Gdy zbliża się zagłada i w oczy zagląda śmierć, to każdej żyjącej istocie instynkt podpowiada aby się ratować. Nie jest ważne, czy to będą ludzie czy zwierzęta. Każde z nich zrobi wszystko aby ujść cało zagrożeniu i przeżyć. To samo dotyczy naszych "braci mniejszych" jakimi są dziko żyjące króliki. Ci nasi często sprawiający kłopoty sadownikom milusińscy przyjaciele, potrafią się wykazać ogromną siłą przetrwania a ich gatunek należy do czołówki najlepiej przystosowanych zwierząt świata. Nic więc dziwnego, że w poszukiwaniu ambitnej ale nie pozbawionej przygodowej akcji literatury, natknąłem się na wykopane w ziemi królicze nory. Również nie zdziwiło mnie to, że tak chętnie przystałem do kompanii zbiegłych z zagrożonej wyginięciem królikarni kłapouchów. Razem z nimi wolałem przeżywać przygody o których mógłbym pomarzyć, będąc w ludzkim świecie. I przyznam, że byłem bardzo przejęty tym, co wydarzyło się pewnego lata na Wodnikowym Wzgórzu. Nawet bym nie pomyślał, że trawiaste i jednostajnie wyglądające angielskie wzgórza porośnięte czasami rzadkim lasem, mogą być widownią wypadków które nam, ludziom wydadzą się nieprawdopodobne. Pewnie nikt z Was mi nie uwierzy, że zobaczyłem to, co jest nie do zobaczenia. Że usłyszałem to, co nigdy wcześniej nie zostało opowiedziane. Że poczułem to, czego nikt inny poza królikami nie potrafi wyczuć. Widocznie mam tak dobrego nosa do wspaniałej literatury jak bohaterowie "Wodnikowego wzgórza" do warzywnych smakołyków. Jedno jest pewne, również Was zapraszam do rozwinięcia wszystkich mocy swojej wyobraźni i spojrzenia w głąb świata zwierząt.

Richard Adams stworzył dzieło, które wbrew pozorom nie jest książką dla dzieci. Nie znajdziemy tam wesołych obrazków i samych wzruszeń ze szczęśliwego życia. Natkniemy się za to na krew i ból, na niedolę i zwykłe przypadłości struchlałej z trwogi egzystencji. Bo taki jest żywot zwierząt dla których ucieczka jest jedyną obroną. Jednak "Wodnikowe wzgórze" to coś więcej niż chaotyczne stadka królików żerujących na łące. Adams wykreował dobrze zorganizowaną społeczność z niczym nie różniącą się od ludzi władzą zwierzchnią i systemem zarządzania jednostkami. Częściowo przeniósł do nor oraz na zielone żerowiska ludzkie przywary i problemy, skopiował nasze charaktery a do króliczego instynktu dołączył dar przewidywania zdarzeń. Jednak pomimo tak wielu ludzkich cech, nadal w powieści mamy do czynienia ze zwierzętami a nie z istotami przypominającymi człowieka.

"Wodnikowe wzgórze" jest powieścią przygodową. Aż się w niej roi od zdarzeń, które trzymają czytelnika w ciągłym napięciu. Nieustanne pogonie, ucieczki i walka to stałe elementy akcji. Adams świetnie wykorzystał królicze środowisko do ukazania problemów ludzkiego świata takich jak totalitaryzm i utopia. Przeniósł nasze problemy w inny świat, który na co dzień jest ich pozbawiony. Pisarz świetnie dobrał charaktery czołowych bohaterów. Pod postacią królików ukrył władczy autorytaryzm, przyjazną czułość czy też dar jasnowidztwa. Powieść czytało mi się bardzo dobrze a pod sam koniec wręcz martwiłem się o losy tych, na których mi zależało. Ta interesująca walka dobra ze złem to pasjonująca podróż w głąb naszej fantazji. Każdy z czytających "Wodnikowe wzgórze" może się przekonać, jak łatwo jest zmierzyć się z nieznajomymi dla nas wrażeniami. Króliki Adamsa to nie tylko fizyczny świat zwierząt, to również cały poczet wierzeń w pozaziemskie moce nadprzyrodzone. W bóstwa o władzy podobnej jak u ich ziemskich odpowiedników. Nie ma się czemu dziwić, że ta powieść cieszy się wysokimi notowaniami u osób które ją przeczytały. W końcu nie każdy autor potrafi w tak sugestywny sposób przedstawić świat, nad którym dorosły człowiek chciałby się pochylić.

Gdy zbliża się zagłada i w oczy zagląda śmierć, to każdej żyjącej istocie instynkt podpowiada aby się ratować. Nie jest ważne, czy to będą ludzie czy zwierzęta. Każde z nich zrobi wszystko aby ujść cało zagrożeniu i przeżyć. To samo dotyczy naszych "braci mniejszych" jakimi są dziko żyjące króliki. Ci nasi często sprawiający kłopoty sadownikom milusińscy przyjaciele,...