historię kobiet, które swoim życiem płacą za milczenie mężczyzn.
Jest to studium psychologiczne,dobra, ciekawa książka okładka mnie przykuła uwagę i moje oczy, że postanowiłam ją przeczytać i nie zawiodła mnie wręcz zaskakująca, wciągająca intrygująca książka.
"Zmrożone brzoskwinie"to zaintrygowała mnie,wzruszyła niezwykle od pierwszych stron do końca wbiła mnie w fotel nie dało się oderwać ani na chwilę.

Elsa to dziewięcioletnia dziewczynka, która pewnego dnia ginie w niewyjaśnionych okolicznościach, nikt nie wie co się stało z dziewczynką. Jednak jej bracia składają przysięgę, że nigdy nie zapomną swojej siostrzyczki. Swoim córkom bracia nadają imię Elsa. Siostry są bardzo podobne do siebie fizycznie to bliźniaczki,lecz każda z nich wiedzie inne życie. Jedna z nich jest...

Trzymająca w napięciu książka. Polecam.

Trzymająca w napięciu książka. Polecam.

Freire (ur. 1974),za omawianą książkę dostała w 1999 roku prestiżową hiszpańską nagrodę literacką. Przeczytawszy notatkę na okładce, zacząłem czytać i ja, z natury łatwowierny, dopiero koło strony 85 zauważyłem, że wyprowadzono mnie w pole, czy inaczej mówiąc ktoś mnie robi w bambuko. Aby podać wnioski wstrzymałem się aż do żmudnego doczytania ostatniej strony. Bajeczka o trzech Elzach kupy się nie trzyma, wątki się mieszają, a w końcu nic z tej książki nie wynika.
Dwa tematy dominują: życie erotyczne dziadzia Estebana oraz wykorzystywanie seksualne w sektach. Oba tematy są kompletnie wykorzystane w literaturze lepszej i gorszej, tak, że ponowne ich poruszanie jest co najmniej ryzykowne.
Osiemdziesięciopięcioletni dziadziuś żyje wspomnieniem seksu sprzed 60 lat, gdy to chędożył matkę i córkę, a pełną satysfakcję zakłócał fakt, że to samo, równolegle robił też ten drugi. Panowie bezwolnie zamieniali się matką i córką. Opis wspomnienia erotycznego z młodości wolę jednak ten z "Kosmosu" Gombrowicza.
Wykorzystywanie seksualne w sekcie nudne, bez twórczej inwencji, bo trudno zachwycać się gwałceniem w stroju średniowiecznym. Do tego kompromitująca ignorancja autorki w pojęciu Graala.
Pozostał tytuł, lecz żenada o nim pisać: to perwersja seksualna dziwki, która lubi jak sok ze zmrożonej pomarańczy spływa jej między piersiami.
Reasumując: nic nie warte, stracony czas.

Freire (ur. 1974),za omawianą książkę dostała w 1999 roku prestiżową hiszpańską nagrodę literacką. Przeczytawszy notatkę na okładce, zacząłem czytać i ja, z natury łatwowierny, dopiero koło strony 85 zauważyłem, że wyprowadzono mnie w pole, czy inaczej mówiąc ktoś mnie robi w bambuko. Aby podać wnioski wstrzymałem się aż do ...

Nie wiem, dlaczego "Zmrożone brzoskwinie" mają taką słabą oceną. A właściwie wiem: skoro "Miasto kości" ma 7.7, a Grey 6.5... może to i dobrze o "Zmrożonych brzoskwiniach" świadczy, że nie znajdują uznania w oczach czytelników tępo przeżuwających kolejne romansidła w kilka godzin i zapewniających samych siebie, że nie, przecież to nie jest jak "Zmierzch", to jest ambitna literatura, skoro schodzą się dopiero w trzecim tomie...
"Zmrożone brzoskwinie" nie są romansem. Nie są tanią sensacją. Nie są szybkie i puste. Są jak książki w "Cieniu wiatru": widzisz w nich tylko to, co już masz w sobie. Widzisz w nich tyle, ile zechcesz widzieć. To może być prosta historia o zaginionej dziewczynce i kilku innych, już niedosłownie, zagubionych ludziach, jej braciach, siostrzenicach, ojcu. To może być opowieść o miasteczku i mieście, które wybrukowano, jak piekło, dobrymi chęciami, i w piekło zmieniono. To może być opowieść o smakach i zapachach, które budzą i zabijają wspomnienia. To może być klasyczna opowieść, która wciąga i mami, ale ani przez chwilę nie obiecuje, że skończy się dobrze; a może - po prostu - nie skończy się wcale.
Nie wiem, czym są "Zmrożone brzoskwinie" dla innych, ale dla mnie są opowieścią pełną, bogatą w treść jak żadna inna, choć krótszą niż większość z nich. Czasami, zupełnie niespodziewanie, czytając jakąś inną książkę, rozmawiając z kimś czy po prostu spacerując wracają do mnie poszczególne sceny: Blanka-koliber, pochłaniający z żalu wszystko, co znajdzie; jej trzy opowieści, których nie było; mała Elsa na plaży pod czujnym okiem ścigających ją mężczyzn, duża Elsa po cichu pogardzająca narzeczonym, rozciągnięta na łóżku Sylwia żądająca kolejnych zmrożonych brzoskwiń i Elsita w gorące południe przed szkołą. Małe, plastyczne obrazy, które wyrażają tyle, ile w nich zechcemy zobaczyć.
I klimat - niesamowity, senny klimat małego miasteczka, aura nierozwiązanej tajemnicy, której tak naprawdę nikt nie chce poznać i która nic nie zmieni, wina rozłożona na zbyt wielu, by można kogoś oskarżyć. W "Zmrożonych brzoskwiniach" można znaleźć wszystko: zagadkę, miłość i śmierć, stłamszone kobiety i tchórzliwych mężczyzn, konsekwencje wojennej zawieruchy i ciche zbrodnie codziennego życia. Można, jeśli się chce.

Nie wiem, dlaczego "Zmrożone brzoskwinie" mają taką słabą oceną. A właściwie wiem: skoro "Miasto kości" ma 7.7, a Grey 6.5... może to i dobrze o "Zmrożonych brzoskwiniach" świadczy, że nie znajdują uznania w oczach czytelników tępo przeżuwających kolejne romansidła w kilka godzin i zapewniających samych siebie, że nie, przecież to nie jest jak "Zmierzch", to jest...

Z tą książką mam taki problem, że przeczytałam ją te 10 lat temu (mam zapisane w ówczesnym kalendarzu)i kompletnie tego nie pamiętam. Mimo, ze czytałam teraz dla przypomnienia różne recenzje. Totalna pustka (a przepraszam, okładkę pamiętam). To chyba źle o niej świadczy. Zostawiam ją bez oceny.

Z tą książką mam taki problem, że przeczytałam ją te 10 lat temu (mam zapisane w ówczesnym kalendarzu)i kompletnie tego nie pamiętam. Mimo, ze czytałam teraz dla przypomnienia różne recenzje. Totalna pustka (a przepraszam, okładkę pamiętam). To chyba źle o niej świadczy. Zostawiam ją bez oceny.

Miejscami nudnawa.

Miejscami nudnawa.

Przeczytałam książke jednak mnie nie zachwyciła. Długimi partiami bardzo nudna.

Przeczytałam książke jednak mnie nie zachwyciła. Długimi partiami bardzo nudna.