"Brama Niebiańskiego Spokoju" tytułowa brama znajduje się w Pekinie. I jakoś skojarzyło mi się, że niebiańska właśnie dlatego, że doszło tam do masakry na studentach. Krew na Niebiańskim Placu. Może tam właśnie trafiła połowa ludzi, którzy tam zginęli do "nieba"bo czy zginęli słusznie? Opozycjonistka Ayamei można by rzec cudem uniknęła śmierci, ale to jej będzie poszukiwało jako największej zbrodniarki całe maoistowskie wojsko, które na czele z żołnierzem Zhao ją poszukuje. Jak się zakończy ta historia? Trzeba przeczytać książkę, ale mam wrażenie, że Ayamei nic się nie stało ponieważ żołnierz wiedział, że na niej będzie to ciążyć do końca życia i będzie żyła w miejscu odludnionym. Ja miłości tam jakoś nie zobaczyłam ... tylko dlatego, że jej listy czytał? Właśnie w tych listach była miłość szkolna, ale prawdziwa Ayamei do Mina ... Polecam książkę. Krótka, ale treść jest bardzo fajna.

"Brama Niebiańskiego Spokoju" tytułowa brama znajduje się w Pekinie. I jakoś skojarzyło mi się, że niebiańska właśnie dlatego, że doszło tam do masakry na studentach. Krew na Niebiańskim Placu. Może tam właśnie trafiła połowa ludzi, którzy tam zginęli do "nieba"bo czy zginęli słusznie? Opozycjonistka Ayamei można by rzec cudem uniknęła śmierci, ale to jej będzie poszukiwało...

Dla nas, Polaków rok 1989 to rok zwycięstwa opozycji, umowa okrągłego stołu, upadek komunizmu, początek głębokich zmian ustrojowych. W tym czasie w Chinach niemal na oczach całego świata doszło do masakry protestujących na placu Tian'anmen studentów. Wg. danych pochodzących z WikiLeaks masakra miała miejsce na moście Muxidi w kierunku placu Tian'anmen. Tłem powieści "Brama niebiańskiego spokoju", są owe wydarzenia. Ale autorka nie skupia się na nich tylko próbuje pokazać nam rozmaite ludzkie postawy, psychikę bohaterów, ich emocje i odczucia, łącząc losy głównej bohaterki ze starą legendą o duchu gór. Pokazuje też, że nie zawsze w trudnych sytuacjach możemy liczyć na rodzinę, że często pomoc spotyka nas z najbardziej nieoczekiwanego źródła. Opowiada nam też o sile przyjaźni i miłości. To bardzo treściwa choć krótka opowieść. Gorąco polecam.

Dla nas, Polaków rok 1989 to rok zwycięstwa opozycji, umowa okrągłego stołu, upadek komunizmu, początek głębokich zmian ustrojowych. W tym czasie w Chinach niemal na oczach całego świata doszło do masakry protestujących na placu Tian'anmen studentów. Wg. danych pochodzących z WikiLeaks masakra miała miejsce na moście Muxidi w kierunku placu Tian'anmen. Tłem powieści...

Akcja rozpoczyna się od masakry studentów na placu Tiananmen w Pekinie i przenosi w góry na chińskiej prowincji. Książka napisana jest o tyle dziwnie, że miejscami narracja przypomina suchy reportaż, jakby czytało się artykuł z gazety - w ten sposób przedstawiane są postaci, a także wydarzenia, które rozegrały się w Pekinie. Następnie autorka wplata w fabułę dziennik głównej bohaterki - miejscami bardzo liryczny, o wiele bardziej rozbudowany, jeśli chodzi o obrazowanie... Wreszcie, gdy bohaterowie trafiają w góry, ton narracji też się nieco zmienia... Zakończenie jest dla mnie wielce zagadkowe. Zresztą, podczas lektury cały czas czuć, że powieść pisała osoba, związana z inną kulturą i mentalnością.

Akcja rozpoczyna się od masakry studentów na placu Tiananmen w Pekinie i przenosi w góry na chińskiej prowincji. Książka napisana jest o tyle dziwnie, że miejscami narracja przypomina suchy reportaż, jakby czytało się artykuł z gazety - w ten sposób przedstawiane są postaci, a także wydarzenia, które rozegrały się w Pekinie. Następnie autorka wplata w fabułę dziennik...

Niebiańska Brama


W nocie wydawniczej znajdziemy informację, że książka opowiada o wydarzeniach tuż po masakrze na placu Tian’anmen, o miłości między młodą opozycjonistką Aymei i śledzącym ją żołnierzem Zhao.
Myślę, że jest to zbyt duże uproszczenie. Ta krótka forma, niemal opowiadanie, jest bardziej przypowieścią i legendą niż próbą opisania rzeczywistości. Stanowi formę alegorii tak zróżnicowanego kraju, jakim są Chiny.

