Dwa odrębne reporterskie wątki, które w sposób tragiczny w końcu się przecinają.
Z jednej strony próba ucieczki do Indii grupy wiernych Dalajlamie tybetańskich uchodźców. Na dwa lata przed Igrzyskami w Pekinie budzi to zdwojoną wrogość władz chińskich. Z drugiej zaś przygotowania alpinistów do kolejnego sezonu w najwyższych górach globu...
Jonathan Green świetnie wprowadza do tematu. Wyjaśnia polityczny pat w regionie, zestawiając go z hermetycznym światem himalaistów. Sprawnie opisuje rozgrywające się równolegle perypetie nieświadomych swojego istnienia bohaterów. Historia ma dzięki temu potrzebny klimat, aż do nieuchronnego punktu kulminacyjnego. W ostatniej części ten klimat gdzieś się jednak trochę gubi. Autor skupia się, co oczywiste, na niejednoznacznych reakcjach świadków dramatu i, może nieco manierycznie uderzając w wysokie tony, piętnuje Chiny. Naturalnie takim historiom potrzebny jest rozgłos, ale nie miejmy złudzeń, nagłośnienie tego "incydentu", polityki ChRL względem Tybetu w żaden sposób nie zmieni. Przesadna gloryfikacja niektórych bohaterów reportażu też nie wydaje mi się do końca sprawiedliwa.
I jeszcze ciekawostka: Adventure Consultants, pod której szyldem prowadzona jest tu wyprawa na Czo Oju, to dokładnie ta sama firma, którą w 1996 roku dowodził Rob Hall podczas tragicznych wydarzeń na Evereście. Kilka osób obecnych na kartach książki Krakauera odnajdziemy po dziesięciu latach również w tym reportażu.

Dwa odrębne reporterskie wątki, które w sposób tragiczny w końcu się przecinają.
Z jednej strony próba ucieczki do Indii grupy wiernych Dalajlamie tybetańskich uchodźców. Na dwa lata przed Igrzyskami w Pekinie budzi to zdwojoną wrogość władz chińskich. Z drugiej zaś przygotowania alpinistów do kolejnego sezonu w najwyższych górach globu...
Jonathan Green świetnie wprowadza...