Jak dla mnie - zbyt mocno filozoficzna. Chociaż pomysł świetny.

Jak dla mnie - zbyt mocno filozoficzna. Chociaż pomysł świetny.

Pomysl na poczatku wydaje sie ciekawy, lecz pozniej tak jakby autor stracil natchnienie oraz zaczal mieszac we soba wiele watkow, postaci co doprowadzilo do slabego zakonczenia i tak naprawde bez zadnych wnioskow.

Pomysl na poczatku wydaje sie ciekawy, lecz pozniej tak jakby autor stracil natchnienie oraz zaczal mieszac we soba wiele watkow, postaci co doprowadzilo do slabego zakonczenia i tak naprawde bez zadnych wnioskow.

Książka trudna do ocenienia jednoznacznie. Z jednej strony ciekawy pomysł, z którym wcześniej nigdzie się nie spotkałem w literaturze SF, fajny klimat i wielu bohaterów, z drugiej strony odnoszę wrażenie, że autor na początku "zapalił" się do pisania, zaczął się rozkręcać i w pewnym momencie zorientował się, że nie da rady, że złapał za dużo srok za ogon i trzeba kończyć wątki. Za szybko.

Książka trudna do ocenienia jednoznacznie. Z jednej strony ciekawy pomysł, z którym wcześniej nigdzie się nie spotkałem w literaturze SF, fajny klimat i wielu bohaterów, z drugiej strony odnoszę wrażenie, że autor na początku "zapalił" się do pisania, zaczął się rozkręcać i w pewnym momencie zorientował się, że nie da rady, że złapał za dużo srok za ogon i trzeba kończyć...

Nie jest to na pewno Patrol czy Fałszywe Lustra, ale nadal Łukjanienko. Może nie w najwyższej formie, ale jednak.

Nie jest to na pewno Patrol czy Fałszywe Lustra, ale nadal Łukjanienko. Może nie w najwyższej formie, ale jednak.

Jesienne wizyty Siergieja Łukjanienki są osadzoną we “współczesnej” Moskwie bajką o walce Siły, Władzy, Nauki, Rozwoju, Sztuki i Miłości. Walce w której ma zostać wyłoniony nowy mentor ludzkości na następne dziesięciolecia. Bajką trudną i wymagającą chwili zastanowienia. Można by to nazwać, inteligentnym S-F. Zgodnie z tytułem, cała książka jest mroczna, deszczowa, słowem jesienna. Nie znajdziemy w niej czystego podziału na dobro i zło jak w patrolach, ani też tryumfu jednego bohatera, jak w space-operach.



Nie jest to lektura lekka, jak np. “Brudnopis” czy seria patroli. Do bohaterów książki pewnego jesiennego wieczoru zawitają ich sobowtóry. Osoby nie potrafiące jednoznacznie powiedzieć skąd pochodzą. Znają jedynie swój cel – wyeliminować konkurentów, by to właśnie ich idee przyświecały dalszym losom naszej planety. Wszystkie chwyty dozwolone. Można zawrzeć z kimś alians. Można nawet wyeliminować swój “pierwowzór”. Byle by zwyciężyć.

Jak dla mnie – trójka z plusem. Nie da się nad tą książką usiąść w pociągu w środku lata. Potrzebny jest wygodny fotel, grzane wino/miód/piwo, deszcz za oknem i październik. Ja niestety na taką lekturę nie mam czasu i ciężko było mi się przedostać na koniec książki. Nie oznacza to że nie wrócę do tej książki na nowo, za parę miesięcy. Być może wtedy ocena jaką dostanie się poprawi.

Jesienne wizyty Siergieja Łukjanienki są osadzoną we “współczesnej” Moskwie bajką o walce Siły, Władzy, Nauki, Rozwoju, Sztuki i Miłości. Walce w której ma zostać wyłoniony nowy mentor ludzkości na następne dziesięciolecia. Bajką trudną i wymagającą chwili zastanowienia. Można by to nazwać, inteligentnym S-F. Zgodnie z tytułem, cała książka jest mroczna, deszczowa, słowem...

Jak lubię Łukianienkę, tak ta książka jest przenudna. Najgorsza z tych, które dotychczas przeczytałam. Strasznie zawiła, bez akcji, rozwlekła. Zazwyczaj ogarniam kto i co, ale w tej książce sobie to odpuściłam. I innym też to polecam. Szkoda czasu.

Jak lubię Łukianienkę, tak ta książka jest przenudna. Najgorsza z tych, które dotychczas przeczytałam. Strasznie zawiła, bez akcji, rozwlekła. Zazwyczaj ogarniam kto i co, ale w tej książce sobie to odpuściłam. I innym też to polecam. Szkoda czasu.

Ciężkostrawna i przydługawa. Niektóre rozkminki bohaterów to filozofowanie na poziomie dwóch panów z denaturatem pod kioskiem. Zdecydowanie najsłabszy Łukjanienko jakiego czytałem.

Ciężkostrawna i przydługawa. Niektóre rozkminki bohaterów to filozofowanie na poziomie dwóch panów z denaturatem pod kioskiem. Zdecydowanie najsłabszy Łukjanienko jakiego czytałem.

dodac

dodac