Końcówka listopada zleciała mi na dość ciężkiej literaturze, jakoś tak wyszło, że przyszła mi ochota na trudne tematy, na dreszczyk emocji, na dużą dawkę adrenaliny. To chyba ta ponura pogoda tak na mnie wpływa, i dlatego grudzień również zaczął się kolejną pozycją, która prowadzi nas przez mroczny świat przemocy, agresji, niezrozumienia.

Carrie Parker to zwykła dziewczynka, tak jak inne ośmioletnie dzieci chodzi do szkoły, uwielbia się bawić, marzyć. Choć z czasem to ostatnie przychodzi jej z co raz większym trudem. Kiedyś jej rodzina była pełna i szczęśliwa, miała dwoje kochających rodziców, comiesięczne wypady z ojcem na oranżadę. Niestety wszystko zmieniło się kiedy ktoś zabił jej ojca. Wtedy rządy w domu przejął ojczym, który z czasem co raz bardziej chciał pokazać, kto tu rządzi. Matka też się zmieniła, i wcale nie chce bronić malej Emm przed atakami Richarda. Obie dziewczynki w końcu są u kresu sił psychicznych i wszystko wskazuje, że lada moment może dojść do prawdziwej tragedii.

To moje pierwsze spotkanie z twórczością Elizabeth Flock i muszę przyznać, że nie zwykle udane. Wiele dobrego słyszałam o jej książkach, ale tego się nie spodziewałam. Jestem zaskoczona na maksa. Już od samego początku zostajemy wprowadzeni w brutalny świat dwóch małych dziewczynek, poznajemy ich życie tu i teraz, oraz to jak było kiedyś, kiedy żył ojciec. Jednak nic nie trwa wiecznie, a teraźniejszość zaczyna przytłaczać. Autorka potrafi oddziaływać na emocje i wyobraźnię, były momenty, że miałam ochotę płakać nad losem dziewczynek, że było mi ich strasznie żal. Jednak jak się z czasem okaże, nie wszystko co widzimy, czy słyszymy, jest takie jak w rzeczywistości.

„Emma i ja” to niesamowicie smutna historia, opowiedziana przez małą dziewczynkę. To historia trudnego dzieciństwa, agresji domowej, aż wreszcie choroby. Autorka porusza naprawdę trudny temat i gdy wydaje nam się, że nic nie jest w stanie nas zaskoczyć, to wtedy pada prawdziwa bomba. Autorka wywraca cały świat o trzysta sześćdziesiąt stopni!!! Pewnie długo siedziałam z rozdziawioną buzią, ale dawno żadna książka tak mnie nie zaskoczyła!!

Końcówka listopada zleciała mi na dość ciężkiej literaturze, jakoś tak wyszło, że przyszła mi ochota na trudne tematy, na dreszczyk emocji, na dużą dawkę adrenaliny. To chyba ta ponura pogoda tak na mnie wpływa, i dlatego grudzień również zaczął się kolejną pozycją, która prowadzi nas przez mroczny świat przemocy, agresji, niezrozumienia.

Carrie Parker to zwykła...