Pewnie nie zdziwi Was to, że drugi tom dla mnie jest pierwszym spotkaniem z cyklem o Aleksandrze Wilk. Tak się znów złożyło, że "Niebezpieczna gra", jako pierwsza trafiła w moje ręce. Nieznajomość poprzedniej części nie stanowiła jednak dla mnie problemu przy czytaniu, dlatego dosyć szybko wdrożyłam się w lekturę. Spokojnie można się połapać w fabule i domyślić, czego dotyczyła "Gra pozorów". Bardzo się cieszę, że sięgnęłam po tą książkę pomimo mojego braku. Jestem pewna, że niezwykłym doświadczeniem będzie czytanie wstecz o losach psycholożki z Poznania.


Aleksandra Wilk trafia do Łodzi - miasta, w którym przed laty szukała schronienia uciekając przed własnymi rodzicami. To właśnie wydarzenia burzliwej młodości sprawiają, że kobieta po raz kolejny ląduje w miejscach, o których wolałaby zapomnieć. Przeszłość wraca do niej wraz z telefonem przyjaciela, który prosi ją o pomoc przy jego aktualnym pacjencie. Nieprzemyślane, niedojrzałe decyzje za młodu niczym piętno, którego nie sposób się pozbyć znów pakują ją w kłopoty. Mężczyzna z wypadku twierdzi, że ją zna i że musi ją chronić. Przed czym? Przed kim? W jaką grę z nią pogrywa? Czy naprawdę grozi jej jakieś niebezpieczeństwo? Choć się broniła, nie ma wyjścia i musi mu pomóc zwalczyć amnezję i rozwiać zasiane przez niego wątpliwości.


Książka Joanny Opiat-Bojarskiej pochłania kompletnie i po prostu nie sposób jej odłożyć póki się nie pozna zakończenia. Dobrze skrojona fabuła i pełna niespodzianek akcja tocząca się na przestrzeni kilku dni sprawia, że czytanie jej staje się przyjemnością a nie - nużącą torturą. Autorka daje nam niezłą dawkę wiedzy na każdy z liźniętych w tej historii tematów tj. amnezji, skłotu, sztuki, biżuterii, śledztwa, czy domu aukcyjnego. Niesamowicie to wszystko wplotła w fabułę i uczyniła tą powieść wciągającą, ciekawą na każdym kroku.


Nie sposób też przejść bez słowa nad wykorzystaniem motywu owadów w tej lekturze. Teraz ważki dosłownie mnie prześladują! Ale są równie piękne niczym ta broszka z okładki, która nie bez powodu się też na niej znalazła. To rzecz bardzo znacząca i kluczowa w tej historii. Można wręcz powiedzieć, że spaja ją do kupy. Nie pomyślałabym, że motyw owadziej biżuterii może nadać takiego tajemniczego klimatu… a nadał i to jak! Można dosłownie poczuć ten elitarny nastrój, przepełniony bogactwem, i wyrafinowaniem typowym dla nadętych kolekcjonerów dzieł sztuki.

Świetne retrospekcje wydarzeń z przeszłości to kolejna zaleta, którym jak widzicie nie ma końca. Podobał mi się ten zabieg, bo ułatwił mi czytanie tego tomu bez znajomości poprzedniego. Sami pojawiający się bohaterowie także nie dają zasnąć spokojnie i przyczyniają się do zarwania nocy. Przynajmniej mnie pochłonęli bez reszty wciągając w "Niebezpieczną grę". Mam nadzieję, że to jeszcze nie koniec losów Olki, bo bardzo ją polubiłam.

Polecam "Niebezpieczną grę" wszystkim bez wyjątku, bo to naprawdę przyjemna, ciekawa i wciągająca lektura. Na wieczór idealna!

Pewnie nie zdziwi Was to, że drugi tom dla mnie jest pierwszym spotkaniem z cyklem o Aleksandrze Wilk. Tak się znów złożyło, że "Niebezpieczna gra", jako pierwsza trafiła w moje ręce. Nieznajomość poprzedniej części nie stanowiła jednak dla mnie problemu przy czytaniu, dlatego dosyć szybko wdrożyłam się w lekturę. Spokojnie można się połapać w fabule i domyślić, czego...