Aymei i jej rodzina symbolizuje nie tylko burżuazję, z którą walczy maoistowski reżim, ale i całą, wielowiekową kulturę, sztukę i wiedzę Chin. Pochodzący z biednej wiejskiej rodziny Zhao, początkowo niepiśmienny, oddany ślepo komunistycznej sprawie robi karierę, a tym samym kształci się i niepostrzeżenie zmienia światopogląd.
Myślę, że nie chodzi tu o jedną przywódczynię studenckich zamieszek i jednego prostego chłopaka. Chodzi o zderzenie dwóch światów, systemów, dwóch filozofii, dwóch spojrzeń na politykę i to, co w wyniku tego zderzenia powstało. Bo czyż możemy obecne Chiny zaliczyć do któregoś z tych dwóch, walczących ze sobą pierwotnie obozów?

Opowieść z czasem staje się coraz bardziej baśniowa, symboliczna, odwołuje się do prastarych wierzeń, w których dominuje kapryśny i niepokonany duch gór w postaci pięknej, chińskiej kobiety. Nowe porządki miały ambicje wyplenić wiarę w bogów, wszelki zabobon i magię, ale czy im się to udało?

Kim jest bogini o długich, czarnych włosach i migdałowych oczach, która opiera stopę na grzbiecie pokonanego lamparta w geście zwycięstwa? Czy to Xi Wang Mu, Królowa Matka Zachodu, czuwająca u progu krainy śmierci? Kogo zobaczył Zhao w kobiecie w ognistej sukni, z długim jedwabnym trenem?

I jeszcze kilka słów o tytułowej Bramie Niebiańskiego Spokoju, symbolu Chin od 1417 roku. Miewała nazwę Bramy Wspierającej Niebo i w okresie cesarstwa odgrywała rolę łącznika między Zakazanym Miastem a światem zewnętrznym. 1 października 1949 roku, z tarasu na szczycie tejże bramy, Mao Zedong ogłosił powstanie Chińskiej Republiki Ludowej. Ku Niebiańskiej Bramie, na szczycie góry, ruszyła Ayamei po ostatniej modlitwie do posągu bogini.

Czy życie obdarte z magii, jak chcieli przedstawiciele maoistowskiego reżimu, ma smak?
Czy jest możliwe, aby wszelką magię wyplenić i żyć bez niej?
Opowieść Shan Sy stara się znaleźć odpowiedź na to pytanie.

Niebiańska Brama


W nocie wydawniczej znajdziemy informację, że książka opowiada o wydarzeniach tuż po masakrze na placu Tian’anmen, o miłości między młodą opozycjonistką Aymei i śledzącym ją żołnierzem Zhao.
Myślę, że jest to zbyt duże uproszczenie. Ta krótka forma, niemal opowiadanie, jest bardziej przypowieścią i legendą niż próbą opisania rzeczywistości. Stanowi formę...

42 / 2014

42 / 2014

"Brama Niebiańskiego Spokoju" to historia umieszczona w czasach komunistycznych rządów w Chinach, już po śmierci Mao, podczas buntów studentów i ulicznych zamieszek. Ayamei jest jedną z przywódców grup strajkujących studentów, która cudem unika śmierci podczas jednej z zamieszek. Na swojej drodze poznaje wiele osób, które starają się ją chronić. Zhao jest żołnierzem wyznaczonym do odnalezienia uciekinierki. Z czasem, czytając wpisy z dziennika dziewczyny odkrywa jej całkiem inną twarz...

Jest to piękna historia, pełna smutku, strachu i nadziei na lepsze życie, na lepszy świat. Jest to też historia o rodzącej się po cichu miłości, która jest silniejsza niż rozkazy, niż wojna...
Łatwo jest się wczuć w klimat powieści- rozumieć targane bohaterami emocje. Piękne i ciekawe miejsca pokazują nam całkiem inne Chiny- pełne piękna, dziewicze, gdzie ludzie mieszkają w maleńkich chatkach z drewna i żyją z tego, co sami wytworzą- z darów natury.

Powieść ma w sobie magię, którą odkrywa się stopniowo, strona po stronie.
Muszę jednak przyznać, że troszeczkę rozczarował mnie koniec- zbyt szybko się skończyła, a te 121 stron zaostrzyły apetyt na coś więcej...

