Jak wielu innych, oczarowała mnie inna z książek duety Diaczenków - https://lubimyczytac.pl/ksiazka/4282/vita-nostra.

Waran jest książką zupełnie inną. Choć jest oryginalna, inna niż sztampowe fantasy z elfami, to jednak czegoś w niej zabrakło. Mam wrażenie, że to bardziej seria opowiadań połączonych wspólnym bohaterem i jego dziejami. Nie do końca wiadomo jaką historię ta książka opowiada.

Słuchane w audiobooku, nie wiem czy ta sama wada tyczy się książki, ale... bardzo chaotyczne przeskoki w miejscach i w czasach. Kilkakrotnie trudno było zrozumieć co się dzieje, gdy nagle padała informacja, że wydarzenia dzieją się już miesiące czy lata później.

Jak wielu innych, oczarowała mnie inna z książek duety Diaczenków - https://lubimyczytac.pl/ksiazka/4282/vita-nostra.

Waran jest książką zupełnie inną. Choć jest oryginalna, inna niż sztampowe fantasy z elfami, to jednak czegoś w niej zabrakło. Mam wrażenie, że to bardziej seria opowiadań połączonych wspólnym bohaterem i jego dziejami. Nie do końca wiadomo jaką historię...

Raczej rozczarowanie acz bardzo subiektywne. Z jednej strony, historia jest dość zajmująca. Napisana zupełnie przyzwoitym językiem, prócz warstwy przygodowej, mamy też pewne komentarze i odniesienia (dość powierzchowne, co nie znaczy, że głupie) na temat człowieczeństwa, sensu istnienia, wyborów i ambicji życiowych, itp. Z drugiej, to po prostu dziewiętnastowieczna powieść oparta na jakiejś wersji baśni o głupim Jasiu, który tak całkiem głupi nie jest i dzięki przymiotom ducha i sile charakteru do czegoś tam dochodzi. Powieściowe Imperium, jota w jotę przypomina Imperium carskiej Rosji. Fantastyka w tym wszystkim jest całkowicie pretekstowa i kompletnie do niczego niepotrzebna. Summa summarum dostajemy dość przeciętną, mocno pozytywistyczną, umoralniającą opowiastkę z baśniowymi akcentami.

Biorąc pod uwagę, że warsztatowo rzecz jest w porządku i sama opowieść może wciągnąć, Waran z pewnością znajdzie odbiorców, którym dostarczy znacznie więcej przyjemności niż mi.

Odsłuchałem w przyzwoitej interpretacji Bartosza Głogowskiego.

Można, ale w sumie po co?
5/10

Raczej rozczarowanie acz bardzo subiektywne. Z jednej strony, historia jest dość zajmująca. Napisana zupełnie przyzwoitym językiem, prócz warstwy przygodowej, mamy też pewne komentarze i odniesienia (dość powierzchowne, co nie znaczy, że głupie) na temat człowieczeństwa, sensu istnienia, wyborów i ambicji życiowych, itp. Z drugiej, to po prostu dziewiętnastowieczna powieść...

Lektura "Warana" nastrojem przypominała mi "Czarnoksiężnika z Archipelagu" Ursuli Le Guin, czym na pewno nikogo nie zdziwię zważywszy na fakt, że podobne porównanie znajdziecie na okładce książki. Towarzyszymy głównemu bohaterowi w jego podróżach, obserwujemy, jak dojrzewa, zakochuje się, uniezależnia się od rodziny, nabiera ogłady. Kibicujemy mu i trzymamy za niego kciuki, kiedy kolejny raz - niemal mimochodem - pakuje się w kolejne tarapaty.

Jednocześnie, im bliżej końca powieści, tym wydźwięk lektury robi się coraz bardziej gorzki. Upływ czasu zmienia bowiem wszystko i wszystkich, a w szczególności rodzinę i przyjaciół, którzy kiedyś byli nam tak bliscy. Cytując fragment książki, "Czas to najstraszniejsza rzecz na świecie (...) Nie możemy z nim zawrzeć pokoju. Nie da się znaleźć nań lekarstwa. Ani zawrócić go wstecz. Czas jest ostatecznym mrokiem, i jeżeli ktoś w nim coś utracił - wspomnienie, szczęśliwy dzień albo kochaną osobę... nic i nigdy mu ich nie przywróci."

