Niektórzy uważają ,że nie należy wracać do takich wspomnień ,gdzie pełno cierpienia czyli należy pozostawić przeszłość..?Niektórzy twierdzą ,że to zbyt okrutne ,takie ,że człowiekowi trudno uwierzyć ,że do takich rzeczy dochodziło.Doceniam autorkę a przy tym podziwiam,że zechciała podzielić się ze mną historią swojej rodziny a przez to także tematem Wołynia.I przez formę beletrystyczną nawet bardziej przeżywałam to wszystko ,jakby działo się to obok....Trudno mi w ogóle napisać o swoich odczuciach....Oprócz tej historii czytałam kilka innych (temat Wołyń) oraz oglądałam film "Wołyń". Chciałabym uwierzyć ,że te okrutne mordy to "wymysł" ale niestety nie jest to możliwe.W każdym czytanym czy oglądanym materiale (pokazane przez różne osoby)zgadza się niestety to,że tak było .Jednego dnia zgodnie żyjący sąsiedzi-Ukraińcy,Żydzi,Polacy,Rosjanie...aby w następnym stać się zaciekłym wrogiem,a przy tym -co gorsze- taka "wyobraźnia" jeżeli chodzi o sposoby "zabijania".Jak już nieraz pisałam ,trudno mi to zrozumieć,ba -właściwie nie rozumiem....i nie zrozumiem. A moim zdaniem należy o tym wspominać,a kto ma zbyt "delikatne" uszy lub oczy niech albo nie ogląda (ja w drastycznych scenach na filmie "Wołyń" zamykałam oczy...).Po tej lekturze dotarło do mnie jak taka trauma przechodzi na następne pokolenia.....Tak myślę jak autorka ,że pamiętając także i o takiej historii nie musimy szukać zemsty,ale wierzę ,że czasami trudno się opanować.

Niektórzy uważają ,że nie należy wracać do takich wspomnień ,gdzie pełno cierpienia czyli należy pozostawić przeszłość..?Niektórzy twierdzą ,że to zbyt okrutne ,takie ,że człowiekowi trudno uwierzyć ,że do takich rzeczy dochodziło.Doceniam autorkę a przy tym podziwiam,że zechciała podzielić się ze mną historią swojej rodziny a przez to także tematem Wołynia.I przez formę...