"Przekonałem się wielokrotnie, że człowiek jest ludzki w ludzkich warunkach, i uważam za upiorny nonsens naszych czasów próby sądzenia go według uczynków, jakich dopuścił się w warunkach nieludzkich - tak jakby wodę można było mierzyć ogniem, a ziemię piekłem."

Należy przyznać, że Grudziński miał niesamowity talent do pisania. Jego styl mnie fascynuje.
Treść książki, oparta na faktach, pozwala czytelnikowi poznać fragment historii, spisanej w tak genialny sposób.
Nie ukrywam, że wkurzały mnie wstawki w języku rosyjskim bądź niemieckim (bo wtedy zupełnie nic nie rozumiałam - co za wstyd).
Tytuł "Inny świat" wziął swą nazwę nie bez powodu, autor chciał ukazać warunki, w jakich żył w latach 1940-1942. W obozie sowieckim panowały warunki nie do pomyślenia, warunki w których nie da się żyć - a jednak oni żyli, oni pracowali, oni rozmawiali, a przede wszystkim walczyli. Więźniowie pracowali ponad normy, Ci którzy pracowali mniej, dostawali mniejsze racje żywnościowe, to niekiedy kończyło się całkowitym wyniszczeniem człowieka, wylądowaniem w Trupiarni i kresem żywotności.
Zesłanie do obozu było wyrokiem, który dla jednych oznaczał całkowity koniec - przyzwyczajali się, stawali się obojętni, dla drugich oznaczał dalszą walkę. Walczyli Ci, którzy mieli nadzieję i wiarę w życie poza obozem. I, jak z historii wynika, niektórym się udało, a innym nie.

"Przekonałem się wielokrotnie, że człowiek jest ludzki w ludzkich warunkach, i uważam za upiorny nonsens naszych czasów próby sądzenia go według uczynków, jakich dopuścił się w warunkach nieludzkich - tak jakby wodę można było mierzyć ogniem, a ziemię piekłem."

Należy przyznać, że Grudziński miał niesamowity talent do pisania. Jego styl mnie fascynuje.
Treść książki,...