O czym jest "Waran", spytacie. To słodko-gorzka powieść o poznawaniu świata i samego siebie, o szukaniu własnej drogi i gonieniu za niedoścignionym, ale nade wszystko, to historia o przemijaniu.

Lektura "Warana" nastrojem przypominała mi "Czarnoksiężnika z Archipelagu" Ursuli Le Guin, czym na pewno nikogo nie zdziwię zważywszy na fakt, że podobne porównanie znajdziecie na okładce książki. Towarzyszymy głównemu bohaterowi w jego podróżach, obserwujemy, jak dojrzewa, zakochuje się, uniezależnia się od rodziny, nabiera ogłady. Kibicujemy mu i trzymamy za niego kciuki,...

Ach ten wkurzający nawyk czytania książek do końca. Opiszę swoje wrażenia tym "wierszykiem":

Waran, waran,
kto przeczytał, ten baran.

Ach ten wkurzający nawyk czytania książek do końca. Opiszę swoje wrażenia tym "wierszykiem":

Waran, waran,
kto przeczytał, ten baran.

Sięgając po książki tego duetu zawsze spodziewam się wiele i nidgy się nie zawiodłam. Tak jest i tym razem. Książka jest urzekająca. Mimo wrażenia, że są luki fabularne to czytając uważnie zostają one wypełnione, tak jak zamyka się tafla wody nad przedmitoe, który do niej wpadł. To cudowna baśń o poszukiwaniu tego, czego nie można dogonić oraz bplesnym odkrywaniu upływu czasu. Bohaterowie nie zmieniają się tutaj radykalnie, nie ma podziału na złe i dobre, w zasadzie istnieją ludzie i magowie, góreni i podedniacy. Tak mogłoby się wydawać.
Polecam książkę osobą, dla których nie liczy się prosta, jasna fabuła, napakowani bohaterzy i wartka akcja.

Sięgając po książki tego duetu zawsze spodziewam się wiele i nidgy się nie zawiodłam. Tak jest i tym razem. Książka jest urzekająca. Mimo wrażenia, że są luki fabularne to czytając uważnie zostają one wypełnione, tak jak zamyka się tafla wody nad przedmitoe, który do niej wpadł. To cudowna baśń o poszukiwaniu tego, czego nie można dogonić oraz bplesnym odkrywaniu upływu...

Mimo najszczerszych chęci nie mogę dać dobrej noty. Powieść ciągnie się niemiłosiernie, nie wciąga, brak jej magnetyzmu, chociaż początek bardzo obiecujący. W połowie dałam za wygraną i raczej po nią nie sięgnę.

Mimo najszczerszych chęci nie mogę dać dobrej noty. Powieść ciągnie się niemiłosiernie, nie wciąga, brak jej magnetyzmu, chociaż początek bardzo obiecujący. W połowie dałam za wygraną i raczej po nią nie sięgnę.

Albumowe ułożenie scen, ogromne przeskoki czasowe, a wszystko to podlane sosem scenerii rodem z klasycznej fantasy. Pokładałam wielkie nadzieje w związku z kolejną książką Diaczenków - i nie zawiodłam się.

Albumowe ułożenie scen, ogromne przeskoki czasowe, a wszystko to podlane sosem scenerii rodem z klasycznej fantasy. Pokładałam wielkie nadzieje w związku z kolejną książką Diaczenków - i nie zawiodłam się.

Wspaniała, przepiękna książka o miłości, tęsknocie, pogoni za marzeniami, przygodzie i bólu. Przeczytałam z ogromną przyjemnością i szczerym wzruszeniem. Polecam miłośnikom fantastyki i nie tylko...

Wspaniała, przepiękna książka o miłości, tęsknocie, pogoni za marzeniami, przygodzie i bólu. Przeczytałam z ogromną przyjemnością i szczerym wzruszeniem. Polecam miłośnikom fantastyki i nie tylko...

Od zera do legendy, bezwiednie, nieswiadomie.

Od zera do legendy, bezwiednie, nieswiadomie.

Książka dobrze napisana. Dobrze się słuchało na audiobooku. Miejscami bardzo ciekawa. Całość historii bardzo smutna i dla mnie nielogiczna i chaotyczna.

Książka dobrze napisana. Dobrze się słuchało na audiobooku. Miejscami bardzo ciekawa. Całość historii bardzo smutna i dla mnie nielogiczna i chaotyczna.