Mam wrażenie, że w ciągu kilku ostatnich lat coraz chętniej, głośniej i bardziej otwarcie mówimy o seksie. Staramy się odczarować pewne rzeczy, przełamać tabu, uświadomić, że seks nie służy tylko prokreacji, a kobieta ma prawo decydować o sobie i swoim ciele. Na polskim rynku wydawniczym pojawiło się kilka ciekawych pozycji, które stanowią w tej dyskusji znaczący i wartościowy głos. Nie mówię tu o szmirowatych powieściach erotycznych, „porno dla mamusiek” czy pseudoporadnikach, lecz o specjalistycznych, merytorycznych i walczących ze stereotypami książkach.

„Seks na wysokich obcasach 2” to kontynuacja pierwszej części sprzed pięciu lat. Alicja Długołęcka, edukatorka psychoseksualna, w rozmowie z Pauliną Reiter, redaktor naczelną „Wysokich Obcasów”, poruszają tematy dotyczące seksualności, emocji, związku ciała z duchem, nie ma dla nich tematu, o którym nie wypada mówić. To bardzo rzeczowa, pozbawiona oceny rozmowa o sprawach, które nas dotyczą, poruszają, zastanawiają, a być może niepokoją i które z jakichś przyczyn powodują niesmak. Długołęcka i Reiter rozprawiają o tym, czy może istnieć seks bez miłości i odwrotnie, czym jest „trzecia brama” i na czym właściwie polega poliamoria, co trzeba zrobić, żeby związek na odległość sprawnie funkcjonował i jak zmienia się nasz związek, gdy pojawia się w nim dziecko. Poza tematami, które dotyczą większości z nas, rozmawiają też o tym, nad czym na co dzień się nie zastanawiamy albo wolimy myśleć, że TO nie istnieje. Chociażby o seksie seniorów. Ile razy słyszeliście, że to jest „fu, wstrętne”, „moi rodzice na pewno tego nie robią”, „jakie to obrzydliwe”?. Tymczasem nie zdajemy sobie sprawy, jak refleksyjne i bogate podejście do seksu mają osoby starsze.

Obie części „Seksu na wysokich obcasach” stanowią dobry punkt wyjścia do publicznej dyskusji o zdrowiu seksualnym, ale mogą też być bodźcem do tego, żeby każdy zweryfikował myślenie o seksualności, swojej i powszechnej. Za tą książką przemawia przede wszystkim jej merytoryczność i profesjonalne podejście do tematu. Odwołania do kultury i sztuki, zwłaszcza kinematografii, oraz świetne ilustracje Agaty „Endo” Nowickiej są kropką nad i.

Karolina Purłan