Polecam całą serie każdemu kto kocha archeologię i odrobine cynizmu :)

Polecam całą serie każdemu kto kocha archeologię i odrobine cynizmu :)

Wykład profesora Ybla w szkole bezcenny

Wykład profesora Ybla w szkole bezcenny

Mroczny thriller Marty Guzowskiej z fabułą, która zdecydowanie nadawałaby się do serialu “Kości”. Małe miasteczka mają to do siebie, że zazwyczaj to one są centrum niewyobrażalnych dla ludzi historii.
Dawno nie czytałam polskich kryminałów, dlatego “Czarne światło” jest lekką odmianą na tym bookstagramie. Marta Guzowska opisała naprawdę dobrze całą historię.
Jeśli chodzi o bohaterów - Mario Ybl (czytajcie jego nazwisko tak, jak chcecie) zaskoczył mnie swoją cynicznością i poziomem sarkazmu (uwierzcie mi na słowo, że ten facet nie potrafi powstrzymać się od złośliwych komentarzy). Dosłownie wszędzie zauważa głupotę ludzi, czego również nie jest w stanie nie oceniać. Adam - współpracownik antropologa - jest osobą zapatrzoną w swoją pracę i zdecydowanie człowiekiem naiwnym. Dziewczyna profesora (choć każdy nazywa go jego narzeczoną) - Pola, ma w sobie więcej cierpliwości niż przedszkolanki, naprawdę. Codziennie znosi postękiwania mężczyzny, zajmuje się jego terapią. Przez większość książki dosłownie zastanawiałam się czemu ona nie rzuciła Mario i nie wyjechała.
Skoro opisywanie głównych bohaterów mam już za sobą (nie wysilę się, by wspomnieć o Rudej, Maurycym i całej reszcie, bo popsułabym Wam największą zabawę) to może warto teraz zająć się okładką. Cóż, jest ona na pewno nietuzinkowa - buszuję w książkach od dawna, a z taką jeszcze się nie spotkałam. Można więc powiedzieć, że Paweł Panczakiewicz wykonał porządną grafikę.
Teraz nie pozostaje mi nic innego, jak zaprosić Was do tej książki Marty Guzowskiej. “Czarne światło” zdecydowanie jest dobrym kryminałem wartym uwagi i powinien zachwycić fanów tego gatunku.

Mroczny thriller Marty Guzowskiej z fabułą, która zdecydowanie nadawałaby się do serialu “Kości”. Małe miasteczka mają to do siebie, że zazwyczaj to one są centrum niewyobrażalnych dla ludzi historii.
Dawno nie czytałam polskich kryminałów, dlatego “Czarne światło” jest lekką odmianą na tym bookstagramie. Marta Guzowska opisała naprawdę dobrze całą historię.
Jeśli chodzi o...

.

.

ksiazke mozna skrocic o polowe po przeczytaniu calego cyklu totalny przesyt glownym bohaterem

ksiazke mozna skrocic o polowe po przeczytaniu calego cyklu totalny przesyt glownym bohaterem

Pomimo entuzjastycznych recenzji twórczość pani Marty Guzowskiej nie przekonuje mnie. Przeczytałem 4 książki z 3 cyklów (Simona Brenner, Tom Mara i Mario Ybl) i "Czarne światło" jest chyba najsłabsza z nich. Owszem, co chwila skrzy się jakiś dowcip na temat małego miasteczka (podwarszawskiego) i jego mieszkańców, ale ich nagromadzenie po jakimś czasie męczy. Bohater miota się w tę i we w tę a i tak wynik działań jest nie po jego myśli.

Pomimo entuzjastycznych recenzji twórczość pani Marty Guzowskiej nie przekonuje mnie. Przeczytałem 4 książki z 3 cyklów (Simona Brenner, Tom Mara i Mario Ybl) i "Czarne światło" jest chyba najsłabsza z nich. Owszem, co chwila skrzy się jakiś dowcip na temat małego miasteczka (podwarszawskiego) i jego mieszkańców, ale ich nagromadzenie po jakimś czasie męczy. Bohater miota...

Wątek kradzieży szkieletów i morderstwa. Bardzo dobrze się czyta.

Wątek kradzieży szkieletów i morderstwa. Bardzo dobrze się czyta.

Czarne Światło psuje sam bohater - Mario Yebl,niby znany profesor od kości a tu mamy typowego pijaka .Ale do rzeczy - zaginął Maurycy .Do Mario zagaduje dziewczyna zaginionego Ruda.Razem go szukają ale Mario woli się napić ,przeklinać,rzygać.Mało w tym zgrozy ,raczej jest to śmieszne,a zwłaszcza jego poranne wstawanie ,. Bez szału,.

Czarne Światło psuje sam bohater - Mario Yebl,niby znany profesor od kości a tu mamy typowego pijaka .Ale do rzeczy - zaginął Maurycy .Do Mario zagaduje dziewczyna zaginionego Ruda.Razem go szukają ale Mario woli się napić ,przeklinać,rzygać.Mało w tym zgrozy ,raczej jest to śmieszne,a zwłaszcza jego poranne wstawanie ,. Bez szału,.

Zaczęło się nieźle - wydawało się, że pomysł będzie bardziej zwyczajny (ktoś kradnie zwłoki ze zwykłego cmentarza),a fabuła przez to sensowniejsza. Miałam też nadzieję, że po dwóch tomach autorka się opamięta i zrobi z Mario Ybla postać, która 1) choćby śladowo da się lubić, 2) posiada choćby ślad prawdopodobieństwa. Niestety, nie. Mario nadal powinien nie żyć, a już na pewno nie powinien być zdolny do logicznego myślenia. To plus rozwiązanie fabuły dość z kosmosu sprawiło, że po całkiem przyjemnym doświadczeniu z tomem pierwszym i irytującym z drugim - trzecia odsłona kryminałów z tym bohaterem będzie chyba w moim czytelniczym życiorysie ostatnia. Jedno na plus - Guzowską, w przeciwieństwie do np. Bondy, nieźle się czyta w sensie językowym i stylistycznym, co nie jest wcale nieistotne.

Zaczęło się nieźle - wydawało się, że pomysł będzie bardziej zwyczajny (ktoś kradnie zwłoki ze zwykłego cmentarza),a fabuła przez to sensowniejsza. Miałam też nadzieję, że po dwóch tomach autorka się opamięta i zrobi z Mario Ybla postać, która 1) choćby śladowo da się lubić, 2) posiada choćby ślad prawdopodobieństwa. Niestety, nie. Mario nadal powinien nie żyć, a już na...

Ciekawa książka. Fabuła przemyślana do najmniejszego szczegółu. Chociaż końcówka mnie zaskoczyła, jak dla mnie nieskończona.
Coraz bardziej się przekonuje do polskich pisarzy. Dorównuja zagranicznym, a nawet i są lepsi od niektórych bardzo znanych. Książka była dobra. Polecam.

Ciekawa książka. Fabuła przemyślana do najmniejszego szczegółu. Chociaż końcówka mnie zaskoczyła, jak dla mnie nieskończona.
Coraz bardziej się przekonuje do polskich pisarzy. Dorównuja zagranicznym, a nawet i są lepsi od niektórych bardzo znanych. Książka była dobra. Polecam.