Zbigniew Cybulski (1927-1967) zagrał w ponad 30 filmach, niektórych bardzo dobrych, innych słabych. Nawet grając epizod, przyciągał uwagę – nie tylko okularami i zniewalającym uśmiechem. Być może był to osobisty rys, jaki według wielu reżyserów, nadawał swoim bohaterom. Dla mnie był legendą, choć początkowo nie lubiłam go. Dopiero po obejrzeniu "Pociągu", "Do zobaczenia, do jutra" oraz "Jowity" pojawiło się zainteresowanie słynnym odtwórcą roli Maćka Chełmickiego.

O Cybulskim zawsze sporo się mówiło i pisało, niemniej to książka Doroty Karaś uświadomiła mi, jak bardzo złożoną był postacią. Chłopak z dobrej, kochającej się rodziny, typ przywódcy i organizatora od czasów harcerstwa, młody aktor marzący o nowym, współczesnym sposobie grania, wreszcie prawdziwy gwiazdor, rozpoznawany również za granicą. Ponadto: kompleksy, prywatne strachy, drobne manie, słabość do alkoholu, silna potrzeba bycia kochanym i docenianym, bolesny schyłek kariery. Z książki dowiemy się też wielu mniej znanych faktów: że Cybulski bardzo przyjaźnił się z Bogumiłem Kobielą, że nie znosił kostiumów oraz warszawskiego środowiska filmowego, że był wiecznie zadłużony i zakochany oraz że sam chciał wyreżyserować film. Nie zdążył.

Autorka opisała życiorys Cybulskiego z pasją, jednak to bardziej reportaż biograficzny niż biografia. Widać staranność w doborze i układzie materiałów, całość bardzo dobrze się czyta i przyjemnie ogląda.

https://czytankianki.blogspot.com/2017/03/chopiec-o-zniewalajacym-usmiechu.html

Zbigniew Cybulski (1927-1967) zagrał w ponad 30 filmach, niektórych bardzo dobrych, innych słabych. Nawet grając epizod, przyciągał uwagę – nie tylko okularami i zniewalającym uśmiechem. Być może był to osobisty rys, jaki według wielu reżyserów, nadawał swoim bohaterom. Dla mnie był legendą, choć początkowo nie lubiłam go. Dopiero po obejrzeniu "Pociągu", "Do...