Jesteśmy społecznością, która kocha książki

To książka przedstawiająca walkę matki o zdrowie i bezpieczeństwo córki. 18letnia Trina, cierpi na chorobę maniakalno-depresyjną (dzisiaj nazwalibyśmy ją chorobą afektywną dwubiegunową). Matka Triny, Keri jest rozwiedzioną córką alkoholiczki. Książka jest przede wszystkim o Keri, która jako narratorka pokazuje swój świat: pragnienia, tęsknoty, marzenia. Zmaga się z potężnym demonem, nie tylko manią córki ale i odrzuceniem przez matkę, męża. To też opowieść o kiepskiej pozycji Czarnoskórych w Ameryce. Alternatywnych sposobach leczenia, nieprzewidywalności losów. O akceptacji i miłości. W moim odczuciu książka jest technicznie bardzo dobrze napisana. Niestety przesiewając treść przez własne doświadczenia trudno mi wyobrazić sobie prawdziwość tak rozpaczliwej walki matki o córkę. Abstrakcja. Nie znam takich matek, chociaż znam sporo osób, które takiej troski mogłyby doświadczyć. Jestem również zaskoczona jednostronnością w ksiazce: ok, to opowieść z perspektywy matki, ale córka, o którą przecież chodzi jest w niej przedstawiona "sucho", bez głębi. Natomiast sporą wartością jest wplecenie wątku społecznego w kontekście koloru skóry i mechanizmu procedur, systemów, programów pomocy dla osób chorych i ich rodzin. Podsumowujac: polecam, ale nie jakoś żarliwie.