Znacie to uczucie? Siedzicie w pracy, w szkole, w tramwaju, nawet na piwie z kolegami, ale wszystko to jakieś wyblakłe, przydymione, i nagle interesuje was tyle co nic, bo myślicie już tylko o tym, by dostać się do domu i wrócić do przerwanej wczoraj książki. Są takie pozycje, choć nie ma ich tak znowu wiele. I są takie gry. Chociaż tych jest jeszcze mniej.

O storytellingu w świecie gier, które coraz częściej są postrzegane jak sztuka, nie zaś część popcornowej rozrywki, pisał w tekście „Przeczytaj sobie grę” Bartek Czartoryski. A historia opowiedziana w „The Last of Us” zasługuje na najwyższe laury. Tytuł studia Naughty Dog to gra mojego życia (obie zresztą części, i miejmy nadzieję, że doczekamy się trzeciej). Śmiałem się, wciskałem szyję w ramiona, przechodząc obok klikaczy, a po ostatniej scenie jedynki uroniłem nawet małą łezkę. Cóż, właśnie tak się opowiada historie!

„The Last of Us”, czyli miało być jak zawsze, wyszło jak nigdy

Tym bardziej martwiłem się, gdy HBO zapowiedziało, że bierze się za ekranizację opowieści o Ellie i Joelu. Zwłaszcza że doświadczenie nie dawało żadnych powodów do optymizmu (tak, tak, „Assassin’s Creed” i „Uncharted”, na was patrzę). A wyszło doskonale.

Za nami dopiero połowa pierwszego sezonu „The Last of Us”, a już pojawiły się głosy, że tak dobrej ekranizacji gry jeszcze nie było. Ba!, serial wyrasta na absolutny hit tego roku. Dość powiedzieć, że czwarty odcinek obejrzało 7,5 miliona widzów, a 44-sekundowy zwiastun piątego odcinka w samym serwisie YouTube odtworzono blisko milion razy. Nie dziwi więc, że nazwiska odtwórców głównych ról – Pedra Pascala i Belli Ramsey – nie znikają z nagłówków.

Jakże się cieszę, że napisać możemy o nich i my. Bo jak się okazuje, Pascala śmiało możemy zaliczyć do grona moli książkowych.

Pedro Pascal i książki

W postapokaliptycznym świecie czas na czytanie wygospodarować niełatwo, a i dostęp do literatury jest nieco ograniczony (choć w grze Ellie wyrosła na miłośniczkę komiksów), ale na szczęście w prawdziwym świecie wciąż możemy przebierać w lekturach. Robi to też odtwórca roli Joela, a swoimi książkowymi upodobaniami dzieli się i w wywiadach, i w swoich mediach społecznościowych. 

 

 

 

 

Wyświetl ten post na Instagramie

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Post udostępniony przez Pedro Pascal he/him (@pascalispunk)

 

 

 

 

Wyświetl ten post na Instagramie

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Post udostępniony przez Pedro Pascal he/him (@pascalispunk)

Przed blisko dziesięcioma laty Pedro Pascal przyznał, że jedną z najwspanialszych lektur, jakie kiedykolwiek przeczytał, była „Zbrodnia i kara” Dostojewskiego. I od razu dodał: „Wiem, że brzmi to górnolotnie, ale szczerze mówiąc, była to dla mnie lektura, która wciągnęła mnie bez reszty”.

Jako lekturę, którą pamięta z dzieciństwa, wskazał z kolei „Wodnikowe Wzgórze” Richarda Adamsa. „Kocham też »Sto lat samotności« Gabriela Garcii Marqueza. Uwielbiam »Jane Eyre« i wszystko, co jest autorstwa J.D. Salingera, uwielbiam czytać”, podsumował serialowy Joel.

Wśród książek, które podbiły serce aktora, znajdziemy „Franny i Zooey” wspomnianego Salingera, „Nie oglądaj się teraz” Daphne du Maurier, prozę Jamesa Baldwina czy Toni Morrison. A także kilka hiszpańskojęzycznych pozycji, w tym autorstwa nieznanego u nas Sebastiano Mauriego.

 

 

 

 

Wyświetl ten post na Instagramie

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Post udostępniony przez Pedro Pascal he/him (@pascalispunk)

 

 

 

 

Wyświetl ten post na Instagramie

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Post udostępniony przez Pedro Pascal he/him (@pascalispunk)

 

 

 

 

Wyświetl ten post na Instagramie

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Post udostępniony przez Pedro Pascal he/him (@pascalispunk)

No i jak go nie lubić? A jeśli jeszcze nie pokochaliście Pedra Pascala, popatrzcie tylko na to zdjęcie.

 

 

 

 

Wyświetl ten post na Instagramie

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Post udostępniony przez Pedro Pascal he/him (@pascalispunk)

źródło: lithub, Instagram, Reddit