Mimo to, polecam!
Moja ocena: 4+

{http://anty---materia.blogspot.com/2011/08/brama-niebianskiego-spokoju-shan-sa.html}

"Brama Niebiańskiego Spokoju" to historia umieszczona w czasach komunistycznych rządów w Chinach, już po śmierci Mao, podczas buntów studentów i ulicznych zamieszek. Ayamei jest jedną z przywódców grup strajkujących studentów, która cudem unika śmierci podczas jednej z zamieszek. Na swojej drodze poznaje wiele osób, które starają się ją chronić. Zhao jest żołnierzem...

„Brama Niebiańskiego Spokoju” opowiada o wydarzeniach tuż po masakrze na placu Tian’anmen. Młoda przywódczyni ruchu, Ayamei, oporu błąka się po ulicach Pekinu i dość biernie pozwala się ukrywać i w końcu wywieźć z Pekinu. Choć na prowincji na chwilę odnajduje spokój, na jej trop wpadają w końcu żołnierze pod dowództwem zagorzałego maoisty, Zhao. Zhao, dziecko ubogich rolników, doszedł do dość wysokiej pozycji dzięki wytrwałości i oddaniu. Wierzy w lepsze, maoistyczne Chiny i kiedy dostaje rozkaz wytropienia Ayamei, nie spocznie, póki tego nie zrobi. Ayamei ucieka w góry i tam poszukuje jej Zhao, czytając znaleziony pamiętnik dziewczyny. Z kart dziennika opozycjonistka jawi mu się w zupełnie inny niż podawali to zwierzchnicy sposób i dla mężczyzny staje się ostoją piękna i poezji, o których musiał zapomnieć w swoim żołnierskim życiu. Odżywają powoli tłumione dotąd uczucia i choć nie znajdziemy w tej powieści wątku miłosnego, reklamowanego w notce wydawniczej, to między bohaterami, którzy się nie znają, pojawia się niewytłumaczalna więź. Sama Ayamei poszukuje, można by powiedzieć, samej siebie, swojej tożsamości i miejsca w życiu, odkąd to, co było dla niej ważne znikło. Wchodząc coraz głębiej w świat przyrody, tajemnicze i niebezpieczne góry, które według mieszkańców wioski pełne są duchów i mitycznych stworzeń, sama przenosi się w świat na skraju prawdy i snu, pełnego poezji i niewytłumaczalnej tajemnicy.

„Brama Niebiańskiego Spokoju” opowiada o wydarzeniach tuż po masakrze na placu Tian’anmen. Młoda przywódczyni ruchu, Ayamei, oporu błąka się po ulicach Pekinu i dość biernie pozwala się ukrywać i w końcu wywieźć z Pekinu. Choć na prowincji na chwilę odnajduje spokój, na jej trop wpadają w końcu żołnierze pod dowództwem zagorzałego maoisty, Zhao. Zhao, dziecko ubogich...

Cudowna książka, można by powiedzieć, o miłości, a jednak nie do końca...
Zakazana przyjaźń, śmierć, rozczarowanie, zdrada , poznawanie siebie - te słowa najlepiej opisują "Brame Niebiańskiego spokoju"
Czytanie książek autorstwa Shan Sa to niezwykłe przeżycie.
"Brama Niebiańskiego spokoju" przenosi nas do innego świata, patrząc z góry na losy bohaterów, czuje się ich smutek, rozczarowanie i aż chciałoby się powiedzieć im, że wszystko będzie dobrze.
Książka kończy się w bardzo ciekawie, jedyne czego żałuje to ilości stron, mogłabym czytać tą książkę bez końca a niestety skończyła się bardzo szybko a ja czuje niedosyt...

Cudowna książka, można by powiedzieć, o miłości, a jednak nie do końca...
Zakazana przyjaźń, śmierć, rozczarowanie, zdrada , poznawanie siebie - te słowa najlepiej opisują "Brame Niebiańskiego spokoju"
Czytanie książek autorstwa Shan Sa to niezwykłe przeżycie.
"Brama Niebiańskiego spokoju" przenosi nas do innego świata, patrząc z góry na losy bohaterów, czuje się ich...

Krótka opowieść, początkowo zdawałoby sie nawiazujaca do "Dziewczyny grajacej w go" utrzymana w podobnym stylu jak wcześniej wspomniana książka. Zachwyca prostotą i brutalnoscią opisu jak suroy krajobraz zimą.

Krótka opowieść, początkowo zdawałoby sie nawiazujaca do "Dziewczyny grajacej w go" utrzymana w podobnym stylu jak wcześniej wspomniana książka. Zachwyca prostotą i brutalnoscią opisu jak suroy krajobraz zimą.

O wolności, o miłości, o wyborach.

O wolności, o miłości, o wyborach.